Gebed voor vervolgde kerk

Vervolging is er in allerlei vorm. Dat merkte Poei in Nongsonghong in Noord- Thailand. Ze kwam tot geloof, maar werd vervolgens door haar man in elkaar geslagen en opgesloten in huis. Haar man draaide na verloop van tijd bij en toonde zelfs interesse in het Evangelie, maar haakte toch weer af.
Zij groeide verder in het geloof en vroeg om de doop. Dat werd door haar man absoluut verboden. Wat dan? Gode meer gehoorzaam zijn dan de mensen? Met het risico van nieuwe opsluiting en verlies van goede contacten met de verdere familie?

Uitsluiting
Zo gaat het vaak. In het volksboeddhisme bedreig je met de overgang naar het christelijk geloof de veiligheid van de gemeenschap. Je offert immers niet meer aan de geesten van het land en aan de voorouders van de familie. Uitsluiting dreigt.
Op veel plaatsen hebben christenen te maken met tegenstand.
Soms riskeren mensen door het belijden van het geloof sociale uitsluiting en discriminatie. Niet alleen in gesloten landen, maar ook in de zogenaamde open landen. In andere landen lijden christenen onder openlijke vervolging en riskeren ze gevangenschap. In extreme gevallen worden ze bedreigd door terroristische aanslagen, zoals bijvoorbeeld in Noord-Nigeria.
Christen-zijn en vervolging hebben met elkaar te maken. Jezus’ woorden gelden immers nog steeds: ‘Zij hebben Mij vervolgd, zij zullen ook u vervolgen.’ Woorden die wij soms vergeten, maar die voor anderen levende werkelijkheid zijn.

Emoties
Vervolging kent vele vormen en roept altijd emoties op. Schuld?
Wij ontlopen zonder duidelijke reden het lijden waar christenen elders wel mee te maken hebben.
Jaloezie? Daar waar vervolging is, is meer echt geloof, groeit de kerk, gebeuren er wonderen. Of achterdocht. Klopt het wel, wordt het niet overdreven om ons emotioneel te raken om dan vervolgens een beroep te doen op onze vrijgevigheid?
De feiten zijn niet eenvoudig.
Soms worden christenen niet zozeer vervolgd omdat ze christen zijn, maar omdat ze tot een (etnische) minderheid behoren. Zo worden in China vooral christenen vervolgd die bij een etnische minderheid behoren, maar dat geldt anderen, niet-christenen, ook.
In Arabische landen kunnen christenen gediscrimineerd worden vanwege hun geloof. Of ze echt ‘geloven’ doet er niet toe, hun achternaam geeft al aan dat ze tot een ‘christelijke familie’ behoren. In andere gebieden lopen politieke, etnische en religieuze elementen als een onontwarbare knoop door elkaar.

Sociale onrust
De grootste problemen doen zich voor waar geloof de traditionele kaders bedreigt. Wanneer geloofsgemeenschappen actief worden buiten hun eigen lokale gemeenschap. Of nieuwe geloofsgemeenschappen van buitenaf binnenkomen. Hierdoor wordt het bestaande evenwicht verstoord en dat kan leiden tot sociale onrust.
Natuurlijk hebben religies die geloven dat hun geloof de enige waarheid is, meer missionaire drang. Zij krijgen dus vaker te maken met de gevolgen daarvan. Dat is misschien ook wel de kern van Jezus’ uitspraak over vervolging.
Maar vervolging kan dus ook anderen, niet-christenen, raken. In Iran worden de zogenaamde Emo’s (een soort gothics) ernstig vervolgd. Ook sekten leiden onder vervolging, zoals de Bahai in Iran en de Falun Gong in China.

Mijden
Vaak proberen christenen vervolging te mijden door zich af te sluiten van anderen en zich op te sluiten in hun eigen wereldje. Dat komt ook in Nederland voor en daarmee voorkomen we dat onze geloofskeuze consequenties heeft.
Gelukkig zoeken christenen ook naar wegen om, zonder bedreigend te zijn, toch het geloof te delen met anderen. We zien dat sterk in Indonesië, waar de bestaande harmonie zoveel mogelijk wordt erkend en toch, door een open houding naar anderen en met name naar mensen in nood, de liefde van Christus wordt verkondigd over de eigen grenzen heen.
Het gebeurt regelmatig dat christenen verschillend omgaan met de mogelijkheid van vervolging.
Christenen met een sterke zendingsdrang botsten soms met gevestigde kerken die het bestaande evenwicht willen behouden. Soms zijn het christenen van buiten die door hun zendingsijver de bestaande balans verstoren.

Gebed
Hoe gaan wij hiermee om? Het begint bij gebed. Bidden voor christenen en kerken die leven onder soms grote druk. Bidden om wijsheid en moed. Die hebben wij zelf ook nodig om ons niet te laten opsluiten in onze eigen subcultuur.
Kunnen we ook iets doen? Kunnen we actievoeren voor vervolgde broeders en zusters? Moet dat dan alleen voor hen of voor alle bedreigde minderheden? Gaat het om mensenrechten of alleen om steun aan geloofsgenoten?
Deze vraag is in elk geval belangrijk. Niet alles is geloofsstrijd. In sommige moslimlanden zijn prostituees ‘christenen’, omdat hun gedrag in de ogen van moslims wel bij christenen past en niet bij moslims. Het is goed om te pleiten voor geloofsvrijheid voor iedereen.
Voor de christenen in Iran en voor de Emo’s. In ons denken en spreken moet iets van de complexiteit van de problematiek en de realiteit van vervolging van niet-christenen meegenomen worden.

Voorzichtigheid
Betrokkenheid vraagt om voorzichtigheid. Door ons gedrag kunnen christenen in moeilijke omstandigheden terechtkomen. De precaire lokale balans kan verstoord raken. De grote betrokkenheid van christenen in het Westen bij christenen in het Midden-Oosten kan het idee opleveren dat de kerk daar de vijfde colonne is van het Westen en een bedreiging van de staat. Kritiek op landen wordt soms als beledigend ervaren. Omgekeerd heeft men in bijvoorbeeld moslimlanden vaak weinig moeite met discriminatie van christenen.

Ondersteunen
Wij hoeven niet alle moeilijkheden op te lossen, we leggen onze visies niet aan de wereld op. We verlangen ernaar om lokale christenen te ondersteunen. We steunen hen in hun zoektocht om in de context waarin zij leven missionair gemeente te zijn.
Dat is verrassend. Soms gaan deuren open en kan het Evangelie zijn weg vinden over de grenzen van de gemeente heen. Dan worden moslims en ongelovigen geraakt en opgenomen in de christelijke gemeente. Soms lukt het niet en moet het overige bewaard worden opdat het niet ook sterven zal (Opb.3:2).
Deze houding kenmerkt de Gereformeerde Zendingsbond (GZB).
De GZB is in een groot aantal ‘gesloten landen’ actief. Vaak ook door het uitzenden van personeel.
Om het werk niet te schaden kan er soms weinig publieke aandacht voor gevraagd worden en lijkt er niet zoveel te gebeuren.
We bidden voor ruimte voor onze broeders en zusters, voor meer vrijheid voor hen. Het zou een zegen zijn als minderheden in talloze landen niet langer als een bedreiging worden gezien. De aandacht voor christelijke minderheden is in Europese landen soms verbazend klein. Daar gaat het vaker over andere (religieuze) minderheden. Dat zegt wel iets over Europa. Aandacht is nodig, zonder dingen uit te vergroten.

Verschillende wegen
De GZB zoekt, samen met zijn partners, vooral naar wegen om getuigen te zijn van het geloof. In Centraal Azië is er nog relatieve openheid en wordt er ingezet op het opbouwen en versterken van de gemeenten door TEE-programma’s (theologisch afstandsonderwijs). Elders zetten we in op het steunen van zwakkeren in de samenleving. Zorg voor gehandicapten, aandacht voor marginale groepen maakt de liefde van Christus zichtbaar.
Vertaling en verspreiding van de Bijbel en christelijke lectuur brengt mensen in contact met de bevrijdende boodschap van het Evangelie. Trouw aan kleine marginale kerken bemoedigt hen om vol te houden in uiterst moeilijke omstandigheden.
Creatief wordt er gezocht naar manieren om contact te leggen met mensen over gemeenschapsgrenzen heen. De liefde van Christus dringt ons. De kerk kan immers niet in zichzelf opgesloten raken.
We moeten telkens weer de grens over. Zoekend en tastend gaan we daarin onze weg.

Leerzaam
Dat zoeken en tasten is wel leerzaam. Niet omdat we kunnen leren van christenen in China hoe christen te zijn, of hoe we moeten volharden. Dat veronderstelt dat christenen dat daar wel kunnen.
Maar de werkelijkheid is dat dat ook daar een worsteling is. Het heeft geen nut de positieve christen van elders te vergelijken met nominale christenen in Nederland.
Nee, wat we kunnen leren van elkaar is de zoektocht om in de eigen context christen te zijn. Dat is een zoektocht waarin wij ook op tegenstand zullen stuiten. Maar de liefde van Christus roept ons om te zoeken wat verloren is, wat buiten onze eigen gemeenschap staat. Wij bidden voor de christenen in de wereld, maar het is goed om te weten dat er in veel kerken in de wereld gebeden wordt voor de kerk in Europa.

---
Landen
In de volgende landen waar ‘vervolging’ plaatsvindt, is de GZB actief: Iran Kirgizië Egypte Oezbekistan Soedan Vietnam China Algerije Azerbeidzjan Tunesië Ethiopië Cuba Indonesië Palestijnse gebieden Kazachstan Colombia

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen