Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Meeleven met prins Friso

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Meeleven met prins Friso

Hervormd Delft probeert rampspoed plek te geven

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het bericht over de situatie van Prins Friso vorige week vrijdag was schokkend. Verpletterend. Steeds weer zie je de gezichten van de aangeslagen koningin en prinses Mabel voor je, gaan je gedachten uit naar de prins en naar hun twee dochtertjes.

Onwillekeurig denk je terug aan 2004, aan de huwelijksdienst in de Oude Kerk van Delft. Nog steeds prijkt daar de foto van een gelukkig bruidspaar.
Tijdens de huwelijksdienst werd uit een brief van prinses Mabel geciteerd: ‘Het vertrouwen in God zit bij mij zo diep dat dit geloof telkens toch weer wint van alle tegenslagen en teleurstellingen.’ En dan ineens zijn die tegenslagen en teleurstellingen er levensgroot. Ten diepste blijft er maar Eén over op Wie we echt kunnen terugvallen.

Gemeente
Vooral in de Delftse situatie rond de Oude Kerk komt de vraag boven hoe als christelijke gemeente de schokkende berichten een plaats te geven. Druk vanuit de wereld van de media maant je tot extra voorzichtigheid en piëteit. Aan de andere kant wil je als kerk je boodschap ook graag doorgeven en wil je een muur van gebed vormen rond de zo zwaar aangevochten koninklijke familie.
De pers kreeg het verzoek tijdens de dienst geen foto’s of andere opnamen te maken. We wilden graag het karakter van onze eredienst bewaren.
De tekstkeuze voor zondagochtend was al via het kerkblad bekendgemaakt: Markus 10:32a: ‘En zij waren op de weg, opgaande naar Jeruzalem; en Jezus ging hen voor.’ Een gedeelte dat op de nieuwe situatie gelukkig voldoende toepasbaar is.

Opgaande weg
De Heere Jezus gaat met Zijn discipelen op naar Jeruzalem. Terwijl Hij dáár juist Zijn uitgang moet volbrengen. Een neerwaartse weg, zouden we denken. Toch gaat Hij op, vanuit de vreugde om Zijn hoge roeping te volbrengen: Zijn ziel te geven tot een losprijs voor velen.
Duizelingwekkende zondaarsliefde is dat.
Zo kan een neerwaartse weg in geestelijk opzicht een opgaande weg zijn. Dat geldt ook voor een weg van lijden en tegenslagen en teleurstellingen. Zijn dat niet vaak de wegen waarin God aan de ene kant afbreekt, maar juist aan de andere kant opbouwt?
Bovendien, geen enkele volgeling van de Kruisdrager ontloopt iets van het gewicht van het kruis. Wie denkt hier niet aan Bonhoeffer, die zei dat het kruis voortspruit uit de gebondenheid aan Christus. Het kruis is niet iets toevalligs, maar noodzakelijk voor een christen. We zijn immers niet meer dan onze Meester.

Gedragen
In Markus 10 zien we dat Jezus de weg naar Jeruzalem niet alleen aflegt. Nee, samen met Zijn discipelen. Zo heeft ook de christelijke gemeente samen op te trekken met hen die lijden, in het bijzonder nu ook met ons koningshuis. Iedere keer opnieuw is er de verleiding om weer over te gaan tot de orde van de dag. Dat zien we ook in Markus 10. Jezus heeft Zijn derde lijdensaankondiging amper uitgesproken of andere besognes komen weer boven. Zelfs de eigen eer, als twee discipelen een ereplaats zoeken in Christus’ heerlijkheid.
Het is onze hartelijke wens en bede voor de leden van de koninklijke familie dat de diepe weg die ze momenteel gaan, een weg mag zijn waarin ze zich gedragen mogen weten door anderen. Maar bovenal door de Heere God Zelf. Mag die diepe weg voor hen vooral ook een opgaande weg zijn, een weg van geestelijke verrijking en verdieping.
Zonder dit opgaan verwatert ons leven tot een leven van ‘ingaan’ en ‘uitgaan’ zonder het ‘weide vinden’ (Joh.10:9). Dan blijft de grijsgrauwe sleur van het leven van alle dag over. Steeds maar weer werken, ontspannen, werken en ontspannen. Zonder de vreugde in onze Schepper.
Het is rijk als Christus in ons leven voorop mag gaan. In de tekst staat dat Hij de discipelen voorging, vanuit heilige haast. Hij ging als Hogepriester, met de namen van al de Zijnen op Zijn hart. De medelijdende Hogepriester, die medelijden heeft met onze zwakheden. Hij is Immanuël – God met ons; om ons in de diepste dalen voor te gaan, te dragen, te bemoedigen, te vertroosten en bovenal omhoog te richten. Naar boven, vanwaar onze hulp zal komen. Want die is immers alleen van Hem, die ook het leven van prins Friso en de zijnen in Zijn handen heeft.

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 maart 2012

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's

Meeleven met prins Friso

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 maart 2012

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's