Gezin en gemeente gaan voor

Als Désirée nu voor de keus van wel of niet betaald werken zou staan, zou ze het precies weer zo doen: geen baan. ‘Ik herinner me dat toen ik vroeger met de kinderwagen buiten liep, een oudere buurman mij elke keer aansprak met de woorden: ‘Mevrouw, geniet ervan!’ Als je jong bent, besef je inderdaad niet dat de tijd dat de kinderen om je heen zijn zo kort is en dat die zo snel voorbijgaat.’
Ze noemt het een ‘kostbare periode, die je eenmaal gegeven wordt en die je daarom moet uitkopen’.
Désirée: ‘Je mag als vrouw in je gezin bezig zijn met het bouwen van een huis, zoals de Spreukendichter dat noemt, het geestelijk huis van je kind. Steen voor steen, iedere dag opnieuw, bij het opstaan en het naar bed gaan en alle uren die daartussen liggen. Je mag je kind vertrouwd maken met het Woord van God. Met hem of haar bidden, bijbellezen en zingen. Het investeren in het leven van je kind heeft eeuwigheidswaarde.’

Studie
In het ouderlijk huis van Désirée, dat in Heemstede stond, leefde het geloof, zoals dat ook leefde in het gezin van haar grootouders. ‘De kerk stond in alles centraal. Mijn keuze voor een theologiestudie lag dan ook in dit verlengde, maar is mij toch ten slotte door de Heere Zelf in de weg van het gebed gewezen. Met de studie had ik niet als doel ambtelijk bezig te zijn. Ik wilde me in de eerste plaats beter toe laten rusten vanuit de rijkdom van het Woord.’
Ze is dankbaar dat ze door haar opleiding in staat was zich te geven aan de geloofsopvoeding van haar kinderen, aan gemeentewerk en sinds enkele jaren aan het geven van godsdienstlessen aan kinderen op de openbare school. ‘Mijn eerste taak ligt in het gezin. De roeping daarvoor ligt verankerd in mijn jawoord aan mijn man op onze trouwdag en ons jawoord aan onze vier kinderen bij de doop.’

Verwonderd
‘Hoe meer ik met de Schrift bezig ben, des te meer ik onder de indruk raak van de heiligheid van de Heere en van mijn eigen onheiligheid. De zonde van Eva is mijn zonde. Ik heb het nodig steeds te vluchten tot Christus en Zijn verzoenend sterven en te leven vanuit de kracht van Zijn opstanding. Des te verwonderlijker is het dat ik mag zien dat God mij gebruiken wil in Zijn dienst: thuis, in de gemeente en op school.’
Désirée zoekt Titus 2 op. ‘Ik lees hier dat vrouwen zich moeten gedragen zoals heiligen past, of, zoals ook wel vertaald is, priesterlijk te zijn in haar optreden. Dat is offerend, biddend en zegenend bezig zijn, met het voortdurend gebed in mijn hart om hulp van Zijn Geest.’

Kleine dingen
De zorg voor haar gezin heeft bij Désirée altijd bovenaan gestaan.
‘Ik heb een tijd niet zelf voor mijn gezin kunnen zorgen vanwege een fietsongeval. Ik herinner me dat ik tegen de predikantsvrouw zei dat wanneer ik zélf weer voor mijn gezin zou kunnen zorgen, ik jubelend door het huis zou gaan. De Heere heeft mij inderdaad genezing gegeven.
Het is een kostbaar geschenk om te mogen zorgen voor alle grotere, maar vooral ook voor al die kleine dingen, die geen naam hebben maar die in een gezin zo belangrijk zijn. Ze maken van je huis een thuis. De blijdschap daarover is nooit meer weggegaan. Elke dag dat ik leef, is bijzonder. En daarbij mag ik ook nog leven in het vooruitzicht van het eeuwig leven: altijd met Hem te zijn.’

Paulus
Jonge moeders wijst Désirée graag op de woorden van Paulus in Titus 2:4. ‘Daar vraagt hij de oudere vrouwen – en als oma van twee kleinkinderen reken ik me daar maar toe – om de jongere vrouwen in het goede voor te gaan. Er staat eigenlijk: trainen. Het is een voortdurend leerproces, de jaren door. Paulus zet de zaken op scherp. Het gaat hem er in de leefstijl van de christenvrouw om dat het Woord van God niet gelasterd wordt. Even eerder zegt hij dat je met de mond wel kunt belijden dat je een christen bent, maar dat je Hem verloochent als dat in je dagelijks leven niet terug te zien is.’
De apostel geeft hier geen goed bedoelde huwelijk- en gezinsadviezen, zegt Désirée. ‘Hij houdt ons hier voor hoe de Heere wil dat we als christenvrouw voor Hem leven. Als eerste noemt hij het liefhebben van onze man en onze kinderen, als het grote en eerste gebod van Jezus. Hij had lief tot het einde, tot aan het kruishout aan toe. Een gevende en vergevende liefde.
Dan noemt Paulus de jonge vrouwen te leren bezonnen, kuis of heilig en goed te zijn. We moeten dit lezen in het licht van Zijn wederkomst. De tijd is kort, wees nuchter, waak in het gebed: Hij komt! Is je lamp brandende? Wees trouw, zegt Paulus, in de zorg voor je huishouden. Dat kun je ook lezen als: je huis bewaken. Je huis, je thuis is een kostbaar iets. Dat gaat voor alles. In huis van de rechtvaardige is een grote schat, daar woont Christus Zelf. Zo stelt Hij je als vrouw en moeder aan als schatbewaarder van je huisgezin.’

Aan de top
De taak in het gezin draagt een vrouw normaal gesproken niet alleen, zegt Désirée. ‘De Heere heeft je als vrouw iemand gegeven die in liefde naast je staat, die je steunt en leidt: jouw man, die door de band van het huwelijk één met je geworden is. Zoals Christus één is met de gemeente. Een groot geheimenis.
Man en vrouw zijn één in gehoorzaamheid aan Hem, de vrouw leeft in liefdevolle toewijding aan haar man en de kinderen in gehoorzaamheid aan hun ouders. In deze weg zegent Hij een christenvrouw. Dan ben je een vrouw aan de top. Verder doorgroeien is onmogelijk – tot de grote dag van Jezus Christus.’

Dit is de laatste bijdrage in een reeks met een driedelige bijbels-theologische beschouwing en vier interviews over de relatie vrouw, gezin en baan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen