Mensen op de via dolorosa

Andere momentopnamen zijn: een verstoorde kerkdienst in Nigeria. Verminkte lichamen in Syrië. Ouderverdriet in Lommel. Een prins in Londen. In de evangeliën komen we mensen tegen langs en soms op Zijn via dolorosa, Jezus’ lijdensweg. We vergroten ze even uit in een drieluik, zoals dat veelluik van Van Eyck in Gent, dat heenwijst naar het Lam van God. Niet om hén beter te leren kennen. Het gaat ons om Hém. ‘Leer mij Uw lijden recht betrachten.’ Soms leer je dat ook via andere mensen. Er zijn momentopnamen die licht op Hem werpen, op Zijn genadig werk voor ons.

1. Man met kruik
We komen hem tegen in Lukas 22:10, de man met een kruik. De HSV laat hem met een kruik op zijn hoofd de stad uitgaan naar één van de bronnen. Het is een man. Dat valt op, want meestal doen vrouwen zulk werk.
Petrus en Johannes volgen op afstand. Zij zijn twee heel verschillende mensen, maar toch samen. Je komt ze vaker samen tegen. Hier en ook straks in het rechthuis, op de morgen van Pasen en kort na Pinksteren. Dat kan, hoe verschillend je ook bent. Als je maar dezelfde Opdrachtgever hebt en naar Hem ook luistert.
Wat duurt het lang voor zo’n kruik gevuld is. Wat is het lastig om zo’n man te blijven volgen. Wat is het druk in de smalle straten. Wat een wirwar van mensen en meningen.
Hoe houd je contact met zo’n man?
Eenmaal in de paaszaal zet hij de kruik neer. Was het water voor de voetwassing? Maar dát hoeft hij niet te doen. Dat doet Jezus Zelf. Petrus wil zich eerst niet laten wassen.
Maar dat slaat om: ‘Was niet alleen mijn voeten, maar alles.’ Pas dan kan het Pasen worden voor hem.
Als hij Psalm 51:4 (onberijmd) kan zingen. Geldt dat niet voor iedereen?

2. Kind zonder jas
Het kind zonder jas komt alleen voor in Markus 14:51-52. Daarom wordt gezegd: Hij was het zelf, Johannes Markus, de schrijver van het evangelie. Zijn ouders hoorden tot de intimi (Hand.12:12). Is in hun woning het laatste (eerste!) avondmaal?
Later gaat hij met Paulus op zendingsreis. Dan moet hij hier niet veel ouder dan tien jaar zijn. Moet hij vroeg naar bed vanwege het hoge bezoek? Hij kan niet slapen. Wat heeft hij veel gehoord. Er wordt gezongen. Er loopt iemand weg.
Later begrijpt hij dat het Judas is.
En toen gaan ze ineens allemaal weg. Wat kan een kind nieuwsgierig zijn en spontaan.
Aparte nachtkleding bestaat in deze tijd nog niet. Over zijn naakte lichaam slaagt hij zijn mooie tuniek. In de paastijd zijn de nachten nog koud.
Door de donkere straten volgt hij in z’n eentje Jezus. Een dapper kind gaat alleen door de koude nacht.
In Gethsémané moet hij lang wachten. Er komen soldaten met fakkels en zwaarden. Hij kijkt zijn ogen uit.
Hij ziet de discipelen vluchten.
Maar hij doet dat niet. Hij is de laatste volgeling van Jezus. Wat is dat heerlijk voor Hem, de grote Kindervriend. ‘Laat de kinderen tot Mij komen.’
Toch haakt ook hij af, als de soldaten hem willen grijpen. Het kost hem zijn mooie jas. Hij redt wel zijn vege leven. Een laatste volgeling wordt toch vluchteling als het geloof te veel offers vraagt. Wie durft dat zo eerlijk te schrijven als hij?
Later wordt deze vluchteling toch zendeling. Dat kan alleen als je eerlijk en openlijk je vluchtgedrag belijdt. En je moet ook weten waarvoor Jezus naar het kruis ging. Daar legde Hij vrijwillig Zijn mantel af. En Hij legde ook Zijn leven af. Voor kinderen en ouderen, voor vluchtgevaarlijke volgelingen. Volgeling, vluchteling, zendeling. Door geloof en bekering is het vaker: vluchteling, volgeling, zendeling. Dat scheelt méér dan een jas in deze koude wereld.

3. Mens met twee oren
Malchus heeft een mooie naam: Malchus, Melech, koning. Maar tot koning brengt hij het niet. Hij wordt slaaf (Joh.18:26). Hij is één van de vele slaven van de Hogepriester. Dáár kun je wel mee voor de dag komen.
Hij is dagelijks in de dingen van Gods Koninkrijk. Hij doet het met hart en ziel. Hij is fulltimer voor God.
Bij de arrestatie van Jezus gaat het bijna mis. Een paar centimeter scheidt hem van de dood. Als die Petrus met dat zwaard iets meer naar links…, dan was hij er niet meer geweest. Nu kost het hem alleen zijn rechteroor. Trouwens, Jezus raapt het op en geneest het.
Dat laat dokter Lukas ons weten (Luk.22:51).
Daar moet je wel even van bijkomen. Maar hij niet. Een paar uur later doet hij alweer dienst. Een nicht van hem herkent die man van dat zwaard. Het gebeurt bij een vuur op het terrein van zijn baas. De nachten naar Pasen zijn donker en koud. Dan kun je zo’n vuurtje wel gebruiken. Dat geeft licht en warmte. En nog meer: het geeft herkenning.

Niet gewacht
Eerst hebben ze nog iets aan Jezus gevraagd (Luk.22:49). ‘Heere, zullen we ze met het zwaard slaan?’
Maar op antwoord wachten ze niet.
Petrus slaat er maar gelijk op los.
Zou dat vaker zo gaan bij ‘gelovige’ mensen? Dat ze vragen: ‘Wat wilt Gij dat ik doen zal?’ en dan niet op antwoord wachten? Zelfs niet kort na een bidstond?
Dagelijks is Malchus dicht bij de Hogepriester. Hij is fulltimer in het Koninkrijk van God. Deze nacht is hij dicht bij de dood. Hij heeft een BDE, een bijna doodervaring. Maar gelukkig is Jezus dicht bij hem.
Aan Zijn wonder dankt hij het leven.
Wat heeft een mens meer nodig voor geloof en bekering? Wie oren heeft, die hore. Wie ogen heeft, die zie.

***

Nog eenmaal kijken we terug. Een kruik had vaak twee grote oren. Anders kon je er weinig mee. Je moet de weg naar de bron wel kennen. Ik zie de man z’n kruik neerzetten.
Om hem te vullen moet je diep bukken. Hem dragen boven je hoofd – dwars door het gedrang van mensen, machten en meningen – valt niet mee. Ging Petrus begrijpen wat Jezus voor hem moest doen?
Hij kwam van de Bron naar deze aarde. Door de straten droeg Hij het kruis. Op die heuvel daarginds werd de kruik van Zijn leven gebroken.
Toen kwam de stroom van Levend Water vrij.
Dit water moet niet alleen over mijn voeten. Hoe vaak gingen ze verkeerde wegen?
Het moet ook over mijn handen.
Hoe vaak deden ze verkeerde dingen?
Het moet over mijn hele leven. Als U mij niet wast. ‘Jezus, Uw verzoenend sterven, wordt het rustpunt van mijn hart.’
Petrus ging het verstaan. Hij was vluchteling, volgeling, zendeling. In Rome vindt hij zijn aardse eindstation. Zelfs in de manier waarop zijn leven ten einde loopt, heeft hij God verheerlijkt. Zijn vriend Johannes heeft dat geweten
(Joh.21: 19).
Johannes Markus ging het ook verstaan. Het heeft hem wel een mooie jas gekost. En later nog veel meer.
Maar wat er voor in de plaats kwam, dat blijft eeuwig: het witte kleed van de overwinning.
En Malchus? Als Jezus niet jouw Koning wordt? Het stond boven Zijn kruis: ‘INRI. Iesus Nazarenus Rex Iudaeorum. Jezus, de Koning der Joden.’ Was Hij ook de koning van Malchus? God weet het.

Extra paasbericht
Maar ik? Hoe ben ik op weg naar Pasen? Hoeveel bijna doodervaringen liggen achter mij? Waarheen ben ik op weg met lege handen en een leeg hart?
Hier volgt een extra paasbericht:
Het geloof is door het gehoor (Rom.10:17), het gehoor door het gepreekte Woord van God, hoe leeg de kruik van mijn hart ook is. Heer’, ik hoor van rijke zegen, die Gij uitstort keer op keer.
Dat is Pasen en Pinksteren op één dag. Dat zal niet de eerste keer zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen