Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Globaal bekeken

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Globaal bekeken

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

Vorige week stond in deze rubriek de oppositie van prof.dr. W. Verboom tijdens mijn promotie. Het antwoord bleef uit, door het ‘hora est’ van de pedel. Op dat moment moet ‘meneer de kandidaat’ (want zo heet een promovendus in Leiden) meteen zwijgen. Iedereen kan dus fantaseren welk antwoord gegeven had kunnen worden. Nu de vraag echter (via ondergetekende, v.d.G.) nogmaals is gesteld, geef ik – tegen de strenge Leidse mores in – toch antwoord. Met een belangrijk voordeel: ik heb er even over nagedacht. (A.J. Kunz)

Hooggeleerde opponens,
Uw vraag richt zich op de status van de NGB. U maakt onderscheid tussen de tekst van De Brès (de editio princeps van 1561) en de kerkelijk aanvaarde tekst. Ik vraag me af of dit voor de uitleg wezenlijk verschil maakt. De Brès noemt zijn belijdenis een commun accord. Ik geef u toe dat hij hiervoor niet kon terugvallen op een synodale uitspraak (anders dan de Confessio Gallicana!). Toch is uit de brieven duidelijk dat De Brès de intentie had om namens de calvinisten in de Zuidelijke Nederlanden te spreken. Daarbij kunnen we ook wijzen op het feit dat de confessie reeds in 1562 en 1563 door provinciale synodes is aanvaard als document van kerkelijk belijden. Ik zou het verschil tussen de tekst van De Brès en de tekst als kerkelijk document dus niet te veel accentueren. De Brès wilde het geloof van de catholica onder woorden te brengen.
Dit laat onverlet dat de kerk in de belijdenis veranderingen kan aanbrengen, wat in 1566 daadwerkelijk gebeurde. Belijden is niet statisch maar dynamisch van aard, waarbij de dynamiek wordt bepaald door de Schrift zelf. Mijn nadruk op een auteursintentionele uitleg bedoelt niet om het kerkelijke belijden te laten verstenen. Mijn bedoeling was om te laten zien dat de tekst een eigen stem heeft bij contemporaine opvattingen.
En wat het kamperen betreft, de mij toegemeten ruimte is al overschreden. Of iemand die kamperen niet als een pelgrimsreis ziet, niet te verontschuldigen is, blijft dus onbeantwoord. Wellicht komt dat antwoord nog eens, ergens in het voor ons beiden favoriete vakantiegebied.

Nu dan echt: Hora est!

***

In Sophie, tijdschrift voor christelijke filosofie, schrijft dr. W. Ouweneel over onze voornamen.

Gezien de geweldige secularisatie van onze tijd is het toch wel treffend dat ons ( joods-)christelijke verleden nog steeds op grote schaal voortleeft in onze voornamen. Dat komt natuurlijk doordat veel ouders er geen idee van hebben wat de naam die ze hun kind geven, eigenlijk betekent en hoe die naam dus samenhangt met de joods-christelijke traditie. Dit is een soort crypto-christendom, dat ook de jongste generatie nog altijd met zich meedraagt.
Kijken we eens naar de top-20, dus de twintig meest gegeven jongensnamen plus de twintig meest gegeven meisjesnamen. Dat zijn veertig namen. (…)
Hebreeuws: Daan (Daniël), Bram (Abraham), Sem, Levi, Thijs (Matthijs, Matteüs, Mattanja, 2 Kon. 24:17), Jayden (Jadon, Neh. 3:7), Thomas, Ruben, Jesse (=Isaï), Noah (=Noach), Anna (=Hanna), Lisa/Isa (Elisabet), Eva, Saar/Sara/Sarah, Noa (Num. 26:33).
Grieks: Lucas/Luuk, Tim (Timoteüs), Sophie (personificatie van de ‘wijsheid’, bijv. Spr.8), Tess (Theresia).
Latijn: Stijn (Constantinus of Augustinus), Lars (Laurentius), Julian (Julianus, nevenvorm van Julia) en Julia (Rom.16:15), Max (Maximiliaan), Fleur (Flora), Roos (Rosa). (...)
Van de veertig (grotendeels verbasterde) namen komen er in hun oorspronkelijke vorm maar liefst 22 (en als Lieke en Sanne meetellen: 24) in de Bijbel voor, en álle andere, inclusief Sophie, kunnen afgeleid worden van de namen van christelijke heiligen. Alleen jammer dat verreweg de meeste ouders daar niet (meer) bij stilstaan…

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 7 maart 2013

De Waarheidsvriend | 28 Pagina's

Globaal bekeken

Bekijk de hele uitgave van donderdag 7 maart 2013

De Waarheidsvriend | 28 Pagina's