Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

‘U liet me niet los’

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

‘U liet me niet los’

Goed dat HGJB met de NGB aan de slag gaat

8 minuten leestijd Arcering uitzetten

Op een zuil ligt een opengeslagen Bijbel. Stil brandt er een kaars. In alle eenvoud wordt hierdoor tijdens het symposium van de HGJB de kern van het jeugdwerk uitgebeeld.

Het Woord van God straalt als een Licht in de leefwereld van onze jongeren, kostbaar en kwetsbaar. Jaar in jaar uit, tot op de dag van vandaag. Zo beleef ik het symposium van de HGJB, dat op zaterdag 10 november in Bilthoven werd gehouden. Vanwege de centrale plaats van het Woord van God is het een goede en ook hoogstaande bijeenkomst geworden. Een middag van dankbaar terugkijken op honderd jaar kerkelijk jeugdwerk en van eerlijke bezinning op de inhoud en vormgeving van het werken met en door jongeren, in het verleden en vandaag.

Brief van catechisant
De directeur van de HGJB, Roel Boogaard, opent het symposium met een bijbelstudie over Romeinen 5: 1-11. Hij bespreekt enkele kernpunten in dit gedeelte, zoals de betekenis van onze rechtvaardiging door God, de verzoening en de zekerheid van het geloof vanwege de liefde van God voor zondaren. Als deze noties in ons leven komen, kan het heilzaam schuren.
Hij citeert uit een brief van een belijdeniscatechisant, waarin deze belijdt: ‘Heere, U liet me niet los.’
Ik geloof te mogen zeggen dat dit ook voor de HGJB geldt. De Heere, de God van het verbond, heeft ons en ons werk met onze jongeren niet losgelaten. Daarom is er alle reden tot ootmoed, maar ook tot dankbaarheid.

Jubileumboek
Een hoogtepunt van de bijeenkomst is de presentatie van het boek Jeugdwerk met een watermerk, dat prof. dr. F.A. van Lieburg schreef. Wat een schitterend boek is dit geworden. Het biedt een overzicht van de ontwikkelingen van de HGJB in de loop van de honderd jaar. De auteur beschrijft het komen (en soms ook gaan) van allerlei vormen van het jeugdwerk. In de eerste tijd zitten bij grote evenementen de predikanten pontificaal achter de tafel. Later raken ze meer op de achtergrond. De HGJB is zo bezien ook een emancipatiebeweging van jonge gemeenteleden. In de jaren zeventig begon de evangelische beweging invloed uit te oefenen. De
EO-jongerendagen deden hun intree. Nieuwe vormen van expressie (muziek) kwamen op. Het doet de vraag rijzen naar de identiteit van het jeugdwerk van de HGJB. Niet iedereen zit op dezelfde lijn. Ik zie dat dit trouwens alle jaren door nooit zo geweest is. Maar wat al die jaren wel mocht gelukken, is dat men elkaar vasthield. Men bleef elkaar trouw vanwege de trouw van God.
Het eerste exemplaar van het fraaie boek wordt overhandigd aan drs. P.J. Vergunst, algemeen secretaris van de GB. Hij prijst de HGJB en roept op tot blijvende bezinning op het eigene van ons jeugdwerk te midden van de evangelische beweging en de reformatorische zuil.

Heilzaam gezag
Ds. B.J.D. van Vreeswijk, voorzitter van de HGJB, houdt een lezing over de vraag hoe de gemeente met jongeren in gesprek kan gaan over het eigene van onze gereformeerde traditie. Aanleiding is de publicatie van het boek Schuurpapier, waarin de Nederlandse Geloofsbelijdenis op een interactieve manier voor jongeren behandeld wordt. De redacteur geeft het advies om daar gewoon mee aan het werk te gaan met de jongeren van de gemeente. Dan zal het best schuren, maar er zal al schurende een deur opengaan en de inhoud van de NGB zal als kostbaar belijden zichtbaar worden. Dan gebeurt er wat met ons! In de gereformeerde traditie spat het geloofsleven er af (J. van Eck).
Oude teksten worden levend en krijgen heilzaam gezag.
Ds. A. J. Mensink, voorzitter van de GB, reageert. Ook hij prijst de HGJB vanwege de positieve insteek van Schuurpapier. In de NGB gaat het ten diepste om de worsteling om de waarheid. Precies daarom moet het ons ook gaan. Waarheid geeft zekerheid. Dat is wat we nodig hebben: houvast in het handelen van God. Dan kunnen we zelf schuurpapier zijn.
Het symposium wordt afgerond met vier workshops, gegeven door medewerkers aan dit boek.

Samen luisteren
Het mooie van deze bijeenkomst is dat er niet gepolariseerd wordt. Er is een besef samen de Heere nodig te hebben. Dat schept verbondenheid om samen de wil van God te verstaan. Niet: ik weet het en jij weet het niet. Maar: we weten het samen zelf niet. Laten we daarom samen luisteren naar het Woord van God en de belijdenis van ons voorgeslacht. Laten we samen de weg zoeken om een goede gids voor onze jongeren te zijn. Ik ben ervan overtuigd dat deze houding heilzaam is. Jeugdwerkers hebben elkaar daarin hard nodig in het spanningsveld waarin we staan als het gaat om kerk en geloof.

***

Het symposium in Bilthoven riep bij mij veel herkenning op. Als predikant ging ik graag met onze jongeren om. Ik kende – zie ik nu – een soort passie om hen te doen leven met Jezus. Maar wat voelde ik ook elke keer weer het schuren van spanningsvelden. Tussen de waarheid van de Bijbel en de leefwereld van de jongeren. Die spanning is er niet alleen nu, die was er toen ook, in Benschop, Waddinxveen en Hierden.

Twee kanten
Er zijn voortdurend twee kanten die om honorering vragen. Aan de ene kant de boodschap van de Bijbel, aan de andere kant de verlangens van jongeren. Aan de ene kant de gereformeerde traditie, aan de andere kant onze cultuur. Aan de ene kant wat God vraagt in zijn Woord, aan de andere kant wat ik voel. Aan de ene kant de rijkdom van het verbond en Gods beloften, aan de andere kant het verdorven hart. Aan de ene kant de werkelijkheid van de verlossing, aan de andere kant de noodzaak van geloof en bekering. Aan de ene kant de rechtvaardiging van de goddeloze, aan de andere kant de taak van een christen, het getuige-zijn. Aan de ene kant de bijbelse inhoud van het jeugdwerk, aan de andere kant de tijdbetrokken vormgeving.
In die spanningsvelden sta je in het jeugdwerk. Hoe vind je daarin de goede balans om niet af te wijken ter rechter- of ter linkerzijde. En dan zo dat het niet gaat om uitgangspunten op zichzelf, maar om wat goed is voor de jongeren. Het is te begrijpen dat de genoemde schuurpunten zomaar pijnpunten kunnen worden. Dan is er het gevaar dat we ons terugtrekken uit de spanningsvelden en stolt de worsteling in onvruchtbare eenzijdigheden. We luisteren dan niet meer naar elkaar, we hebben elkaar niet meer echt nodig. We hebben samen de Heere niet meer nodig. Dat is het ergste! Zo groeien mensen uit elkaar, ten koste van de jongeren. Dat gevaar was in mijn werk met jongeren altijd latent aanwezig. Het is er ook in het werk van de HGJB.

Voorbeeld van ouderen
Van eminent belang is hier het voorbeeld dat jongeren krijgen van ouderen. Wanneer ouderen elkaar niet meer nodig hebben, samen de Heere niet meer nodig hebben, dan moeten we niet onderschatten de demotiverende invloed die daarvan uitgaat naar jongeren. Jongeren willen aan ouderen zien waarom het van belang is te leven in en uit de gereformeerde traditie.
Waarom je zou moeten staan op de schouders van het voorgeslacht? Ze roepen: laat het ons zien waarom de NGB belangrijk is.
Moeten we als ouderen hier niet beschaamd ons hoofd buigen? Wat was het gevolg van het drama van 2004 voor de jongeren van de kerk?
Ze groeiden uit elkaar. Dat hebben die jongeren niet gedaan, maar dat hebben wij, als ouderen gedaan.
Hoeveel jong weefsel van zoekend en tastend geloofsleven is er niet vernield door de conflicten van ouderen. Je bent soms blij dat jongeren de rubriek ‘Opgemerkt’ in het RD niet lezen.

Terug naar het verbond
Ik zal niet moe worden het steeds te herhalen: we moeten terug naar het verbond! Terug naar het wonder van de relatie die de Heere met ons begon. Bezegeld in de doop.
Wat zag Hij in ons? Waar het wonder van het verbond wegvalt, blijft ontbinding onder mensen over.
Tussen ouderen en ouderen, ouderen en jongeren, jongeren en jongeren. Het verbond doet een appèl op ons om elkaar op te zoeken, elkaar te ontmoeten, te erkennen dat je elkaar nodig hebt. Naar elkaar luisteren, voor elkaar bidden.
Ik steek mijn hand er voor in het vuur dat de Heere Zijn zegen daarover zal gebieden. Want waar liefde woont…
Het is goed en nodig dat er hard gewerkt wordt aan kennis van de Bijbel, van de belijdenis. We zijn verloren als we geen kennis hebben (Hos. 4:6). Daarom is het toe te juichen dat de HGJB met de NGB aan de slag gaat met de jongeren. Niet om de traditie, maar om de jongeren.
‘U liet me niet los’, schreef een belijdeniscatechisant. Dat geldt ook voor de HGJB. Laten we biddend verder gaan. In ootmoed, ootmoed, ootmoed. Maar dan ook met hoop, met verwachting, met moed, met vreugde. Ik wens de HGJB, die mij zo lief is, veel inspiratie en Gods rijke zegen toe. Totdat Hij komt.

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 29 november 2012

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's

‘U liet me niet los’

Bekijk de hele uitgave van donderdag 29 november 2012

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's