Modern geloofsartikel

De discussie wordt weer aangezwengeld. Uiteraard door D66, nu de politieke seinen op groen staan en de SGP niet meer meestuurt vanaf de achterbank. Alle scholen zullen eraan moeten geloven. Geloofsartikel nummer één van onze moderne maatschappij moet koste wat het kost doorgedrukt worden: gij zult de homoseksuele praxis aanvaarden. Zo niet, dan wachten u sancties.

Zo wil het zogenaamde ‘roze stembusakkoord’ van D66, VVD, PvdA en GroenLinks. Als je hier maar enigszins kritisch over bent, word je weggezet als fundamentalist, of nog erger als crimineel.
Tegenstanders van de belangrijkste resultante van deze houding, het homohuwelijk, worden tot weigerambtenaar verklaard en benoemd tot uitschot van de samenleving.

Maar we zijn de weg wel kwijt. Want waarom zou pedofilie niet kunnen? Als iemand dat nu in zijn genen meegekregen heeft? Of wat is er mis met een huwelijk tussen opa en kleindochter?

De cultuurfilosoof Ad Verbrugge peilt feilloos de makke van het homohuwelijk. Hij stelt in een interview dat het huwelijk in onze traditie een verband is tussen man en vrouw, gerelateerd aan de mogelijkheid van voortplanting en de opvoeding van kinderen. Maar met de invoering van het homohuwelijk is het huwelijk gedegradeerd tot een belofte van trouw tussen twee personen. Verbrugge: ‘Waarom twee? Wees dan consequent, en sta dan ook huwelijken tussen drie of meer personen toe, of tussen broer en zus, opa en kleindochter.’

En de destructie van D66 gaat inderdaad verder: onlangs bepleitte een voorman van deze partij de mogelijkheid van een groepshuwelijk. Dit destructieve denken krijgt inmiddels wetmatige trekken. Hoe moeten wij ons hiertegen wapenen? Onlangs werd ik gewezen op een mooi stuk uit een boek van dr. W. Aalders: ‘De beslissende vraag, die daarom in deze tijd op ons afkomt, is of wij het niet verleerd zijn, om nomadenchristenen te zijn, en om op kompas te varen. Zijn wij er door de bevoorrechting van een rijk verleden niet te verwend voor? Zijn wij door die verwenning niet zó georiënteerd op het aardse verleden en op de aardse toekomst, dat wij niet meer in staat zijn om te varen op het kompas van ‘het Jeruzalem, dat boven is’ (…)?’ (uit: Burger van twee werelden, 1972)

Deze oriëntatie verlost ons van de kramp dat we het alleen zoeken op de barricade. Uiteindelijk regeert onze God.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen