‘Laat kind uw geloof zien’

In wezen verschilt die roeping niet van die van ieder mens: leven tot eer van de Schepper. De Heere dienen en eren, Hem liefhebben en voor Hem leven. Als moeder mag je die roeping op een eigen manier invullen. De Heere geeft elke vrouw daarvoor haar eigen gaven en talenten. Daarom kan dit artikel geen algemeen voorschrift zijn; het wil slechts aanzetten tot bewust nadenken over je roeping als moeder.

God schiep de vrouw met specifieke eigenschappen als gevoeligheid, intuïtie, de gave van troosten en warmte bieden. Een moeder mag die geschenken met hart en ziel inzetten voor haar kinderen. Maak het gezellig thuis, troost je huilende zoon, probeer erachter te komen wat je stille puber dwarszit. Probeer een klimaat van veiligheid en openheid te scheppen. Heb onvoorwaardelijk lief. Leef dicht bij (de God van) het Woord, zit stil aan Jezus’ voeten om daarna uit te kunnen delen aan je kinderen. Lees samen de Bijbel, bid samen.

Aan moeders hand
Terug naar de moederdagwens. Hij doet me denken aan het boek Aan moeders hand tot Jezus (dr. J. Waterink, 1890-1966, gereformeerd theoloog, pedagoog en psycholoog). Daarin schrijft hij: ‘Moeders, het vraagstuk van de opvoeding is toch eigenlijk zoo bijster eenvoudig. (…) Het komt altijd weer hier op neer: leven overeenkomstig den eisch van het Woord van God. Beleef uw geloof en laat deze beleving van uw geloof aan het kind in liefde zien’. In eigentijdsere taal: ‘Dat is de ware roeping van het moederschap: mijn kinderen tot God leiden en hen opvoeden voor Jezus (Sally Clarkson in De roeping van het moederschap).

Het beste zoeken
‘Kinderen zijn het eigendom van de Heere’ (Ps. 127:3). We hebben hen van de Heere gekregen om voor hen te zorgen, hen op te voeden tot het doel waartoe ze geschapen zijn – te leven tot Gods eer, opdat Zijn naam verbreid en Zijn koninkrijk gebouwd wordt. Dat begint al vroeg. Al vanaf (of zelfs voor) de conceptie mogen we ons kind opdragen in het gebed. Dat gaat door als ze baby, peuter, kleuter worden. Als ze schoolkind, puber, volwassene zijn. Voeden, troosten, praten, corrigeren, loslaten – het hoort er allemaal bij. In de Bijbel vinden we volop voorbeelden van moeders die het beste zochten voor hun kinderen. Jochebed verborg Mozes drie maanden; met zorg maakte ze een biezen mandje waarin ze hem in geloof toevertrouwde aan God. Hij zou zorgen. Wat een voorbeeld! Naomi mag een godvruchtige schoonmoeder zijn voor Ruth en oma voor Obed, uit wiens nageslacht de Verlosser geboren zou worden. Hanna bad om een zoon en deed een belofte. Ze kwam die belofte na en hief een lofzang aan. Timotheüs mocht van kindsbeen af de Heere vrezen, onderwezen door zijn moeder en grootmoeder.

Schoolbekers
Voorleven is een kernwoord als het gaat over je roeping als moeder. In het besef dat God het hart van je kind kan bereiken, probeer je zelf het goede voorbeeld te geven. Concreet: neem je wel tijd om folders en tijdschriften te lezen, maar pak je nooit een goed boek? Dan moet je het niet raar vinden als je kinderen liever een Donald Duck pakken dan een Kind en Evangelie. En wat doe je ’s morgens als eerste? De vaatwasser uitruimen, schoolbekers inschenken (het moet allemaal gebeuren), zonder eerst de Heere te danken voor Zijn bewaring in de afgelopen nacht? Kijk dan niet raar op als je kinderen meteen als ze wakker zijn de computer aanzetten, in plaats van hun handen te vouwen. ‘De beste manier waarop we het essentiële geschenk van geloof aan onze kinderen kunnen geven, is door zelf uit geloof te leven. (…) We proberen een voorbeeld te zijn voor onze kinderen, we leggen hun uit waarom we er voor kiezen op deze manier te reageren en we laten hun zien wat Gods Woord over geloof zegt. (…) Als ze volwassen zijn en ver van hun ouderlijk huis een probleem tegenkomen, zullen ze zich herinneren: ‘Toen mijn ouders financiële problemen hadden (of problemen in hun huwelijk of problemen met ons), baden ze ervoor. Ze hielden vast aan Gods beloften en wachtten vol vertrouwen op wat Hij zou doen’ (Clarkson). Leer je kinderen dat God ook alles te maken heeft met het dagelijkse leven, dat Hij zorgt en weet wat het beste voor ons is. Als je samen nieuwe kleren gekocht hebt, mag je daarvoor ook samen danken. Als de moeder van een vriendje ziek is, mag je voor haar bidden. Als je niet aangenomen wordt bij een sollicitatie, mag je toch weten dat God je leven leidt. Hij weet wat goed voor ons is.

Email
Als je kinderen ouder worden, maak dan van de gelegenheden gebruik om goed van de Heere te spreken. Probeer het contact open te houden om je kind te leren kennen, te peilen wat hem of haar beweegt of dwarszit. Juist op de leeftijd dat ze zo onverschillig lijken, hebben ze behoefte aan antwoorden op levensvragen. Persoonlijk bewaar ik kostbare herinneringen aan de tijd die ik als puber doorbracht in het ‘naaikamertje’ van mijn moeder. Uren zat zij daar achter de naaimachine, terwijl ze bandjes luisterde van ds. De Reuver over de catechismus. Wat praatte dat makkelijk, zij al naaiend en ik hangend in de deuropening. Wat heb ik toen veel geleerd. Ook als oma kun je veel voor je kleinkinderen betekenen, praktisch en geestelijk. Vertel hun over de Heere – wellicht heb je daar nu meer tijd voor dan toen je kinderen klein waren. Met oudere kleinkinderen kun je misschien contact hebben via de email. Dat waarderen ze. Dit artikel gaat over de roeping van de moeder. Wat kan het een pijn en verdriet geven als je zelf geen kinderen hebt. Zonder dat te bagatelliseren: kijk eens om je heen welke kinderen jouw pad kruisen. Nichtjes, buurjongetjes, kinderen uit de gemeente…? Misschien kun je net die aandacht geven die ze nodig hebben maar die hun eigen moeder niet kan geven. Wellicht kun je moeders praktisch tot steun zijn. Strijken, ramen zemen, eten koken. Uit ervaring weet ik wat een zegen het is als zulke vrouwen op je weg komen.

Valkuilen
Als moeder moeten we ook waakzaam zijn. Wees alert op valkuilen. Ik noem er een aantal.
Aanpassen aan je kinderen – in kleding, kerkgang (‘een keer is wel genoeg’) enzovoort, om maar aardig gevonden te worden en geen ruzie te krijgen. Pas op voor slordigheid, je glijdt gauw af. Leer de kinderen niet wat zíj leuk vinden, maar leer hun de weg die God wijst!
Terugtrekken in eigen zuil – geef je kinderen bagage mee om een zoutend zout te kunnen zijn in een geseculariseerde maatschappij. Geef hun binnen bepaalde grenzen de ruimte om dingen te onderzoeken, begeleid hen zo mogelijk daarbij.
Individualisme – altijd maar met jezelf bezig zijn. ‘Een moeder, die niet schouwt naar haar kind in de stilte, een moeder die niet haar kind van binnen bekijken kan omdat zij te onrustig, te druk, te gejaagd, te zenuwachtig is, laat honderden kansen glippen om dichter bij haar kind te komen’ (Waterink). Dat vraagt oefening en geduld!
Geen tijd om te luisteren – om het vertrouwen van je opgroeiende kinderen te behouden is het nodig ‘dat moeder altijd gelegenheid heeft om naar haar kind te luisteren. Uw kind is altijd het belangrijkste, moeder. (…) Uw theekast en Uw serviezen hebben geen ziel te verliezen. Maar Uw kind is een schepsel Gods, dat van U leiding moet hebben op den weg naar den hemel’ (Waterink).
Materialisme – helemaal opgaan in het hier en nu, met als gevolg gebrek aan erkenning, respect en liefde voor je kind.
Hooggespannen verwachtingen – alles moet perfect zijn. Maar we mogen elkaar juist accepteren in het anders zijn. Ook als het in de opvoeding anders gaat dan wij hoopten. Als kinderen anders zijn dan wij graag zouden zien.

Stress
Soms ben je als moeder de hele dag aan het survivalen: eten koken, wassen, strijken, poetsen, bemiddelen bij ruzies, ouderavonden bezoeken, helpen bij huiswerk, voorlezen, spelletjes doen… Je leest Spreuken 31 over de ijverige huisvrouw. En het huwelijksformulier, waarin staat dat je op je huishouding goede acht moet geven (ik heb er wel eens van wakker gelegen). Wat móet je veel! Wat een stress. Toch moeten we die kramp laten varen. In Psalm 127:2 staat: ‘Het is tevergeefs dat u vroeg opstaat, laat opblijft, brood eet waarvoor u moet zwoegen: de HEERE geeft het Zijn beminden in de slaap’. En juist (!) in Spreuken 31 staat: ‘Een vrouw die de Heere vreest, die zal geprezen worden’ (vs. 30). Wat een zegen als je een moeder mag zijn die de verborgen omgang met de Heere kent en in alle eenvoud je kinderen mag onderwijzen en voorleven.

Volgende week: de roeping van vaders.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen