Visie op homoseksualiteit

Op het verzoek van dr. Loonstra ga ik graag in. Vooral om nog eens met nadruk vast te stellen dat er sinds de oprichting van de voorloper van Different in 1974 in wezen geen fundamentele wijzigingen in de visie hebben plaatsgevonden. Zeker niet als het gaat om het orthodox verstaan van wat de Bijbel zegt over Gods bedoelingen met seksualiteit en relaties. Op dit punt kiezen wij – net als onze cliënten – onveranderd voor de lijn van de historische en wereldwijde kerk.

Koerswijziging?
Dr. Loonstra constateert echter dat onze organisatie al een jaar of vijf geleden de koers zou hebben gewijzigd in meer liberale richting en geeft vervolgens een aantal bespiegelingen over de volgens hem daaraan verbonden gevolgen. Maar als die constatering over verandering nu eens niet klopt? Dan hangen de daaraan door ds. Loonstra verbonden consequenties in de lucht. En dat is hier volgens mij aan de hand.
Eerst schept ds. Loonstra in navolging van de media, het COC en libertijnse politici de gebruikelijke karikatuur van onze organisatie, namelijk dat wij in de begeleiding van christenen met een homoseksuele gerichtheid werken aan ‘genezing’. Om daar vervolgens aan te koppelen dat als je dat niet meer doet, de bestaansreden van je organisatie wegvalt. Dat mag ds. Loonstra op zijn website schrijven, maar de werkelijkheid is toch echt anders. Different is geen ‘homogenezingsorganisatie’ en is dat ook nooit geweest.

Lastige ontdekkingstocht
Vanaf de oprichting door Johan van de Sluis en Johan Frinsel in 1974 is het uitgangspunt geweest om eerlijk de homoseksuele gevoelens onder ogen te zien en je vervolgens af te vragen hoe je daar vanuit het geloof in het worden van een ‘nieuwe schepping in Christus’ mee om wilt gaan. Dat is een persoonlijke keuze van de cliënt.
Al snel werd deze geloofsweg van christenen met homoseksuele gevoelens door critici belachelijk gemaakt en werd gesuggereerd dat de begeleiding door Different tot wanhoop en zelfs suïcide zou kunnen leiden. Bewijzen zijn daar echter nooit voor geleverd, ook niet na uitdrukkelijke oproepen van Different om klachten hierover te melden.
Wel is het een kwestie van eerlijkheid om te erkennen dat het omgaan met homoseksuele gerichtheid in christelijke kring – en dus ook bij Different – een lastige ontdekkingstocht is geweest. Daarbij zal niet altijd de correcte terminologie gebruikt zijn en zal er zeker wel eens te gemakkelijk gedacht zijn over zoiets als verandering.

GGZ
Pastorale en meer psychische problemen zijn ook niet altijd helder van elkaar onderscheiden. Vandaar dat Different drie jaar geleden naast het psychopastorale werk een traject voor tweedelijns geestelijke gezondheidszorg (ggz) heeft opgezet onder leiding van een psychiater om ook hulp te kunnen bieden bij meer ingewikkelde psychische problemen die gepaard kunnen gaan met de worsteling van de cliënt over de seksuele gerichtheid.
Ook dat traject kwam weer onder vuur te liggen na een hyperige publicatie in het dagblad Trouw over ‘vergoeding van een homogenezingstherapie’. Opnieuw de gebruikelijke commotie met een minister die zonder de feiten te kennen onmiddellijk ‘bizar’ riep. Maar na gedegen onderzoek door de Inspectie (IGZ) en een onduidelijk brief aan de Kamer over de resultaten daarvan, moest de minister in een nadere toelichting eind juni dan toch erkennen dat als de hulpverlening van Different voldoet aan de ggz-voorwaarden – en dat is zo volgens de IGZ – er gewoon vergoeding door de zorgverzekeraars kon plaatsvinden. Voor even is het nu weer back to normal voor Different.

‘Hij heeft een vriend’
Wellicht heeft ds. Loonstra het opzetten van de ggz-zorg als een koerswijziging van Different gezien. In zekere zin is het dat ook, maar dan alleen als verbreding van het hulpaanbod.
Maar ds. Loonstra blijkt met de bewering dat ‘Different eerst werkte aan genezing van de homoseksuele gerichtheid en nu niet meer’ ons niet goed begrepen te hebben. Als dat aan onduidelijkheid aan onze kant ligt, excuus daarvoor.
Tegelijkertijd kan ik me echter niet aan de indruk onttrekken dat ds. Loonstra in zijn geciteerde weblog eigenlijk niets anders doet dan ruimte zoeken voor het ventileren van zijn eigen visie, zoals hij die in 2005 beschreef in zijn boek Hij heeft een vriend. Daarin kwam hij tot de in zijn eigen kring omstreden conclusie dat je homorelaties niet in alle gevallen op grond van de Bijbel zou moeten afwijzen. Ook zijn stelling dat ‘wetenschappelijk onderzoek steeds meer de mogelijkheid van neurobiologische factoren (voor homoseksualiteit) naar voren heeft gebracht’ doet me in die richting denken. Dat zogenaamde bewijs is namelijk zeer omstreden bij wetenschappers die geen Swaab heten.

Afzien van rechten
Veel meer kon ik me vinden in de eveneens in hetzelfde nummer van De Waarheidsvriend geciteerde overwegingen van de vrijgemaakt gereformeerd ethicus
dr. A.Th.L. de Bruijne. Terecht stelt hij de vraag of je je recht moet gaan halen over zaken die in onze cultuur ‘oprecht niet begrepen worden’.
Voor die vraag kunnen we komen te staan als straks bijvoorbeeld verzekeraars vergoeding van ggz-hulp afwijzen, omdat het probleem – namelijk geen homoseksuele relatie willen aangaan – voorkomt uit een geloofsovertuiging. In dat geval zullen wij onze cliënten vragen (financiële) steun te zoeken bij hun kerkelijke gemeente.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen