Zoeken naar wat samenbindt

Als het moment in zicht komt dat dr.ir. J. van der Graaf de pensioengerechtigde leeftijd zal bereiken – in 2002 zou hij 65 worden – speelt de vraag hoe het na zijn afscheid toch verder zal gaan met de Gereformeerde Bond. Een vraag die wordt geformuleerd vanuit de veronderstelling dat niemand daarover een inschatting kan geven. Jarenlang was hij immers degene die op krachtige wijze (mede) leiding gaf aan het kerkelijk leven vanuit de hervormdgereformeerde beweging.
Achteraf moet je zeggen dat grote zorgen onterecht zijn geweest. Na twee gemeentepredikanten, een hoogleraar en een ingenieur gaat nu een journalist leiding aan de Gereformeerde Bond geven.

Samenbinden
Per 1 april 2000 treedt drs. P.J. Vergunst in dienst van de Gereformeerde Bond. Hij is dan 39 jaar.
Hij werd in Ede geboren in het predikantsgezin van ds. E.F. Vergunst.
Na zijn studie Nederlandse taal- en letterkunde aan de universiteit Leiden gaat hij in 1983 werken bij het Reformatorisch Dagblad. Hij maakt sinds mei 1995 deel uit van het hoofdbestuur van de Gereformeerde Bond en zit in de redactie van De Waarheidsvriend. Ook maakte hij enige tijd deel uit van de redactie van het HGJB-blad TijdSchrift.
In een interview zegt Vergunst graag te zoeken naar datgene wat samenbindt. Hij doet de oproep om rond een open Bijbel eerlijk naar elkaar te luisteren. In 2002 volgt de nieuwe algemeen secretaris Van der Graaf ook op als hoofdredacteur van De Waarheidsvriend. In het nummer van 3 januari 2002 schrijft ds. G.D. Kamphuis over de wisseling van de wacht. Er is grote waardering voor de wijze waarop Van der Graaf jarenlang het werk heeft gedaan. Leven en schrijven zijn voor hem vermengd. Hij legt deze pen nu neer. Ds. Kamphuis spreekt de wens uit dat De Waarheidsvriend de actualiteit, diepte en inhoud zal behouden.
In hetzelfde nummer staat het eerste artikel dat Vergunst als hoofdredacteur schrijft. Hij zal vanaf nu leiding aan het blad geven. Zijn journalistieke ervaring is daarbij een voordeel. Naast zijn krantenartikelen publiceerde hij ook interviewbundels, één met christelijke musici en één met emeritus predikanten.

Kerntaken
Het hoofdbestuur stelt dat het niet meer noodzakelijk is dat de hoofdredacteur wekelijks een hoofdartikel levert. Ook anderen uit het bestuur zullen daarbij betrokken worden, zo schrijft ds. Kamphuis bij het aantreden van Vergunst.
Ongetwijfeld is dat deels ingegeven door de zwaarte van het takenpakket en de vraag in hoeverre het verantwoord is om dit op één bureau te leggen. Het is wellicht ook ingegeven door een gevoel dat breder leeft. De tijd dat één persoon wekelijks een kerkelijk blad vol schrijft, is voorbij.
Hoofdbestuur en algemeen secretaris moeten hun kerntaken helder hebben, zo wordt algemeen beseft.
De organisatiestructuur van de Gereformeerde Bond vraagt van tijd tot tijd om aanpassingen. De Waarheidsvriend wordt professioneler, journalistieker. Er wordt een eindredacteur aangetrokken, drs. Tineke van der Waal-Goudriaan.
Als zij – en later ook dr. W. Verboom – tot de redactie toetreedt, bestaat de redactie niet langer alleen uit hoofdbestuursleden. H. Geluk treedt aan als voorlichter.

Dwarsverbindingen
De journalistieke inslag van Vergunst is in meerdere opzichten merkbaar. De thema’s die hij aan de orde stelt, hebben vaak een verbinding met de actualiteit of met kerkelijke ontwikkelingen. Een bepaald onderwerp weet hij van verschillende kanten te belichten, zodat de lezer zich een mening kan vormen. Vergunst heeft ook oog voor dwarsverbindingen tussen bijvoorbeeld kerk en politiek. Bij het aantreden van J. P. Balkenende in juli 2002 schrijft hij dat voor de nieuwe premier verantwoordelijkheid, vertrouwen en integriteit sleutelwoorden zijn in de politiek van de 21e eeuw, zaken die ook alles met het evangelie te maken hebben. Het zijn begrippen die ook toepasbaar zijn op hen die in de kerk leiding hebben te geven.
De artikelen die Vergunst schrijft, zijn gericht op opinievorming en hebben een brede inslag. Vergunst zegt ergens dat een stukje kerkpolitiek in zijn functie af en toe onvermijdbaar is, maar dat daar niet zijn grootste interesse ligt. Inderdaad is voorzichtigheid op dit punt merkbaar.

Leesbaarheid
De periode dat De Waarheidsvriend een grijs krantje is, is in 2006 voorbij. Vergunst heeft geen boodschap aan de visie van Trouw-redacteur Bert Klei dat een kerkblad uit grijze letters dient te bestaan. Een goede keus; de nieuwe lay-out vergroot de toegankelijkheid en leesbaarheid, zo blijkt ook uit het feit dat het aantal abonnees een stijgende lijn blijft vertonen.
De groei staat intussen niet los van de inhoudelijke lijn van de redactie. De focus is gericht op toerusting van kerkenraden en gemeenten, op bezinning over allerlei thema’s die leven in kerk en samenleving. Zo is er met regelmaat aandacht voor het christelijk onderwijs, iets wat verklaarbaar is door het feit dat Vergunst altijd al bestuurlijk betrokken is bij het onderwijs.
Vandaag schrijft elke hervormdgereformeerde predikant in principe een meditatie in De Waarheidsvriend – resultaat van het streven van de hoofdredacteur naar wat samenbindt? Onder Vergunst benadert de redactie een brede scribentenkring en worden mensen uit verschillende sectoren van kerk en samenleving gevraagd in het blad te schrijven.
Het is goed om in consistoriekamers te merken dat ook onder jonge kerkenraadsleden De Waarheidsvriend wordt gelezen. Geregeld zijn het dertigers die verwijzen naar een artikel uit het blad.

Zicht op de kerk
De beginperiode van Vergunst als algemeen secretaris wordt vooral bepaald door de naderende vorming van de Protestantse Kerk in Nederland. Zelf herinner ik mij een lezing die hij in april 2002 hield voor het CSFR-dispuut Sola Scriptura in Utrecht. Op dat moment was ik bezig met de afronding van mijn studie. Deze lezing, die ik als gast bijwoonde, betekende voor mij een moment van bewustwording.
Naast de vorming van Protestantse Kerk zijn er in deze jaren ook andere zaken die aandacht vragen. Zo besluit het hoofdbestuur in 2002 een stichting in het leven te roepen die vorm zal geven aan de herziening van de Statenvertaling. Na de presentatie in 2010 schrijft Vergunst dat het bestuur van de stichting zich heeft ingezet om vertrouwenwekkend bezig te zijn. De brede respons is als een geschenk van God ervaren. ‘We belijden dat Hij het gebed verhoord heeft, toen gevraagd werd: ‘Bevestig het werk van onze handen over ons, bevestig dat’.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen