Asielzoekers dopen

Zelfs het CBS rekent al met hen. Dat zegt wel wat, want vroeger ging deze gerenommeerde instelling er zonder meer vanuit dat alle migranten uit landen waar volgens de overheid iedereen moslim is, ook daadwerkelijk moslim waren.
Ook de migranten zelf erkennen nu dat er onder hen zijn die christen zijn geworden. Als je dat een paar jaar geleden nog aan Afghanen, Somaliërs of zelfs Marokkanen had gevraagd, antwoordden die steevast: ‘Wij zijn moslim, niemand van ons volk is christen, dat bestaat gewoon niet.’ Nu geven ze toe dat je bij hun volk kunt horen en christen kunt zijn. Dat is een enorme stap.
We praten inmiddels over enkele duizenden mensen met een moslimachtergrond die gedoopt zijn in de afgelopen dertig jaar in ons land. Daar zijn we blij mee. Christus is het waard, zij zijn het waard en het is ook voor ons bemoedigend om te zien dat ons werk niet tevergeefs is.

Verblijfsvergunning
Iedereen begrijpt dat er bij het dopen van asielzoekers het risico bestaat dat de betrokkenen dit omwille van het verkrijgen van een verblijfsvergunning doen. Die zorg is niet denkbeeldig. Met name onder Iraniërs is dit een veelbesproken thema. Ik ken er diverse die afkeer van het christendom hebben gekregen doordat er volgens hen zoveel schijnchristenen zijn die weinig op Jezus lijken. Onderling is dit een gevoelig thema.

Doopbewijzen
Of deze verwijten waar zijn, blijft moeilijk te beoordelen. De doop niet overhaast uitvoeren is meestal verstandig, evenals het niet onmiddellijk verstrekken van doopbewijzen. Ook moeten we niet te snel voor hen beslissen dat ze hun christenzijn moeten opvoeren richting IND als argument dat ze niet meer terug kunnen. Nog onlangs ontmoette ik een Afghaanse asielzoeker, van wie het zeker is dat ze bij terugkeer groot gevaar loopt om vermoord te worden. Toch is ze heel beslist dat ze het ongepast vindt om haar doop ‘te gebruiken’ om een verblijfsvergunning te krijgen. Vol vertrouwen geeft ze haar leven over in Gods hand, juist nu ze als christen weet dat ze Hem vertrouwen kan. Dat dwingt respect af bij moslims om haar heen.

Thuisland
Ik zie het als mijn taak om de nieuwe gelovigen aan te sporen dat zij zoeken naar Gods wil. Wanneer en hoe moeten ze over hun doop aan verwanten vertellen? Leidt God hun weg terug om getuige te zijn in het land waar ze vandaan komen, ook al is het daar levensgevaarlijk?
Natuurlijk is het verheugend dat er in de Europese politiek meer aandacht is voor de benarde positie van christenen in moslimlanden. Tegelijkertijd hopen en bidden we met de christenen daar, dat er ook een kerk overblijft in de moslimwereld en dat die groeit. We kennen verschillende christenen met moslimachtergrond die regelmatig naar hun thuisland reizen en daar met Gods bescherming in wonderlijke vrijheid het evangelie kunnen verspreiden. De Geest van de opgestane Christus doorbreekt grenzen die door mensen zijn gemaakt.

Ds. C.W. Rentier is directeur van stichting Evangelie & Moslims.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen