Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Leven en hoop

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Leven en hoop

Een levende hond is (...) beter dan een dode leeuw. Prediker 9:4

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Als er geen zin te vinden is in wijsheid, in genot, in populariteit, heeft het leven dan wel enige betekenis? Is de dood dan niet de meest voor de hand liggende oplossing?

Wat is de waarde van mijn leven? Misschien herkennen we die vraag bij onszelf. Ik ontmoette eens een vrouw voor wie het leven geen waarde meer had. Beeldend legde ze me uit wat ze bedoelde en voelde. ‘Vroeger toen ik door mijn moeder om boodschappen werd gestuurd, kreeg ik voor 1 gulden een tas met boodschappen mee.
Toen ik jaren later weer met 1 gulden op pad werd gestuurd, kreeg ik er minder dan de helft aan boodschappen voor mee. En als ik er nu mee op stap zou gaan, dan koop ik er nog geen halfje brood voor. Zo is het nu ook met mijn leven gegaan. Hoe ouder ik ben geworden, des te minder is het waard geworden. Het bleef diezelfde gulden, maar wat kan ik er nog voor kopen?’

Contrast
Prediker gaat tegen die gedachtegang in. Hij stelt de grote waarde van ons leven aan de orde. En hij doet dat door het leven te contrasteren met de dood. Een levende hond is beter dan een dode leeuw.
Misschien in zijn tijd een bekend gezegde.
Een levende hond. Nu moeten we niet denken aan de fraaie rashond die aan onze voeten ligt met een glimmende vacht of prachtige geborstelde haren. Maar we moeten denken aan een straathond in het Oosten. Een veracht dier zonder vaste eigenaar, zonder thuis, een zwerfdier vol zweren. Het moet leven van afval en straatvuil.
En dan dat andere uiterste: de leeuw. De koning van het dierenrijk. Die kan eten wat hij wil. Als hij brult, sidderen mens en dier.
Komt hij in de buurt, dan doet iedereen een stap terug. Zo’n hond krijgt van iedereen een schop. Het dier loopt altijd met de staart tussen de benen. Hij is nergens welkom of gewenst. Maar van een leeuw wordt iedereen stil.

Waarde van dit leven
We zouden zeggen: dat is geen vergelijk. Een verachte hond en een fiere leeuw. Toch laat Prediker hier zien waar het hem om gaat.
Op een dag sterft de leeuw. Met zijn machtige manen ligt hij machteloos op de grond. En kijk, nu loopt daar die zwerfhond voorbij. Hij heeft net weer een paar schoppen gehad. Maar hij leeft nog. Hij loopt naar wat eten te zoeken. Straks als hij zijn schamele maal genuttigd heeft, koestert hij zich in de zon. De leeuw is dood en de hond leeft.
Om misverstaan te voorkomen: er worden hier geen uitspraken gedaan over een leven na dit leven.
Het gaat om de waarde van dít leven. Zelfs al sta je aan de onderkant van het bestaan, dan heb je nog het een en ander voor op de doden.

Genieten
Ik ben opgevoed in een traditie waarin het leven hier en nu eigenlijk wordt geminimaliseerd. Het werkelijke leven komt pas later. Je bent alleen maar hier om bekeerd te worden. Anders gezegd: om Christus te leren kennen als je Verlosser en Heiland. Let wel, aan die noodzaak om tot een levend geloof in Christus doen we helemaal niets af. Maar de waarde van het aardse leven mag daarmee niet onderschat worden.
Prediker geeft aan zijn stelling concrete invulling. Vanaf vers 7 klinkt het: ‘Dus ga, eet je brood met tevredenheid en drink je wijn met een goed humeur, want als iemand dit kan doen, rust Gods oog al lang met welgevallen op hem. Draag altijd kleren die wit zijn als melk, en vergeet nooit iets in je haar te doen’ (vertaling Drijvers/Hawinkels).
Het werkwoord ‘genieten’ wordt zelfs genoemd. Samen met je geliefde, als je die hebt. Je leven vervliegt immers als lucht. En iets anders heb je niet in dit leven.
Doe het zolang het nog kan, want als je eenmaal bent aangekomen in het rijk van de doden, dan is het voorbij met werken, met rekenen, met wetenschap en met verstandig denken.

Moeite waard
Genieten van het leven is niet altijd de sterkste kant van hen die geloven. We leven vaak zoals een wijsgeer het eens onder woorden bracht: het is allemaal niks en het is allemaal donker en het is allemaal alleen maar de dood. Maar zo eren we de Vader niet. Het leven blijft ondanks alle gebrokenheid de moeite waard.

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 22 augustus 2013

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's

Leven en hoop

Bekijk de hele uitgave van donderdag 22 augustus 2013

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's