Vergroeid met Den Ham

Dertig jaar geleden nam ds. Kleinrensink (1917) afscheid van Den Ham wegens emeritaat. Op 20 mei preekte hij er echt voor het laatst. Het was de zondag tussen Hemelvaart en Pinksteren. ‘Ik heb me gewoon gehouden aan het kerkelijk jaar en gepreekt over Johannes 14:26: ‘Die zal u alles leren.’’
Van opsmuk houdt ds. Kleinrensink niet, maar het heeft hem goed gedaan dat de kerk tjokvol was. Er zijn duidelijk banden gelegd.
Ds. Kleinrensink is dan ook vergroeid met Den Ham en Saks onder de Saksen geworden. Eind 1950 is hij er gekomen als godsdienstonderwijzer. ‘Tot in de oorlogsjaren heb ik na mijn MULO-opleiding op kantoor gewerkt. Om leiding te kunnen geven aan het zondagsschoolwerk en de knapenvereniging had ik behoefte aan vorming. Cursussen waren er toen nauwelijks. Tijdens de oorlog ben ik begonnen met de opleiding tot godsdienstonderwijzer. Ik kon meedoen met een groepje cursisten onder leiding van de confessionele ds. H.G. Groenewoud. Het was vooral veel zelfstudie.
Na het examen preekte ik overal. Er was toen een groot predikantentekort. Toen ik solliciteerde naar de functie van godsdienstonderwijzer in Den Ham had ik echter wel 31 concurrenten. Maar na de proefpreek van mij zei de kerkenraad: ‘Als het goed is, waarom zouden we dan verder zoeken?’’

Beroepenjager
Zo kwam ds. Kleinrensink in Den Ham. Hij werd er als trouwe en toegewijde pastor en prediker door de gemeente op handen gedragen en werkte prettig samen met achtereenvolgens de predikanten H.A. Labrie en W. Balke, dus waarom zou hij vertrekken? Na een vervolgstudie van enkele jaren kon hij hulpprediker worden. Daar waren er enkele tientallen van in de Hervormde Kerk. Zij mochten al het predikantswerk verrichten, behalve de sacramenten bedienen. Nadat zij jaren achtereen aandrongen op meer bevoegdheden, kwam er een synodale commissie die uitzocht of zij geschikt waren voor het predikantschap. ‘Dat was een pijnlijke geschiedenis. Sommigen werden afgewezen. Maar ik mocht door. Door middel van studieopdrachten moest ik de hiaten in mijn kennis opvullen. ‘Waar zitten uw zwakke plekken?’, vroegen de kerkelijke hoogleraren. ‘Overal’, reageerde ik.’
In 1972 werd ds. Kleinrensink in Den Ham bevestigd tot predikant.
Toen dr. Balke in 1975 predikant in Den Ham werd, vroeg hij de kerkenraad of Kleinrensink een beroepenjager was. ‘Maar’, aldus ds. Kleinrensink, ‘al heb ik, omdat ik meende dat het misschien goed was voor de gemeente, als hulpprediker een paar keer geprobeerd ergens anders aan de slag te gaan, ik wilde geen predikant worden om te vertrekken.’

Ietsje minder
Ds. Kleinrensink solliciteerde in 1950 naar Den Ham omdat hij het idee had dat de gemeente van zijn kleur was. ‘Mijn inschatting was in zoverre correct dat hier decennialang predikanten van de Gereformeerde Bond zijn geweest. De gemeente zelf is vanouds niet zo bonds. Zij zong altijd graag een gezang. Gereformeerde prediking was best, maar het mocht ook wel ietsje minder. Langzamerhand hebben zich hier veranderingen doorgezet. De gemeente is nu meer confessioneel. De kerkgang loopt terug. Zoals bijna overal gaat de zaak achteruit, en het troost mij niet dat het elders ook zo gaat.’
Tijdens zijn opleiding bij ds. Groenewoud abonneerde Kleinrensink zich op het Hervormd Weekblad, van de Confessionele Vereniging. Daarnaast is hij altijd geabonneerd geweest op De Waarheidsvriend. Hij is noch lid van de Confessionele Vereniging noch van de Gereformeerde Bond, maar kerkenraden beschouwden hem altijd als een bonder. ‘Mij is het er altijd om gegaan Christus in de verkondiging centraal te stellen, zijn Persoon en volbrachte werk.’
Daar leeft ds. Kleinrensink ook zelf uit in de avond van zijn leven. ‘Met Psalm 73 zing ik graag dat God mijn twijfel stilt en mijn verlangen. Als Hij dat doet, kun je weer vooruit. Hij is de Rots waarop ik bouw.’ Zijn ogen lichten op. Dan vervolgt hij: ‘Sinds een jaar of acht ben ik onder controle voor kankerplekjes, die zich langzaam uitbreiden. Met wat me lichamelijk misschien nog te wachten staat, houd ik me niet te veel bezig. Mijn geestelijk leven wisselt wel eens. Maar er zijn tijden dat ik voluit weet waar ik heen ga en dat mijn Vader voor mij zorgt.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen