VAN HOORN NAAR HARSKAMP

O p de grens tussen Hoorn en Harskamp heeft ds. Schreur één wens: dat het evangelisatiewerk zal gaan veranderen. ‘Ik hoop dat evangelisatieposten minder op zichzelf komen te staan en dat het evangelisatiewerk in bestaande gemeenten minder commissieafhankelijk wordt. Het zou op organische manier uit de gemeente moeten voortkomen, met minder acties en meer van binnenuit.’ Zo zou het volgens ds. Schreur goed zijn als de eerste zondag van de maand in de dienst rekening wordt gehouden met kinderen, jongeren en mensen van buitenaf. ‘Dat geeft gemeenteleden gelegenheid om iemand uit te nodigen en mee te nemen naar de eredienst. Het zou ook goed zijn als op elke bijbelkring een plaats is voor wie het bijbellezen minder gewend is, als gewone gemeenteleden op deze manier meedenken en gastvrijheid tonen. Ik hoop dit voor het evangelisatiewerk, maar ook het zendingswerk en het gebed voor Israël verdienen zo’n natuurlijke plaats.’

MOOI EN EENZAAM

Matthé Schreur, die gisteren tot predikant werd bevestigd, heeft ruim 21 jaar in het Noord-Hollandse stad Hoorn gewerkt. ‘Meteen na ons huwelijk in 1992 zijn we ernaartoe verhuisd. We hebben er een mooie, vormende tijd meegemaakt. Soms was het moeilijk en eenzaam. We stonden er min of meer alleen voor. Het bestuur van de stichting stond op afstand en de meelevende achterban was ver weg. Soms werden we verrast door een bemoediging. Toen we begonnen, was er nog niet echt een gemeente. Dat gaf een eenzaam gevoel. De gemeente is wel gegroeid, maar nog niet groot. Er zijn allerlei mensen geweest die op een bepaald moment ook weer zijn verdwenen. Dat was soms teleurstellend, omdat je op mensen gaat rekenen. De ene helft van de gemeente, officieel een ‘evangelisatie’, leefde eerder elders kerkelijk mee. De andere helft heeft bijna of geen kerkelijke achtergrond en is betrokken geraakt op de Bijbel. Dat gebeurde door middel van een folder of een gesprek, soms via iemand anders.’

DE OPDRACHT TELT

‘Het is geweldig om te zien wat het Woord doet, wat er gebeurt als mensen daarop betrokken raken. Tegelijk hebben teleurstellingen ons gevormd. Ze leerden ons om niet op mensen te bouwen. Om niet zozeer te werken vanuit het resultaat, maar vanuit de opdracht. Die is vast: ‘Predik het Woord, doe het werk van een evangelist.’

Is folders uit delen een goede manier van evangeliseren?

‘Het is waar dat in de regel de meeste folders niet gelezen worden. Tegelijk: een jong echtpaar uit onze gemeente is door één folder, met een vrij robuuste inhoud, betrokken geraakt bij onze gemeente en trouw meelevend geworden. Effect is een eng woord; een christelijke gemeente is geen bedrijf.’

Hoe ziet u Noord-Holland anno 2014?

‘Vergeleken met de Veluwe is het er koud en leeg, al kun je Noord- Holland kerkelijk en geestelijk gezien niet met de Biblebelt vergelijken. Tegelijk is het zo dat mensen die in Hoorn of in de kop van Noord-Holland naar de kerk komen, gemotiveerder zijn. Ze komen niet omdat iedereen in het dorp gaat. Behalve dan in Opperdoes en Andijk is de kerkverlating in Noord-Holland groot. In Hoorn hebben twee of drie kerkgebouwen de afgelopen jaren een andere bestemming gekregen. Toch mogen we niet zeggen dat God uit Noord-Holland is verdwenen, absoluut niet. Wel is het geloof in God, het onvoorwaardelijk buigen voor de Bijbel als Woord van God minder aanwezig. Vrijzinnigheid en het liberale denken zijn er schering en inslag.’

Hoe kijkt u er nu tegenaan dat het werk in Hoorn niet in een kerkelijke bedding is gestart?

‘De start was in 1986, voordat ik bij de stichting betrokken raakte. Ik heb wel gedacht dat het mooi zou zijn geweest als we zouden instappen in de Protestantse Kerk en een wijkgemeente van bijzondere aard in Hoorn zouden vormen. Er zijn grote verschillen met de rest van protestants Hoorn, maar de kerkelijke inbedding zou goed zijn. We zijn geen sekte of splintergroepering. Bewust heb ik bij ‘Stichting Predik het Woord’ als ondertitel ‘Hervormde evangelisatiegemeente’ gevoerd.’

‘Ik zie me niet zo snel predikant meer worden op de Veluwe’, zei u in een interview in 2011 in het ‘Reformatorisch Dagblad’.

‘Ik zag mezelf inderdaad geen predikant worden. Ik ben er zelf verbaasd over dat het zo is gelopen. Hoorn was mijn levenstaak, mijn roeping. Ik hoopte er tot aan mijn pensioen te blijven, ook al was het er moeilijk. Eventueel zag ik de mogelijkheid om ernaast parttime als gevangenispredikant te werken, zoals ik ook altijd deeltijd in het onderwijs werkte. Het telefoontje uit Harskamp overviel me. Na veel denken, bidden en ploeteren heb ik Hoorn losgelaten. Ik voel me overgeplaatst vanuit Hoorn naar Harskamp. Dit voelt nog steeds vreemd, alsof het niet klopt. Verhuizen van Hoorn naar Harskamp is voor ons als emigreren. Als je 21 jaar in Hoorn woont, ben je er geworteld. Onze kinderen zijn er geboren, we zijn gewend aan de mentaliteit: rechttoe, rechtaan. We hadden er contacten, ook al was het harde, noeste grond. We gaan uit een Noord- Hollandse stad met 70.000 inwoners naar een Veluws dorp met 3500 inwoners. Ik zie op tegen het formele van het dominee zijn, het wonen in een glazen huis. Ik moet zeggen dat de ontvangst zeer hartelijk, meelevend en behulpzaam is.’

Gaat u anders preken?

‘In het kennismakingsgesprek heb ik gezegd: ‘Ik ben evangelist, dat wil ik ook graag blijven.’ De context is anders, maar ik hoop niet dat mensen over een paar jaar zeggen: ‘Wat ben jij veranderd.’ In Hoorn waren we met 25 à 30 mensen, in Harskamp zitten er zondags ongeveer 250 in de kerk. In de kaartenbak gaat het, met een brede rand eromheen, om 800 à 900 namen. De kerkenraad hoopt dat ik voor deze groep mensen wat kan betekenen.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen