Globaal bekeken

Theologische persoonlijkheden is de titel van een verzameling biografi eën van de hand van dr. G. Puchinger (Kok, Kampen 1973).

Dr. E.P. Meijering schreef recent een boek Hoe God verdween uit de Tweede Kamer. Tegen deze achtergrond is het curieus een fragment te lezen van een toespraak die de rooms-katholieke dr. Schaepman op 25 mei 1898 hield in de Tweede Kamer over het roomse seminarieleven, afgezet tegen het militaire leven:

Ik wil de Kamer natuurlijk niet vergasten – misschien zou het geen vergasten zijn – op de volledige beschrijving van een seminarie, maar wensch alleen mede te deelen, hoe de dag voor een seminarist is ingedeeld, te meer omdat daardoor de vrees die bij sommigen bestaat, dat men uit gemakzucht of uit afkeerigheid van het kazerneleven, seminarist zou worden, waarschijnlijk wel een weinig zal verdwijnen.
Deze zijn de regelen van het seminarie waar ik de eer had mijne opvoeding te genieten. Het doet mij leed dat ik geen beter model van die opvoeding toonen kan, maar ik kan verzekeren dat er zeer veel beteren zijn.
Ziet, zulk een seminarist wordt, winter en zomer, te kwart vóór vijf gewekt; ten half zes verschijnt hij in de kapel, het kerkgebouw, daar houdt hij zich, nadat het morgengebed verricht is, een half uur lang bezig met het overwegen van punten omtrent de Christelijke leer, de Christelijke zeden en het Christelijk leven, die hem werden opgegeven.
Daarna vangt voor hem aan de studie, met het lezen van de Heilige Schrift. Nadat die studie een uur geduurd heeft, woont hij bij de heilige mis, dan, na het ontbijt eene korte ontspanning en daarna weder van negen tot twaalven lessen en studie. Te kwart over twaalven oefening in de kapel, te half een maaltijd, daarna tot half drie ontspanning, tot vier uur weder studie, dan weder eenige oogenblikken ontspanning en van vijf tot zeven weder studie. Daarna geestelijke oefening, korte ontspanning, avondgebed. Te tien uur gaat men ter ruste.

De roomse toepassing van Schaepman is niet onduidelijk:
Ziet, deze opvoeding hebben genoten mannen, die nog behooren tot de glorie van de menschelijke geschiedenis. Deze opvoeding hebben, naar de mate van den tijd waarin zij leefden en de vormen hunner dagen, Willebrordus en Bonifacius gehad, deze opvoeding hebben nu nog op rijpen leeftijd genoten mannen als de kardinalen Newman en Manning.

Puchinger bracht ook een verzameling college-uitspraken van prof.dr. Joh. de Groot bijeen. Hier volgen er enkele.
Wat menigeen “meent” als exegeet, dat “vindt” hij helaas vaak ook al te gemakkelijk in zijn tekst.

Abrahams weg was een weg van altaren.

Abram is een stadsmens geweest (Gen. 11:31). Abraham is niet alleen het toonbeeld van een gelovige voor de buitenmensen, doch ook voor de stadsmensen.
Abram stelde de godsdienst boven de cultuur.

Zelfs aan het Kruis merken wij dat de psalmen in Christus’ hart leefden.

Ook een citaat van prof.dr. M. van Rhijn:
Het wordt voortdurend moeilijker om de eenzaamheid te vinden… Wij zijn telkens te bezet, veel te haastig en te zeer van ons werk vervuld, om de laatste vraag, de vraag naar God, behoorlijk te stellen. Er is te weinig stilte. Wij zouden een vergadering, de trein of de bus kunnen missen! Luther gaf Melanchthon eens een standje, omdat hij de kunst niet verstond tot eer van God te luieren. Christus zegt het nog anders: “Wat zou het een mens baten, indien hij de gehele wereld won, maar zijn leven zou hij verliezen?” Als wij, moderne cultuurmensen en academici niet oppassen, worden wij allen door deze waarschuwing getroffen. Zonder het verborgen leven met God veruitwendigen en verpulveren wij. Wij verliezen het leven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen