Hongaarse onderscheiding

Het is een erkenning voor het werk dat hij als algemeen secretaris van de Gereformeerde Bond onder het communisme voor de kerk in Hongarije heeft gedaan. Ook drs. L.W. de Graaf (Gereformeerde Kerken vrijgemaakt), mevrouw M.P. van der Schaaf (Christelijke Gereformeerde Kerken) en dr. F. Stellingwerf (Protestantse Kerk) kregen de onderscheiding.

Dankwoord
Geachte ambassadeur, en in u richt ik mij ook tot de Hongaarse president, dr. Pál Schmitt, namens wie wij hier vandaag de onderscheiding hebben gekregen.

Ik wil graag een dankwoord uitspreken voor de eer die u ons verleent met het toekennen van een hoge onderscheiding. Ik spreek hier graag in de wij-vorm, omdat het tot grote dankbaarheid stemt dat we hier gevieren, als een collectief vanuit onderscheiden kerken in Nederland deze onderscheiding ontvangen. Ik wil graag vier momenten memoreren.

We begonnen ons werk voor de kerken in Hongarije toen de kerken zeer beperkt werden in de uitvoering van hun roeping vanwege een zwaar controlerende en repressieve overheid. Ons werk moest in het geheim plaatsvinden. En ook gedecentraliseerd. We waren in de verschillende kerken met elkaar verbonden in onze gemeenschappelijke opdracht, maar voerden het werk meestal gescheiden uit. Dat dit werk nu vanwege de Hongaarse overheid wordt gewaardeerd en gehonoreerd, zou niemand 25 jaar geleden hebben kunnen denken. Het tekent de grote omkeer in de verhouding van de staat tot de kerk, die zich omstreeks 1990 heeft voltrokken. Als we dan ook dankbaarheid uitspreken, willen we dat vanuit de kerken allereerst doen jegens God, die de dingen zo bestuurde en leidde, dat de kerk in Hongarije zich weer vrij, volgens haar roeping kan ontplooien.

Na de Wende is onze betrokkenheid op de kerk in Hongarije niet verminderd. Ze is wel anders geworden. Maar we weten ons geroepen ook vandaag ons steentje bij te dragen, nu in de wederopbouw van het kerkelijke leven in Hongarije, met bijvoorbeeld een sterk accent op het onderwijs. We willen ook nu diaconaal gericht, theologisch ondersteunend en wederzijds bemoedigend bezig zijn. We weten dat er nog tal van problemen zijn te overwinnen. Maar er is in korte tijd ook veel ten goede veranderd. Ik denk aan de vele publicaties die de afgelopen twintig jaar vanuit de kerk zijn verschenen. Ik memoreer ook de theologische promoties van Hongaarse promovendi die in Nederland de laatste jaren hebben plaatsgevonden. Zelf ervaar ik deze onderscheiding als persoonsoverstijgend. Ik denk dat dit ook voor de anderen geldt. Het werk dat de jaren door in Hongarije werd gedaan, kon alleen worden verricht doordat gemeenten er support aan gaven, in voorbede en in stoffelijke bijdragen. En vooral valt te denken aan de vele vrijwilligers, die goederen en lectuur naar Hongarije en andere Hongaarstalige gebieden brachten; wat de kring van de Gereformeerde Bond betreft vanuit de Stichting Hulp Oost Europa. Waarom was en is er die betrokkenheid vanuit de kerken in Nederland op Hongarije? Die betrokkenheid heeft historische wortels. Vanaf de Reformatie zijn we nauw met elkaar verbonden geweest. Tijdens de vele lezingen die ik de jaren door op conferenties en aan de theologische faculteiten heb mogen houden, was er een diep gevoel van verbondenheid in onze gemeenschappelijke gereformeerde traditie. Hongaarse theologische bibliotheken spreken boekdelen over die historische verbondenheid. In Franeker bijvoorbeeld hebben tussen 1585 en 1811 ongeveer 1600 Hongaarse studenten gestudeerd. De Ungarus Peregrinus, de tussen Nederland en Hongarije wandelende Hongaarse student, is een historisch begrip. En velen in Hongarije kennen de naam van Michiel Adriaanszoon de Ruyter, die in 1676 26 Hongaarse predikanten in Napels van de galeien bevrijdde. Op verschillende plekken in Nederland heeft met name ds. Istvan Tüski de herinnering aan dat verleden levend gehouden. We gedenken hem vandaag met groot respect.

Ten slotte iets over de onderscheiding zelf. Ik plaats deze op zichzelf ook in kerkelijk perspectief. Het is een Kruis van Verdienste. U zult het mij, ons niet euvel duiden als we die benaming enigszins relativeren. In de kerk en vanuit de kerk dienen we slechts. Verdienen is heel betrekkelijk. We delen samen wat we samen van onze goede God hebben ontvangen, geestelijk en materieel. En dan een gouden kruis. Dat mag een eigen waarde hebben zolang het leven duurt. In het centrum van de wereldgeschiedenis stond echter een kruis met eeuwigheidswaarde. Het Kruis van Verdienste is symmetrisch, glanzend en van goud. Dat andere kruis was asymmetrisch, ruw en van hout. De apostel Paulus zegt echter dat op dat kruis ook de wereldmachten werden geketend (Kol.2:15). In de lichtkring van dat kruis, en de Opstanding als triomf, verricht de kerk al eeuwenlang haar roeping onder de volkeren. Dat deden en doen ook de kerken in Hongarije, door alle dalen in de geschiedenis heen.

Ik sluit daarom af met de bede dat de kerken hier en in Hongarije in gehoorzaamheid aan het Evangelie hun roeping mogen vervullen, voor mensen individueel, maar ook ten dienste van de samenleving. Uw presidentiële waardering mag hierbij bemoedigend heten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen