Opdracht voor het leven

Strijd de goede strijd van het geloof. Grijp naar het eeuwige leven, waartoe u ook geroepen bent en de goede belijdenis afgelegd hebt voor vele getuigen. Deze woorden uit 1 Timotheus 6:12 zou zomaar de tekst kunnen zijn voor de belijdenisdienst, de dienst waarin jij ja gaat zeggen op de vragen die je gesteld worden.
Een heel seizoen heb je ernaar toegeleefd. Veel onderwerpen zijn op de belijdeniscatechisatie besproken. Er is toegewerkt naar dit moment: de openbare geloofsbelijdenis.
En daar sta je dan voorin, in een meestal extra volle kerk. Je voelt van alle kanten de ogen in je rug prikken. En dan ineens klinkt je doopnaam en mag je het jawoord geven. Misschien kniel je neer en ontvang je onder handoplegging een tekst uit het Woord van God. Spannend, indrukwekkend, maar tegelijkertijd weet je dat de gemeente letterlijk om je heen staat. Hier in de kerk kijkt niemand je vreemd aan op dit ja. Maar morgen is het maandag en sta je op jezelf, en dan?

Opdracht
Belijdenis doen is een opdracht voor het leven. En dat is niet altijd gemakkelijk. Daarom wordt het ook nog vaak gezegd na de dienst: ‘Welkom in de strijd!’
Misschien heb je je al afgevraagd hoe je dat gaat doen: belijden in de wereld. Natuurlijk, je levenshouding is minstens zo belangrijk als je woorden. Maar toch… Hoe deden anderen dat? En wat is dan eigenlijk een goede belijdenis? Zeg ik straks iets verkeerds?

Kern
Wanneer we zoeken naar belijden in de Bijbel, komen we bij Paulus terecht. Dan blijkt dat hij krachtige, maar heel eenvoudige woorden gebruikt. We hoeven niet altijd een complete geloofsleer te verwoorden. Wel moeten we weten wat de kern van ons geloven is. Waar het allemaal om draait, in alle eenvoud. Van Paulus lezen we in 1 Korinthe 2: ‘En ik, broeders, toen ik bij u kwam, ben niet gekomen om u met voortreffelijkheid van woorden of van wijsheid het getuigenis van God te verkondigen, want ik had mij voorgenomen niets anders onder u te weten dan Jezus Christus, en Die gekruisigd. En ik was bij u in zwakheid, met vrees en veel beven.’
Dat was de kern van zijn belijden: Jezus Christus en Die gekruisigd. Het kruis van Golgotha is het centrum van ons belijden. Daar nam Jezus Christus mijn straf op Zich en stierf Hij in mijn plaats. Daarom mag ik leven.

Eenvoudig
Het klinkt zo eenvoudig, tegelijkertijd is het natuurlijk wereldvreemd. De Joden een ergernis en de Grieken een dwaasheid. Voor de moderne mens in de 21e eeuw is het nog altijd een bron van ergernis en dwaasheid. Maar Paulus heeft zich voor dit evangelie nooit geschaamd (Rom.1:16), hij is er de wereld mee overgetrokken.
Van de vroege christenen is bekend dat zij elkaar herkenden in het teken van de vis, in het Grieks ichtus. Tegelijk zijn de letters van het woord ICHTUS de beginletters van.

Blijven leren
Belijdenis doen is dus niet het eindpunt. We blijven ons leven lang leren. Daarom doen we ook openbare belijdenis van het geloof. De gemeente staat achter en om de nieuwe belijdende leden heen. Op haar steun in het gebed, maar ook heel praktisch mogen zij op de gemeente terugvallen.
Apollos is in dit verband een goed voorbeeld. We lezen over hem in Handelingen 18:24-28. Hij was een vurige jonge christen. Hij sprak daar ook graag en enthousiast over. Maar hij was niet helemaal voldoende op de hoogte, hij had alleen de boodschap van Johannes de Doper gehoord. En dan zijn er twee gemeenteleden die hem even apart nemen. Zij helpen hem weer verder, vertellen hem nog meer over het geloof, over Jezus Christus en de Heilige Geest. Daarna vervolgde hij zijn weg weer als vurige belijder van het geloof.
Zo mogen wij ook vertrouwen op de gemeente om ons heen. Dat begint al op zondag. Daarom is er ook die vraag naar het getrouw zijn onder de bediening van het Woord en de sacramenten. We hebben de zondagse diensten en de viering van het heilig avondmaal gewoon hard nodig om te verdiepen. Maar daarnaast is het goed om een bijbelkring te zoeken om verder te kunnen groeien in geloof en in kennis. Wie na zijn belijdenis denkt het zelf wel te kunnen, komt altijd bedrogen uit.

Blijvende strijd
Het is intussen wel duidelijk dat het leven als christen ook na de belijdenis een strijd blijft. Een strijd om te groeien in het geloof, maar vooral ook een strijd om staande te blijven in het geloof. Want ook dat is niet eenvoudig.
In de Bijbel lezen we van een zekere Demas (2 Tim.4:10). Hij was een naaste medewerker van Paulus geweest. Maar nu de apostel vanwege zijn belijdenis dat Jezus Christus Heer is, in de gevangenis is gekomen, heeft Demas hem verlaten. Hij heeft de tegenwoordige wereld lief gekregen.
Het wordt verder niet exact ingevuld, maar we kunnen ons er vast wel iets bij voorstellen. Gewoon het leven nemen zoals het komt, genieten van alle leuke dingen en even geen confrontaties.
Toch is dat laatste een wezenlijk element van de strijd die je als christen aangaat. Want wanneer iemand echt wil leven met de Heere, valt er veel van die tegenwoordige wereld af. Dat gaat niet zomaar lukken. Ik denk dat dat een van de grootste bedreigingen is voor ons als christenen. Dat we bezwijken onder de druk van wat we in deze tegenwoordige wereld ‘gewoon’ zijn gaan vinden.

Onder druk
Tijdens de gesprekken met mijn belijdeniscatechisanten kwam dat ook vaak naar voren. Wanneer je in deze wereld aangeeft dat je christen bent, worden gelijk alle vooroordelen op je losgelaten. Dan mag je dus geen seks voor je huwelijk hebben? Dan moet je elke zondag naar de kerk? Dan mag je zeker niet uitgaan in het weekend? En bij al deze vragen klinkt de ondertoon duidelijk door: achterhaald en zielig. Mensen zetten soms grote ogen op als je hen uitnodigt om erbij te zijn als je belijdenis gaat doen. Wanneer je iets mag zeggen over Jezus Christus en Die gekruisigd, neemt de vervreemding alleen maar toe. Geloof je daar nog in!? Dat is toch echt een achterhaald verhaal. Doe toch gewoon met ons mee. Druk van buitenaf om toch vooral te genieten en je christelijke principes te bewaren voor de zondag.
Tegelijkertijd is er ook die druk van binnenuit. De satan heeft veel manieren om ons van de Heere af te brengen. Dat is de twijfel die gezaaid wordt in je hart. Dat het evangelie allemaal wel waar is, dat er echt wel vergeving van zonden is, dat Jezus Christus echt is gestorven voor zondaren. Maar niet voor mij! Dat geldt voor echte gelovigen, maar met mijn zonden, met mijn twijfels… Die twijfel komt op tal van plaatsen in de Bijbel voor. Zelfs Johannes de Doper begon te twijfelen aan Jezus (Luk.7:19).

Hij is erbij
Daarom is geloven en belijden altijd een zaak van strijd. Maar tegelijkertijd mogen we weten dat het geen onmogelijke zaak is. Dat lezen we in Mattheüs 28:16-20, met als kernwoord voor de nieuwe belijdende lidmaten en voor gelovigen van alle tijden en plaatsen: ‘En zie, Ik ben met u al de dagen, tot de voleinding van de wereld. Amen.’

Ds. J.W. van Bart is hervormd predikant te Wierden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen