globaal bekeken

Uit de nieuwsbrief van Maarten en Marita Dekker, die namens de Gereformeerde Gemeenten in Nazareth werkzaam zijn:
We lezen in de Bijbel over het wonder van de arme weduwe en de olie (2 Koningen 4). Toen ik als kind op school over die olie hoorde vertellen, had ik geen idee dat dit olijfolie was. In Goes hadden we het ‘oliewuufje’ dat met ‘olie’ langs de deuren leurde, die petroleum zat ook in een groot vat, op een bakfiets. Ik associeerde in mijn kinderlijke gedachten dat met het wonder uit de Bijbel…
Bij het beeld van al die vaten olie werd ik bepaald toen we met Basme (de zus van George Khalil) en Renée, twee weduwen uit de Arabische gemeente, naar Burqin gingen. Ze wilden graag olijfolie kopen voor hun kinderen. (…)
Aardig om te weten is dat bij de Israëlische Arabieren veel minder (darm)kanker voorkomt. Medisch onderzoek heeft uitgewezen dat dit komt door het veelvuldig gebruik van olijfolie. Geadviseerd wordt om ’s ochtends een ‘borrel’ olijfolie te nemen (Marita mixt het met een beetje citroensap…). We reden weg met zo’n 100 liter olijfolie, terwijl we bij de mannen een Arabisch traktaatje achterlieten.

****

Het Nederlands Dagblad gaf aandacht aan de Joodse eetcultuur, met de spijswetten uit de Tora, onder de titel ‘De bolus is niet zo Zeeuws’.
• Op vrijdagavond vieren joodse gezinnen de aanvang van de sjabbat met een uitgebreide maaltijd. Die begint vaak met kippensoep. Hoe arm of rijk je ook was, er werd vroeger alles aan gedaan om een kip bemachtigen aan het einde van de week. Alle onderdelen van de kip werden gebruikt voor de soep. ‘Omdat je op sjabbat niet mag werken, en dus ook geen vuur mag ontsteken, werd er na een synagogedienst vaak stoofschotel gegeten: sjalet’, zegt Wolff. ‘Zo’n schotel moest twintig uur op zacht vuur sudderen. Men maakte de schotel dan op vrijdagmiddag en zette de stoofpot dan in een dorpsoven. Na het bezoek aan de synagoge op zaterdagochtend haalde men de pan uit de oven en kon er lekkere warme kost worden gegeten, zonder dat men ervoor had gewerkt op sjabbat. Om de sjalet twintig uur te warmen gebruikte men in Nederland een hooikist of een petroleumstel’

• De diaspora heeft ervoor gezorgd dat veel joodse gerechten de wereld over reisden. De gerechten werden vermengd met de lokale gebruiken. De Zeeuwse bolus is een voorbeeld van een gebakje dat door Sefardische joden ( joden van wie de voorouders uit Spanje en Portugal komen) naar Zeeland werd meegenomen. De naam bolus verwijst naar het woord ‘bal’, bola, in het Ladino, een Judeo- Spaanse taal. Aan het einde van de zestiende eeuw woonden al enkele Portugese Joden in Zeeland. De bolus werd daar met suikerstroop en kaneel gemaakt en werd later als typisch Zeeuws beschouwd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen