Tijd voor wraak

Bij vergelding en recht doen staan we niet zo vaak stil. God zal recht doen aan Zijn uitverkorenen. Vindt de Zoon des mensen het geloof hierin op aarde als Hij komt?

Verbloemen we de vergelding van God soms omdat de gedachte daaraan ons een ongemakkelijk gevoel geeft? Omdat we, als het gaat over deze wraak, denken aan Psalm 137, waarin staat dat het bloed van kleine Babylonische kinderen de rotsen afdruipt? Of zijn we bang om op een soort radicale islam te lijken? Toch staat er zowel in het Oude als in het Nieuwe Testament van de Heere te lezen: ‘Mij komt de wraak toe, Ik zal het vergelden.’ Bescheidenheid siert een christen, maar valse bescheidenheid maakt het zout smakeloos. Als deze eenzijdigheid gevoed wordt door de gedachte dat het ‘welzalig hij die uw misdaad vergelden zal’ staat tegenover zending en evangelisatie, dan hebben we er niets van begrepen. We willen toch juist zoveel mogelijk mensen Babel zien ontvluchten. En we maken de ene Naam bekend waardoor we zalig moeten worden. Tegelijk verlangen we er intens naar dat God recht doen zal aan Zijn uitverkorenen. Dit spanningsveld kan een christen alleen betreden door te leven vanuit Gods geduld met ons en met deze wereld.

Wijnpersbak
Het genoemde bloed uit Psalm 137 staat tegenover al het bloed dat in Babel wordt gevonden. Dat is het bloed van profeten en heiligen en van allen die geslacht zijn op de aarde (Openb.18:24). Het bloed ook van abortus. Bij wie dit bloed aan de handen kleeft, snoert het in ieder geval kritiek op deze psalm de mond. Op een dag zal God al dat bloed wreken. Johannes ziet uit de wijnpersbak van de toorn van God een zee van bloed stromen: zestienhonderd stadiën ver. Hier is de volheid van het oordeel.

Golgotha
De profeet Jeremia ziet deze wraak in relatie tot Sion en tot de tempel (50:28; 51:11) Sion, de tempel, dit is er aan de hand: Gods majesteit is geschonden. Dat kan niet. Dat is geen blote constatering, maar onderdeel van de bevinding van alle gelovigen. We vallen de catechismus van harte bij dat de zonde, tegen de allerhoogste majesteit Gods begaan, ook met de hoogste straf gestraft moet worden. Daarom hoeft wat Jeremia hier ziet ons niet vreemd voor te komen. Door de liefde tot Gods majesteit. Tegelijk worden onze gedachten naar Golgotha geleid. Daar heeft mijn Heiland mij van deze hoogste straf bevrijd. O, wat heeft Jezus moeten lijden. De zee van bloed die voortkomt uit de wijnpersbak van de toorn van God moeten we altijd zien in verhouding tot het bloed van de Middelaar dat op Golgotha heeft gevloeid. Wie Zíjn bloed kostbaar acht, diens bloed zal nóóit uit die wijnpersbak vloeien. Of ons leven zal in Zijn bloed beginnen, of ons leven zal voor eeuwig verstikken in ons eigen bloed.

Heilig doel
De profeet mag horen – en wij met hem – dat Gods wraak in dienst staat van Sion. De Judeërs zijn bij de Chaldeeën als het ware een verminkt lichaam, zegt Calvijn. Babels wereldheerschappij wordt verstrooid, opdat de gelovigen weer tot een eenheid zullen worden. Zodoende dient Gods wraak een heilig doel. Het beoogt verlossing en gerechtigheid. Nu is Babel nog dronken van het bloed van de heiligen en van het bloed van de getuigen van Jezus. En er is zoveel meer bloed dat roept om gerechtigheid. De dingen in deze wereld zijn niet zoals ze behoren te zijn. Gods vergelding die Babel treft, staat garant voor de rechtvaardige omkering. En daar mag een gelovige toch naar uitzien? Opdat het verminkte lichaam heel zal worden.

Sta op
In de hemel wordt het verlangen naar vergelding gevonden, getuige de roep om wraak van de martelaren onder het altaar (Openb.6:10). Vindt Jezus dit geloof ook op aarde? Moet ik dan verlangen naar de tijd van de wraak van de HEERE? In de hemel wordt als volgt gereageerd op de val van Babel: ‘Halleluja (…) want Zijn oordelen zijn waarachtig en rechtvaardig, omdat Hij de grote hoer geoordeeld heeft (…) en omdat Hij het bloed van Zijn dienstknechten aan haar gewroken heeft’ (Openb.19:1,2). Deze jubel, samen met de voorafgaande luide roep van de martelaren om vergelding, stelt een vraag aan de kerk op aarde: kan de kerk boven en de kerk op aarde beneden zo ver uiteenlopen in hun verlangens, dat de laatste Gods wraak zo vaak wegstopt terwijl de eerste ernaar uitziet? Deze grote afwijking gaat er bij mij niet in. ‘Gij zult opstaan, ons beschermen, over Sion U ontfermen.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen