Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De goede toon treffen

Bekijk het origineel

De goede toon treffen

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Tien jaar geleden koos de Jacobikerk in Utrecht voor een nieuwe inzet in het missionaire werk. We hoopten dat er meer lef zou komen om onze niet-gelovige vrienden en collegas uit te nodigen. Maar waar neem je hen dan mee naar toe? Naar de zondagse dienst?

Of kiezen we toch liever voor een laagdrempelige ontmoetingsplek? Er zijn kringen, cursussen en debatten gekomen onder de inspirerende leiding van missionair predikant ds. A. Markus. Die kringen en cursussen mochten ons echter niet afleiden van de centrale vraag: hoe verankeren wij het missionaire bewustzijn in heel het gemeenteleven? Bij alles wat we in de kerk doen, kerkdienst, preek, bijbelkringen, catechisatie, pastoraat, moet er een belletje gaan rinkelen. Er zijn buitenstaanders en zoekers in de buurt. Verschijnen ze op onze radar?

BASIS

Een verdere ontwikkeling in het missionaire project was in feite een terugkeer naar de basis. Wie zijn we zelf als christenen en hoe leven we als discipelen van Jezus Christus? Op zondag en door de week. Er is een groeiende behoefte aan toerusting: hoe versterken we elkaar in goede gewoonten en gedrag, hoe houden we elkaar scherp in een wereld van vrijblijvendheid? In het vervolg zet ik een aantal persoonlijke ervaringen op een rijtje die ik heb opgedaan als wijkpredikant. Om te beginnen: er is veel leven in de brouwerij gekomen. Voor de veelsoortige activiteiten heb je wel een missionair predikant nodig om die gaande te houden en kwalitatief te bewaken. Er zijn veel jonge gemeenteleden actief geworden op missionair terrein. Daar zie ik winst in: je ontwikkelt een missionair besef door gewoon iets te doen. Ga er maar eens aan staan om je geloof in basale taal onder woorden te brengen op een kringavond voor zoekers. Je ontdekt dat ze gewoon doorvragen. Als het ‘lukt’, merk je dat hun vragen en die van jezelf niet ver uit elkaar liggen. Niet ‘zij daar’ en ‘wij hier’ maar ‘wij met elkaar’ voor het aangezicht van God. Soms maak je zo’n gouden moment mee.

LANGE WEG

Wat levert de ‘missionaire route’ op? Komen mensen daardoor op het spoor van Christus? De afgelopen jaren had ik steeds één of twee belijdeniscatechisanten die bijvoorbeeld via een alpha-cursus tot (nieuw) geloof en toewijding kwamen. Veel deelnemers komen niet zover, ze komen en gaan en God weet waarheen. Missionair zijn is geen succesformule. Het is meer de lange weg die discipelen gaan. Bovendien kun je door betrokken te zijn bij het benaderen van buitenstaanders ervoor bewaard worden om af te dwalen en zelf een buitenstaander te worden.

DOOPVRAGEN

Een aparte categorie zijn de buitenstaanders die door een relatie met een gemeentelid in ons blikveld komen. Ik kom hen tegen bij doop en huwelijk. In doopdiensten is er de mogelijkheid dat een van de partners die geen ‘ja’ kan zeggen op de doopvragen, wel ‘ja’ zegt op een verklaring van instemming: ‘Bent u het ermee eens dat uw kind gedoopt en christelijk opgevoed wordt?’ Dit is een grensmogelijkheid in ons beleid. Onlangs werden acht kinderen gedoopt, er waren zestien doopouders van wie er drie hun instemming verklaarden. Na afloop zei ik bezorgd tegen een gemeentelid: ‘Maar liefst drie’. De ander zag het positief: ‘Wat goed dat deze drie toch voorin de kerk gaan staan en zich niet afzijdig houden. Ze hebben hopelijk gemerkt dat ze welkom zijn.’ Ik kon hem geen ongelijk geven. Er sprak uit zijn woorden een missionaire spirit waar ik nog niet aan toe was. Wat ik zie gebeuren, is dat nietmeelevende partners dichterbij komen en zich aansluiten. Het gebeurt ook dat een zich niet-gelovig noemende echtgenoot geregeld met vrouw en kind meekomt naar de dienst. Ik verbaas me. Je gaat naar de kerk, schreef A.A. van Ruler, om de kans te lopen bekeerd te worden. Ook als dat niet je bedoeling was.

WELKOM

Voelen mensen zich welkom? We willen een uitnodigende en gastvrije gemeente zijn. Dit is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Je kunt de overtuiging hebben dat je een open gemeente bent, waar je snel contacten legt en waar na de dienst een informele sfeer heerst. Maar als je het bekijkt vanuit een zoekende buitenstaander, dan blijken de ‘kringen’ die zich vormen tijdens het koffiedrinken soms een belemmering te zijn. De eeuwenoude pilaren in de Jacobi hebben een grote uitnodigende waarde: kom gerust binnen in deze ruimte, waarin alles naar boven wijst. En tussen de pilaren kun je als je wilt anoniem je plek zoeken. Voor sommige nieuwkomers werkt dat drempelverlagend. Nemen gemeenteleden onkerkelijke vrienden en collega’s mee naar de kerk? Meestal niet, behalve bij doop- en trouwdiensten. Ik zie een tendens bij bruidsparen om niet-gelovige vrienden en collega’s uit te nodigen. Het missionaire bewustzijn is gegroeid, we zijn de schaamte voorbij. Maar ze vinden het wel spannend want er wordt mij geregeld gevraagd: ‘Wilt u er rekening mee houden dat er ook…’ Dat beloof ik dan plechtig en soms merk ik na afloop de opluchting bij het bruidspaar. Ik voel me uitgedaagd om de goede toon te treffen. Dat het Evangelie je geen reden geeft om parmantig te doen over jezelf en je geloof. Dat genade het enige is waar je van leeft en dat je dat steeds weer moet ontdekken. Vanuit die solidariteit probeer ik getuigend te preken. Dan voel ik me een zendeling die het Woord brengt alsof de mensen het voor het eerst horen.

’S ZONDAGS

Is dat ’s zondags heel anders? Nee, niet echt. Maar dan ligt er meer nadruk op onderwijs, geestelijke leiding en niet te vergeten troost en bemoediging. De vraag dringt zich op: welke invloed hebben missionair zijn en discipelschap in de verkondiging? Hoe motiveer ik de hoorders om Jezus na te volgen? Welke praktische handreikingen bied ik aan? Na herlezing van een aantal door mij gehouden preken kwam er een klein lijstje adviezen tevoorschijn. Blijf op je post, loop niet weg voor je verantwoordelijkheid. Stel je bescheiden op, leer nederigheid. En: volhouden! Dat klinkt niet erg praktisch, maar er blijkt uit wat ik kennelijk als de functie van preken zie: dat de mensen volgende week terugkomen en niet wegblijven. Het is niet gemakkelijk om discipel te blijven en daar is de kerk(dienst) voor. Zoals in Handelingen 14:22 staat: zij versterkten de zielen der discipelen en spoorden hen aan om te blijven in het geloof, en dat wij door veel verdrukkingen het Koninkrijk Gods moeten binnengaan.

BIJBELKRING

De kerk leeft ook in kleinschalige verbanden en dat is een zegen. Het aantal bijbelkringen is sterk gegroeid. Dat is pure winst. Het is niet verplicht maar wel gebruikelijk, dat je als (nieuw) lid van de gemeente lid wordt van een kring. De preken worden omgezet in bijbelstudies en daar wordt geprobeerd om het bespreekbaar te maken voor het dagelijkse leven.

BIDDEN

Het geloofwaardige van een missionair project ligt hierin dat het je vragen leert stellen aan jezelf. Weet ik wat ik geloof ? Hoe bestaat het dat ik (nog) niet wegloop? Bidden wordt belangrijker. Missionair zijn is voor sommigen een verdachte term. Het ruikt naar activisme. Dat kan gebeuren. Maar het kan ook gebeuren dat mensen die hun roeping gaan zien en alert worden des te meer behoefte krijgen om te bidden. Bidden is iets wat je goed kunt oefenen. Wij doen dat in de kerkenraad, voorafgaande aan de vergadering. Een manier van bijbellezen (met stiltes en uitwisseling) en dan bidden we samen, ook voor elkaar. Op onze beurt worden wij en ook ik gedragen door gebeden van anderen. Dat is niet minder geworden. Dus als ik aan de gemeente denk, kan ik God danken. Daar zijn de vragen, zorgen en uitdagingen mede in opgenomen.

Ds. A.J. Zoutendijk is predikant van de protestantse wijkgemeente Jacobikerk te Utrecht.

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 31 oktober 2014

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's

De goede toon treffen

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 31 oktober 2014

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's