ds. J. Neeleman (1939-2011)

Vanuit alle streken van ons land waren ze gekomen. Gegroepeerd een in halve cirkel rondom de hooghangende preekstoel met de opengeslagen Bijbel. Een grote kring gemeenteleden uit Tiendeveen-Nieuw Balinge, Birdaard en Janum, uit Nieuw Vennep en Zwammerdam bijeengebracht in de Hervormde Kerk van Dedemsvaart, waar Job Neeleman van 1986 tot 1992 predikant is geweest en waar hij na zijn emeritaat weer was gaan wonen.

Op de kaart van zijn overlijden staat de tekst uit Micha 7:7a: ‘Maar ik zal uitzien naar de Here, ik zal wachten op de God mijns heils.’ Die tekst is typerend voor het leven en het dienstwerk van ds. Neeleman geweest. Een paar dagen voor de opname in het ziekenhuis in Zwolle, waar hij aan zijn aorta geopereerd moest worden, schreef hij een mailtje aan zijn familie: ‘Wij hopen en bidden dat alles goed mag gaan en zo geven wij elkaar over in Gods hand. Denkend aan Zijn belofte ons gegeven bij de doop. Heel lang geleden, toen ik nog een heel klein ventje was. Voor wie die belofte nog eens wil nalezen, hij of zij neme het aloude doopformulier en zie wat het betekent: gedoopt te zijn in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Wij hoeven het alleen maar te geloven en geloven is vertrouwen op wat de Here in Zijn woord belooft.’

Timmerman
In dit korte mailtje is eigenlijk zijn hele theologie gegeven. En daarmee zijn pastoraat in de gemeenten die hij mocht dienen. Als jongen van een jaar of negen wist hij zich al zeer aangesproken door het Woord van God. In een groeiproces werd hem duidelijk dat hij zijn hamer en beitel als timmerman neer moest leggen om de heerlijkheid van Gods Woord door te geven als dienaar van dat goddelijke Woord. Dat is heel wat geweest. Hij was 27 jaar toen hij naast het werk van timmerman (vier dagen in de week) één dag vrij kon nemen om de vooropleiding op de zaterdagcursus te gaan volgen in Utrecht. Vanaf 1970 ging hij vier dagen studeren aan de rijksuniversiteit in Utrecht en één dag bleef hij hamer en Bijbel hanteren. In 1976 werd hij bevestigd als predikant. Na Tiendeveen-Nieuw Balinge zouden er nog vier gemeenten volgen.

Geheel van de kerk
Ik leerde hem in die jaren kennen rondom de ontmoetingen van predikanten in het Noorden te Sebaldeburen, waar ik toen predikant was. Veel hebben we in die tijd gesproken over de manier waarop je als predikant zou moeten staan in het geheel van de Hervormde Kerk, die we zagen als een planting Gods. We waren bereid ons overal te laten beroepen waar de gemeente het te doen was om het Woord van God. Allerlei gewoonten en vanzelfsprekendheden uit de kring waaruit we voortkwamen, zouden geen belemmering meer mogen zijn. Daarbij werden de grenzen van de oude zuilen binnen de kerk overschreden. Niet iedereen begreep dat in die tijd. Toch wilde Job in die kwetsbare afhankelijkheid aan de Heere God staan. ‘Ik roem in God, ik prijs ’t onfeilbaar woord; ik heb het zelf uit Zijnen mond gehoord’, was bij hem altijd de inzet. Job had iets van die liefelijke vroomheid die tegelijk een ontwapenende dapperheid is om het alleen met het Woord te wagen.

Preken
In de zomer van 1981 bevestigde ik hem in zijn tweede gemeente Birdaard en Janum met de woorden uit Jesaja 12:3: ‘U zult met vreugde water scheppen uit de fonteinen van het heil.’ Dat heeft hij op een zeer nauwgezette wijze – en met vreugde – gedaan in prediking, pastoraat en catechese. Zijn vrouw – die zoveel voor hem betekend heeft – zei: ‘Nee zeggen was er niet bij. Het maakte hem ootmoedig en klein dat de Heere God hem wilde gebruiken in Zijn dienst. Als je aan Job vroeg wat hij het liefste deed dan was steevast het antwoord: preken.’ Het is voor hem dan ook moeilijk geweest toen hij daar in 2006 vanwege een herseninfarct mee moest stoppen. Eén preek heeft hij met liturgie en al nog voorbereid: zijn eigen rouwdienst. In die grote kring van mensen die naar Dedemsvaart waren gekomen hebben we zijn liturgie gevolgd. Zijn eigen wijkpredikant ds. J. van Dijk – ‘die anders in de kerk staat dan ik maar die ik erken als mijn broeder’ – verzorgde de dienst. Ja, zo moet het, meende Job, want er is meer dat ons bindt dan wat ons scheidt. We hoorden de woorden uit Jesaja 40 en Romeinen 5. In de meditatie over Jesaja 40:8 heeft ds. Van Dijk de preekschets van Job verwerkt in zijn meditatie: ‘Wij roemen dus in God door onze Heere Jezus Christus, door wie wij verzoening ontvangen hebben (…) We zien uit met groot verlangen naar de dag van Zijn wederkomst wanneer God zal zijn alles in allen (1 Kor.15:28).’ Het ontroerde velen toen Job Neeleman werd uitgedragen terwijl we zongen: ‘...dan ga ik op tot uw altaren, tot U, o bron van zaligheid’.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen