Orpa’s kus en Ruths keus

In ons leven komen we voortdurend voor allerlei keuzes te staan. Soms zijn die bepalend voor ons hele verdere bestaan. Daarbij komt het erop aan dat wij leren om de goede keuze te maken.

Naomi is het middel in Gods hand om zowel Orpa als Ruth tot een persoonlijke keuze te brengen. Naomi is op de terugweg naar het Beloofde Land, omdat zij werd aangesproken door de boodschap dat de Heere heeft omgezien naar Zijn volk door brood te geven. Haar beide schoondochters Orpa en Ruth zijn met haar meegegaan. Dat was tekenend voor de goede onderlinge band. Blijkbaar hebben ze elkaar gevonden in hun gemeenschappelijke verdriet, waardoor ze innig aan elkaar verbonden zijn geraakt. Maar Naomi wil daar blijkbaar toch een einde aan maken. Nu ze op het punt staat om de grens over te gaan, dringt ze er bij haar schoondochters op aan om terug te keren naar hun ouderlijk huis.

Verdrietige vrouw
Eigenlijk is dit heel opmerkelijk.
Want Naomi is een zeer verdrietige vrouw, die bovendien ook nog verbitterd is geraakt. Vaak zie je in dergelijke omstandigheden gebeuren dat mensen zich helemaal opsluiten in zichzelf en dat ze geen oog meer hebben voor de belangen van anderen. Alles draait dan alleen nog maar om hun eigen verhaal. Het zou daarom te verwachten zijn dat Naomi zou proberen om Orpa en Ruth met zich mee te krijgen door er bij hen op aan te dringen: laat mij toch alsjeblieft niet in de steek.
Maar wat zou er dan zijn gebeurd?
Dan zouden Orpa en Ruth alleen maar uit medelijden met Naomi zijn meegegaan. En dan zou Orpa achteraf geweldig veel spijt hebben gekregen, omdat ze diep van binnen eigenlijk geen afscheid wil nemen van haar vaderland. En dan zou Ruth misschien wel gewillig zijn meegegaan. Maar ze zou dan toch nooit echt een vrije keuze hebben gemaakt. Want bij een vrije keuze hoort ook dat je eventueel nee zou kunnen zeggen.

Persoonlijke keus
Door de opstelling van Naomi komen Orpa en Ruth voor een persoonlijke keuze te staan die bepalend is voor hun verdere leven.
Ook voor ons komt het erop aan dat we een keuze maken. Want in het geloof wil God niet dat we meelopers blijven, maar dat we volgelingen worden. Omdat we anders nooit op Zijn bestemming zullen komen.

Kus
Orpa neemt afscheid van Naomi met een kus. Ze is lang met haar schoonmoeder opgetrokken, maar uiteindelijk kiest zij toch voor het vertrouwde leven in Moab. Orpa ziet geen brood in Bethlehem. We zien dat in de christelijke gemeente wel vaker gebeuren. Bij jongeren die belijdenis doen, omdat ze hun ouders niet teleur willen stellen. Of bij gemengde huwelijken, waarbij de één alleen maar voor de ander meegaat naar de kerk. De keus was niet vrijwillig, maar onder druk van de omstandigheden. Vroeg of laat haken ze dan toch weer af, omdat ze niet van harte kozen en ze niet verbonden zijn met God.
Ruth maakt de keuze om met Naomi mee te gaan. Ze klampt zich aan haar vast. Letterlijk staat hier het woord kleven. Dan kun je niet meer van elkaar loskomen zonder te scheuren. Ruth kan zich een leven zonder Naomi en zonder de God van Naomi niet langer voorstellen. Ze heeft in Moab het echte geluk niet gevonden en de goden van Moab hebben niets voor haar gedaan. Ruth heeft gehoord dat God een nieuw begin met Zijn volk heeft gemaakt. Ze heeft ontdekt dat de Heere uitzicht en toekomst geeft. Daarom maakt Ruth hier de goede keuze van het geloof door met Naomi mee te gaan.
Deze wordt haar niet opgelegd, maar veeleer ontraden. Ruth neemt hier van harte en ongedwongen het goede besluit om mee te gaan naar het Beloofde Land. Tegelijkertijd is dit ook helemaal Gods werk geweest. Ja, want zo werkt de Heere: Hij dwingt ons nooit, maar Hij legt wel zoveel in ons hart dat wij in vrijheid de goede keuze zullen maken.

Middel
Naomi is hier het middel in Gods hand geweest om zowel bij Orpa als bij Ruth naar buiten te brengen wat er leeft in hun hart. Want God wil geen meelopers, maar volgelingen: mensen die telkens weer de goede keuze maken voor Hem.
Hebben wij die goede keuze al gemaakt, van harte en vrijwillig?
Eeuwen later trokken veel discipelen van Jezus zich terug (Joh.6:67- 68). Ze bleken meelopers te zijn en haakten af. De Heere Jezus heeft toen niet aangedrongen om te blijven. Nee, Hij vroeg zelfs aan degenen die nog overbleven: ‘Willen jullie ook niet weggaan?’ Petrus gaf daar toen het antwoord van het geloof: ‘Heere, naar wie zullen wij heengaan? U hebt woorden van eeuwig leven!’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen