Boekbesprekingen

Christopher J.H. Wright De bijbelse missie. Gods opdracht voor Zijn kinderen. Uitg. de Vuurbaak, Barneveld; 312 blz.; € 24,95.
Het gaat de auteur in dit boek om een ingekorte versie van zijn eerder werk The Mission of God. Dat was een pleidooi voor het lezen van de gehele Bijbel in een missionair-hermeneutisch kader. Deze ingekorte versie is een toespitsing als opdracht voor de kinderen van God.
De auteur staat duidelijk in de evangelicale beweging van John Stott en anderen. Dit verraadt ook zijn voorkeur om liever te spreken van kinderen van God dan over de kerk. Want de auteur ziet de kerk breder dan de kerk sinds Pinksteren. Ik heb daar op zichzelf geen bezwaar tegen, maar ‘kinderen van God’ is vooral johanneïsch gedachtegoed.
Hier blijkt duidelijk een evangelicale dan wel piëtistische nivellering van een en ander.
De auteur vraagt zich daarbij nadrukkelijk af hoe zich de nieuwtestamentische kerk verhoudt tot de identiteit en de geschiedenis van het oudtestamentische Israël. De missionaire strekking van Genesis 12:1-3 over Abraham, die tot een groot volk gemaakt zou worden, is bepalend voor de hele Bijbel. De kerk begint niet bij Pinksteren maar bij Abraham. Op zichzelf een plausibel gezichtspunt, ware het niet dat de eigen aard en de uniciteit van zowel Israël als van de kerk te weinig tot hun recht komen. Maar ook dit behoort tot piëtistisch-evangelicale nivellering.
Voor alles wil dit boek een bijdrage zijn tot het beantwoorden van de vraag wat het verband is tussen theologie en missionaire opdracht. Met het oog hierop is dit boek geschreven.
De auteur wijst er nadrukkelijk op dat het zendingsbevel niet begint bij Jezus. Hij gaf de opdracht tot de wereldwijde missie van de kerk, omdat de Schriften dat eisten.
Het is Gods missie om Zijn totale schepping voorgoed van het kwaad te verlossen.
Met Jezus drong het koninkrijk van God de menselijke geschiedenis binnen zoals mensen dat nooit eerder hadden ervaren – ook al hebben de verwachting van dat rijk en de ethische consequenties daarvan stevige wortels in het Oude Testament.
Ondertussen moet het kruis centraal staan in elke dimensie van de missie van Gods kinderen, van evangelisatie op persoonlijke schaal tot en met een verantwoorde zorg voor de schepping. De missie is niets anders dan deelnemen aan het grote verhaal van God tot Hij het tot zijn onbetwijfelbare ontknoping zal leiden.
Christopher Wright blijkt dan toch weer meer evangelicaal dan piëtistisch te zijn als hij een spirituele onderbouwing van ‘kinderen van God’ systematisch achterwege laat.
God verloste het gehéle volk Israël uit Egypte. Zo beschouwt vormt de exodus bij uitstek het bijbelse fundament voor elke missiologie die het belang onderstreept van sociale, politieke en economische betrokkenheid en handelen, in combinatie met het geestelijke aspect van persoonlijke vergeving. Dat brengt de auteur tot een holistische (wat betekent dat onderdelen worden verstaan vanuit de totaliteit) opvatting van missie die naar zijn mening voortvloeit uit een holistische interpretatie van de Bijbel. De schrijver is er vurig van overtuigd dat een holistische missie moet stoelen op een holistische theologie van het kruis. Daaruit volgt dat het kruis evenzeer centraal moet staan bij onze maatschappelijke betrokkenheid als bij ons evangelisatiewerk.
Gods heerschappij door Christus is immers adembenemend universeel. Pas na het overzicht van de kosmische betekenis van Christus (vgl. Kol.1:15-23) gaat Paulus verder met de verzoening van individuele gelovigen. Op zichzelf een alleszins bijbels stramien, maar, zoals gezegd, het laatste werkt hij niet uit.
Dit zal wel te maken hebben met het gegeven dat bij evangelicalen het born again (wederom geboren zijn) zo holistisch (totaal) wordt opgevat dat er van het partiële (het ‘ten dele’) nauwelijks sprake is.
Christopher Wright zou geen evangelicaal zijn als hij zijn beschouwingen niet zou besluiten met zijn gedachten over de missionaire lofprijzing.
Zijn laatste overwegingen betreffen de zorg voor het milieu in het zicht van een aanstormende milieuramp.
Achter in het boek is een notenapparaat opgenomen en een register op bijbelteksten.
Al met al een boek dat op eigen wijze voor een eyeopener zorgt.

C.A. van der Sluijs, Veenendaal

---
Rob van Houwelingen & Reinier Sonneveld (red.) Ongemakkelijke teksten van Jezus. Uitg. Buijten & Schipperheim Motief, Amsterdam; 228 blz.; € 15,90.
Een trouwe bijbellezer stuit met regelmaat op teksten die iets weerbarstigs hebben. Wat bedoelt de Heere Jezus bijvoorbeeld wanneer Hij zegt dat Hij niet gekomen is om vrede te brengen, maar het zwaard? Moeten we werkelijk ons rechteroog uitrukken en van ons werpen, wanneer het oog ons hindert? Wat betekent het dat de Heere Jezus zegt dat we onze familie moeten haten?
Onder redactie van P.H.R. van Houwelingen en R. Sonneveld verscheen een boekje dat 75 ongemakkelijke uitspraken van de Heere Jezus behandelt. E.A. de Boer, G. van Ek, (wijlen) A. Noordegraaf en G.A.M. Vleugels leverden ook hun bijdrage. In kort bestek wordt veel geboden.
De tekst wordt steeds kort ingeleid, in de context gezet en uitgelegd. Het verdient lof dat dit steeds op een zeer toegankelijke wijze gebeurt. Soms wreekt het zich wel dat er maar kort op een tekst kan worden ingegaan.
Neem de uitleg van Mattheüs 11:12 in combinatie met Lukas 16:6. Wat bedoelt de Heere Jezus als Hij zegt dat het koninkrijk van de hemel geweld wordt aangedaan? Is dat een positieve of juist negatieve uitspraak? De auteur kiest ervoor om de uitspraak positief te duiden. Het gaat om ‘heilig geweld’ waarmee het koninkrijk wordt ingenomen. Tegen die uitleg is mijns inziens weinig bezwaar, maar er wordt – vanwege de ruimte – maar weinig argumentatie geboden om juist voor deze uitleg te kiezen, ten koste van de andere twee uitleggingen, die toch ook (zeker) de moeite van het overwegen waard zijn. In de kracht zit dus ook de zwakte van het boekje.
Verder kun je je afvragen of de vragen die we aan de teksten stellen niet typisch onze westerse vragen zijn. De auteurs geven in de inleiding helder aan dat we in het bijbellezen vooral moeten bedenken dat God onvoorstelbaar groot en heilig is. Me dunkt dat sommige vragen in dat licht dan ook niet meer ter zake doende zijn. Soms bekruipt je het gevoel dat we een vraag stellen die de tekst helemaal niet beantwoorden wil. Is de tekst dan lastig of zijn we zelf zulke lastige mensen? Benaderen we de geschiedenis waarbij de Heere Jezus de demonen in de varkens zendt (Matt.8:31-32) wel goed wanneer we daarbij als vraag hanteren of Jezus dieronvriendelijk is? Of de geschiedenis van de onvruchtbare vijgenboom (Mark.11:13-14) wanneer we ons daarbij afvragen of Jezus natuuronvriendelijk is? Met deze vragen raken we de kern niet. In de uitleg maakt weliswaar veel goed, maar de intro zet toch op het verkeerde been.
Onder het lezen bekroop me soms een wat ongemakkelijk gevoel bij gebruikte uitdrukkingen. Zo acht ik de typering van de Heere Jezus als ‘alleengaande kroonprins’ (in de uitleg van Matt.19:12) bepaald ongelukkig.
Spreektaal hanteren is goed, maar in de uitleg van de bijbeltekst kan niet alles worden gezegd zoals we het op de straat horen.
Wie in kort bestek geïnformeerd wil worden over een ‘lastige tekst’, vindt in dit boekje veel van zijn of haar gading. Het is geen boekje om in een ruk uit te lezen, eerder kan het dienen als een klein naslagwerkje in de boekenkast.

C.H. Hogendoorn, Oud-Beijerland

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen