Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Globaal bekeken

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Globaal bekeken

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Dr. O.J. van der Ploeg, voormalig hervormd predikant van Rotterdam- Kralingen, gaf een aansprekend boekje met (32) pastorale ervaringen uit, onder de titel Ploegen en zaaien. Vertrouwen op de oogst (Uitgave Boekscout, Soest). Enkele titels: ‘Zangavond met de jongens’, ‘Bezoek geweigerd’, ‘Joden in de kerk’, ‘De begrafenis’, ‘Stille tijd’, ‘De domineesvrouw’, ‘In de verzorging’. Hier volgt een (willekeurig) fragment over een leugentje om bestwil, over een man met waanideeën, met name over werkzaamheden bij de geheime dienst. Hij weigerde ziekenhuisopname.

Ik zou mijn geweten even uitschakelen en de heer Kazimier op de mouw spelden dat ik een belangrijke geheime opdracht voor hem had. Zou hij, om mij een genoegen te doen, willen helpen? Daartoe was hij direct bereid, want ik stond kennelijk bij hem in een goed blaadje. Nu, als je mij wilt helpen, zou je eigenlijk een paar weekjes in het ziekenhuis moeten gaan liggen, gewoon alsof je patiënt bent. Het moet natuurlijk strikt geheim blijven, maar er gebeuren daar rare dingen. Ik weet niet precies wie er achter zitten: misschien een dokter, misschien één of meer verpleegkundigen, maar het is daar niet pluis. Er moet iemand te vinden zijn die op een deskundige manier aan de kaak kan stellen wat daar gaande is. Mij dunkt dat u, mijnheer Kazimier, met uw ervaring daarvoor de aangewezen persoon bent. Het lijkt me voor u zelfs een leuke klus! Zou u me willen helpen die bende op te rollen? Zijn ogen begonnen te glimmen. ‘Nou en of !’ Op hem kon ik volledig rekenen. ‘Zeg maar wanneer ik eraan moet beginnen.’ (…) We stapten in de auto en reden weg. Gedurende de rit die maar een kwartiertje duurde, vertelde hij met groeiend enthousiasme, welke tactieken hij precies zou toepassen, want ik kon volledig op hem rekenen, dat kon ik veilig geloven. Ik fl uisterde hem op de gang nog even in: net doen alsof je een echte patiënt bent, hoor, gewoon medicijnen slikken als je die krijgt. Daar gaat niemand aan dood. Niet alleen met de geheime dienst, maar ook met het slikken van medicijnen had hij al heel wat ervaring, dus ik hoefde me helemaal geen zorgen te maken, zo verzekerde hij me nog eens.(…). Na zes weken werd de heer Kazimier overgeplaatst naar een psychiatrisch ziekenhuis.

‘Lachen in de kerk’, uit Missiepost, van de hand van ds. A. Visser (GZB):

(…) Over welke kerk hebben we het eigenlijk? Over de kerk op Morgenster (Zimbabwe), waar wij doorgaans de diensten bijwonen. ‘Hoe kunnen jullie daar dan nog kerken?’, vraagt misschien een verontruste lezer. Nu dat hebben wij ons in het begin ook wel eens afgevraagd. Lachen onder de preek, dat hoort toch niet. Lachen doe je om iets grappigs, maar een predikant is toch geen geestige voordrachtkunstenaar. Hoewel… had (heeft) met ook niet in ‘onze kringen’ predikanten van onverdachte signatuur die de lachspieren van de luisteraars in beweging brachten (brengen)? Maar dat mensen in de kerk tijdens de preek beginnen te lachen wanneer er iets heel ernstigs wordt gezegd, is toch ongehoord. ’t Was voor ons althans een nieuwe ervaring. Iedere keer wanneer mensen in de kerk begonnen te lachen vroegen wij ons af wat er door de voorganger gezegd was dat zo lachwekkend was. Steeds bleek het om iets heel serieus te gaan: een concrete zonde bijvoorbeeld of de verkondiging van de genade van God in Jezus Christus. Geen grappenmaker dus op de preekstoel. Maar wel op verschillende momenten onder de preek lachende mensen. Zo overkwam het de schrijver dezes dat er tijdens zijn preek een luid gelach opging. Hij werd daardoor echter zo van zijn stuk gebracht, dat hij stilhield, de gemeente aankeek en zei: ‘I am serious’ (ik ben heel ernstig)! Maar toen waren de mensen van hun stuk. Wat was fout met hun lachen? Na de dienst kwam de opheldering: ‘Als wij lachen betekent dit dat wij met ons hele hart instemmen met de boodschap’, verklaarde een ouderling. (…)

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 22 september 2011

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's

Globaal bekeken

Bekijk de hele uitgave van donderdag 22 september 2011

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's