Buiten onze comfortzone

In de hervormde gemeente van Wierden is de commissie apostolaat van de algemene kerkenraad bezig om een cultuurverandering te bewerkstellingen in de gemeente. Na het gesprek Luisterposten hebben zij eerst hun visie opnieuw gedefinieerd: ‘Het bestaansrecht van de kerk ligt in het gezonden zijn in de wereld. Alle gemeenteleden hebben de taak om op hun eigen plek uitdelers te zijn van wat ze hebben gekregen.’ Hendrik Jan Mensink, voorzitter van de commissie apostolaat geeft aan dat dit denken in de kerk niet zo vanzelfsprekend is. Wij waren zelf als commissie zoekende hoe we verder moesten. Na het gesprek Luisterposten hebben we kritisch in de spiegel gekeken en onszelf de vraag gesteld waarom we missionaire activiteiten hebben en wat die nu echt opleveren. We merkten dat we wel allerlei activiteiten uitvoerden maar de diepere gedachte erachter niet altijd hadden. We hebben dus eerst onze visie en missie opnieuw doordacht. We willen gemeenteleden bewegen om niet alleen te bedenken wat goed is voor hun eigen geloof. Maar dat ze vooral bedenken welke invloed zij kunnen hebben op het leven van anderen. Dat ieder gemeentelid werkelijk mag en kan uitdelen van wat hij of zij heeft ontvangen van God.
Dat vraagt afhankelijkheid van God, een andere denkrichting en levensstijl. Hierbij vragen we hen te investeren in één persoon in hun omgeving. Voor veel mensen zal het nieuw zijn om zo naar de gemeente, zichzelf en anderen te kijken. Dit vraagt van ons kleine stappen, zodat die andere denkrichting kan groeien. Stappen binnen de verschillende kerkenraden en commissies en uiteindelijk in de gehele gemeente. Stappen die we vergezeld laten gaan met het vertellen wat ons inspireerde, zodat ervaringen met elkaar gedeeld worden.’ Hierbij kijkt Mensink ook met een schuin oog naar de organisaties als de IZB en de GZB. ‘Breng gemeenten zo nu en dan samen zodat ook breed in Nederland ervaringen worden gedeeld. Dat bemoedigt!’

Tijdens de ontmoeting van Luisterposten werd het verlangen aangewakkerd om als kerk meer te betekenen voor de omgeving. Dat we als christenen buiten onze comfortzone durven gaan en met belangstelling en liefde aandacht hebben voor mensen.’ Teus den Hartog, ouderling van wijkgemeente Centrum in Hilversum, geeft daarmee kernachtig weer waarover de kerkenraad in de afgelopen tijd heeft nagedacht en zich nog verder wil bezinnen.
Tijdens die bezinning kwam de noodzaak van gebed aan de orde. Teus: ‘Dat we God vragen naar zijn plan en bedoeling met de gemeente en dat ieder persoonlijk gaat bidden of God mensen op ons pad brengt om het Evangelie mee te delen. Mensen die Hij voor ons heeft bedoeld. Ook kwam aan de orde dat we als kerk zo druk zijn met allerlei, op zich belangrijke, taken. We zeiden als kerkenraad tegen elkaar: ‘Misschien moeten we wel taken laten vallen en andere prioriteiten stellen.’ We zijn als christenen soms zo druk met onszelf. Ons eigen zielenheil bijvoorbeeld – en dat is natuurlijk heel belangrijk, maar de aanwezigheid in de wereld en het beschikbaar zijn voor andere mensen sneeuwt zomaar onder. De missionaire opdracht lijkt een extra taak geworden in plaats van een levensstijl. Het vraagt van ons dat we investeren in tijd en aandacht voor mensen. En dat we op een natuurlijke manier in onze omgeving zichtbaar zijn. Misschien wel allereerst met onze handen en voeten. Geloof dat ook doet. We willen onze gemeente helpen groeien in een missionaire levensstijl.
Het uitwisselen van ervaringen werkt stimulerend en bemoedigend, vindt Teus: ‘Tijdens een bijeenkomst van de overigens heel verschillende wijkgemeenten van Hilversum over de dalende inkomsten, kwam de inhoudelijke vraag aan de orde: ‘Willen we nu meer kerkleden of meer mensen die Jezus Christus volgen?’ Dat vind ik hartverwarmend!

Het was erg goed dat de IZB en GZB met ons in gesprek gingen over de missionaire opdracht van de gemeente. We werden ons bewust van onze situatie en kregen een spiegel voorgehouden.’ Wim Lindhout, scriba van de Grote Kerk in Papendrecht, geeft aan dat er na dat bezoek veel is gebeurd. ‘We waren met onze missionaire werker al bezig om minder accent te leggen op acties. Door Luisterposten werd de gedachte versterkt dat het anders moest. Tijdens een zomeractie vroegen we gemeenteleden: Wat wil je doen in jouw buurt voor een ander? Mensen stelden zich beschikbaar om een tuin onkruidvrij te maken of een keer te wandelen met iemand. Ze schreven dat op kaartjes. Die kaartjes zijn uit als kerk nabij te zijn. We zeiden: ‘Ons missionaire werk moet meer een diaconale kleur krijgen.’’
Als Wim gevraagd wordt naar zijn verlangen voor de kerk in Papendrecht zegt hij: ‘Een gemeente die elkaar werkelijk kent en van binnenuit gedreven en toegerust is om buiten dienstbaar te zijn. Zoals Jezus Zelf met de discipelen deed. Hij kende hen door en door, onderwees hen én stuurde hen eropuit. Een kerk die beschikbaar is voor de buurt.’
Wim geeft aan dat ze als kerkenraad hebben gekozen voor twee sporen: De toerusting van (jonge) gemeenteleden en de missionaire betekenis van de gemeente. Op een gemeenteavond is er intensief over gesproken. Mensen stelden zich beschikbaar voor anderen in de wijk. ‘Ik zie dat de bewustwording groeit. Tegelijk proberen we het ook praktisch te maken. We vragen bijvoorbeeld aan de tieners van de gemeente om naast het gewone tienerwerk mee te doen met een activiteit voor buitenkerkelijke jongeren. Zo helpen we onze kinderen opgroeien met een buitenkant. De organisaties kunnen ons daarbij helpen door reële verwachtingen te scheppen en ons maximale inspiratie te geven. Persoonlijke verhalen uit de wereldwijde kerk stimuleren daarbij.’

Het waren stuk voor stuk boeiende gesprekken, met leden van de kerkenraad, de evangelisatie- en/of zendingscommissie en enkele jongere gemeenteleden. Het was een dieptepeiling: Waar is het ons in de kerk om begonnen? Wie zijn we werkelijk? Waar verlangen we naar? Soms leidde het tot emotionele momenten, omdat de liefde voor de kerk kan stukbreken op de weerbarstigheid van de praktijk. Wim Lindhout, Teus den Hartog en Hendrik Jan Mensink geven hun impressies van het project Luisterposten.

Volgende week deel 2: de secularisatie zit ook diep in ons.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen