Globaal bekeken

In het kerkblad van hervormd Ermelo schreef ds. J.A. de Koeijer een actueel stukje, onder de titel ‘Als ’t aan Jozias ligt, dan…’

Ze wisten ’t allemaal op ’t dorp; Rooie Wullum stemt CPN. Dat kon toen nog. Rondom en nabij fluisterde het: ‘Ie is ’n echte communist en van de karke mot ie niks hebben. Ie is een ras vieand van ’t geloof.’ Maar ja, om de zoveel tijd kon Wullum niet om de kerk heen, want wilde hij z’n communistische kameraden steunen, dan moest hij – of hij dat nu wilde of niet – naar de consistorie van dat kleine Gereformeerde kerkje op ’t dorp.
In dat ‘Kuperkarkje’ zoals de mensen het noemden, was het enige stemlokaal. Iedereen moest daarheen. Geen onderscheid. Of je nou zwart, grijs, blanco of rood stemde. Zo ging dat. Al jaar en dag. En terwijl Rooie Wullem met zijn rode potlood zijn knalrode voorkeur uitsprak, keken strenge gereformeerde dominees vanuit hun foto-omlijsting over zijn schouder mee. En als Wullum gestemd had en z’n rug weer fier rechtte, zag hij – of hij dat nu wilde of niet – boven de uitgang van ’t gebouwtje van de kerk de woorden: God heerscht als Opperheer, dat elk Hem juichend eer.’
Gij aarde, zee en eiland, verheugt u in uw Heiland’ (Psalm 97:1 ber.)
Zo ging dat. Al jaar en dag…
Tja, en als ’t aan Jozias, de burgemeester van ’s Gravenhage, ligt mogen al die ‘Rooie Wullems’ straks niet meer naar de kerk om te stemmen. Stel dat ze zich zouden (gaan) verheugen in de Heiland…! Foei toch!

Ik neem graag de vrijheid hier nog een goede raad voor de Haagse burgemeester Van Aartsen aan toe te voegen. Laat hij vooral ook letten op de bejaardencentra als stembureau. In het Huizense bejaardencentrum waar ik mijn stem uitbracht, klonken over de hoofden van de stembusgangers geestelijke liederen, gezongen door een vrouwenkoortje of zoiets.

***

In de recent verschenen biografie over wijlen Barend Biesheuvel Mooie Barend (uitg. Bert Bakker, Amsterdam) trof ik de volgende anekdotische passage:

In maart 1971 observeerde Godfried Bomans op geheel eigen wijze de Nederlandse verkiezingscampagne. De populaire schrijver en televisiepersoonlijkheid bezocht een spreekbeurt van ARP-lijsttrekker Barend Biesheuvel in Tilburg. Het viel hem niet mee. Zijn rede was ‘ronduit saai’. Nu waren de meeste politici volgens Bomans niet erg opwindend om naar te luisteren, maar Biesheuvel wist ‘een niveau te bereiken, waardoor de toeschouwers slechts door het toepassen van uitvoerige rekbewegingen het bewustzijn levend hielden’. Wegdromend bij de woorden van de spreker overdacht de schrijver het fenomeen dat voor hem stond. ‘De naam Barend Biesheuvel is als combinatie bijna te mooi om waar te zijn en doet denken aan leesboekjes van de lagere school, waar barse boeren, die ondeugende knapen van hun erf joegen, wel dergelijk namen droegen. Zijn uiterlijke verschijning zet die illusie nog een tijd lang voort. Hij is stevig gebouwd en je ziet aan zijn gezicht dat hij wel degelijk kwaad kan worden als er te veel jongens in de boomgaard hangen.’ Over zijn uiterlijk merkte Bomans op: ‘Hij lacht ruim en hartelijk vanuit het middenrif zonder dat daarbij de ogen hun waakzaamheid verliezen. In de mond, maar meer nog in de stand van de wenkbrauwen, zit een soort onverzettelijkheid die, omdat de andere gezichtspartijen wat slordig zijn uitgevoerd, de indruk van koppigheid wekt. De bijnaam “Mooie Barend” kon ik niet bevestigd vinden.
Als zag ik wel degelijk enige aanzetten in die richting, het laatste duwtje werd hem onthouden. Ik bedoel dit niet onvriendelijk, want wat is er ontstellender dan een mooie man?’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen