Twee dagen voor de klas

Zes jaar geleden werd in huize Haazebroek een kleintje geboren: Jonathan. ‘In de periode voor zijn geboorte speelde natuurlijk de vraag: wat ga je doen met je werk?’ kijkt Marjolein terug. ‘Je kunt kiezen tussen stoppen met werken om voor je kind te zorgen of om één of meerdere dagen te blijven werken. In ons geval was stoppen met werken financieel niet haalbaar.’
Als Marjolein eerlijk is, zou ze anders waarschijnlijk ook niet zijn gestopt, of in elk geval niet helemaal. ‘Gewoon omdat ik mijn werk als leerkracht belangrijk vind en omdat het naar mijn idee goed is om als christen, vrouw en moeder mijn plek in de maatschappij in te nemen. Met een klas kinderen voor je heb je een mooie mogelijkheid om hen het leven en de wereld te laten zien vanuit het perspectief van de Bijbel. Leerlingen vragen hoe het zit met prins Friso en het ongeluk dat hij meemaakte of ze vragen door over andere nieuwsfeiten. Door mijn werk sta ik bewuster in deze maatschappij.’

Klein kringetje
‘Ook voor mijn eigen persoonlijkheid vind ik het vormend om niet alleen thuis bezig te zijn maar ook twee dagen voor de klas te staan.
Het dwingt me om me te verdiepen en te ontwikkelen en te reflecteren op mijn eigen houding.
Tijdens mijn zwangerschapsverlof vorig jaar, rond de geboorte van onze jongste ervoer ik hoe klein mijn kringetje zonder werk was en dat ik veel meer moeite moest doen om op de hoogte te blijven van wat er gebeurde. Mijn wereldje draaide opeens vooral om zorg voor kinderen en directe familie. Ik moest oppassen dat ik niet heel beperkt werd in gespreksonderwerpen.
Als ik werk kost dat energie, maar het geeft ook energie. Ik geniet ervan als ik kinderen zie opbloeien en bij mag dragen aan hun vorming en als ik bepaalde doelen haal. Het beroep op je professionaliteit geeft je leven een extra dimensie en soms werkt het prettig relativerend om je op totaal andere dingen te richten dan waar je thuis mee bezig bent.’

Zelf opvoeden
Marjolein realiseert zich intussen in de dagen dat ze thuis is ‘hoe belangrijk het is dat wij als ouders zelf onze kinderen opvoeden’. ‘Je wilt je kinderen liefde en geborgenheid geven.
Tegelijk laat je hen in de praktijk van iedere dag delen in hoe je als ouder je leven probeert te richten op het dienen van God en het leven naar Zijn Woord.
Je wilt je kinderen leren ontdekken wie de Heere Jezus persoonlijk voor hen wil zijn en momenten zoeken om hen de liefde en grootheid van de Heere te laten zien. Zodat ze zullen zien dat het kennen van de Heere Jezus en het leven naar Zijn wil het verschil maakt.’

Meer dagen
Het belang hiervan heeft het echtpaar Haazebroek laten besluiten om niet méér dagen te gaan werken, wat financieel wel aantrekkelijk zou zijn. ‘Mijn man is thuis op één van de dagen dat ik werk. Extra inkomen zou prettig zijn, dus we maken regelmatig de afweging of we niet meer dagen zouden willen werken. Soms maken we plannen om ons huis te verbouwen, overwegen we een eigen bedrijfje op te starten, bedenken we welke opleiding of andere baan meer uitdaging zou geven.
Je ziet dat je eigen ontwikkeling op je werk lang niet zo hard gaat als toen je nog fulltime werkte.
Toch besluiten we iedere keer weer om het te houden zoals het nu is. Geluk hangt, denk ik, voor een groot deel af van opmerken en genieten van het goede dat er in je leven is. Als onze gesprekken hierover gaan, komen we vaak tot de conclusie dat we ons financiële plan altijd nog kunnen wijzigen, maar dat we maar één keer onze kinderen kunnen opvoeden. Onze opvoeding zal van grote invloed zijn op hun leven, dus zien we het als onze verantwoordelijkheid om meer tijd in hen te investeren dan in ons werk en onze eigen ontwikkeling. Dit betekent overigens niet dat al onze plannen dan maar verdwijnen, we schuiven ze alleen meer op de lange baan.’

Fase
Het leven van Marjolein en Maarten is momenteel behoorlijk vol met werken en zorgen voor het gezin. ‘Soms valt het best tegen. De combinatie van werken en kleine kinderen brengt ook een stuk onrust met zich mee. Het legt druk op de tijd die we voor onszelf als persoon, voor elkaar en in de contacten met familie en vrienden hebben, al komt dit ook mede door het feit dat we het afgelopen jaar nogal hebben getobd met de gezondheid van ons jongste kind en waren er veel zorgen rond de gezondheid van één van onze ouders. Juist dan ervaar je dat het leven veel van je vraagt, maar dat het ook heerlijk kan zijn om te werken.
Je kunt dan alle zorgen even naast je neerleggen en je richten op totaal iets anders. Vervolgens stap je met nieuwe energie je thuissituatie weer in en ervaar je meer kracht te hebben om de zorg weer op je te nemen.’
Maarten en Marjolein vinden het ook belangrijk actief mee te leven binnen hun kerkelijke gemeente. ‘Zelf gaf ik tot voor kort catechisatie en was mijn man bezoekbroeder, maar we vonden dat dit de afgelopen tijd best veel van ons vroeg. Ik ben daarom voorlopig gestopt met het geven van catechisatie in onze gemeente. Ik doe dat erg graag, maar vooral het tijdstip is met drie kleine ukken erg onhandig. We zouden aan meer activiteiten willen meedoen, maar hebben onlangs de conclusie getrokken dat dit in deze fase van ons leven eenvoudigweg niet lukt. We hopen dat weer op te pakken als onze kinderen groter zijn. Voorlopig zijn we tevreden met de gekozen koers.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen