Globaal bekeken

Regelmatig ontvang ik (met vele anderen) een mail van Hugo C. van Woerden met een treffend Luthercitaat, typerend voor Luthers gedachten, in dit geval wel heel curieus. Hier volgt er een:

Luiers wassen
Let maar eens op, als ons natuurlijk verstand komt en het huwelijk beziet, dan trekken we allemaal onze neus op. Dan zegt de vrouw: ‘Ach, waarom moet ik kinderen krijgen, een kind wiegen, luiers wassen, bedden verschonen, stank ruiken, hele nachten waken, op huilende en zieke kinderen passen, hoofdzeer [Duits: ‘Grind’ = een huidziekte of schurft] en blaren verbinden?’ De man zegt: ‘Waarom moet ik een vrouw verzorgen en haar onderhouden, met hard werken mijn brood verdienen, hier zorgen en daar zorgen, hier bezig zijn en daar bezig zijn, dit verduren en dat verduren, en wat zal het huwelijk mij verder nog voor verdriet en ellende bezorgen – wel, zou ik mijzelf daarvoor laten vangen?’
Wat antwoord echter het Christelijk Geloof daarop? Het opent uw ogen en u ziet al deze geringe, verdrietige en verachte werken bij het licht van Gods Geest en u wordt gewaar dat al deze werken God behagen. Ja, dat zij – alsof het gouden kleinoden of juwelen waren – door Gods Woord geprezen worden. U zegt dan: ‘Ach God, omdat ik weet dat dit mijn roeping is als man, en dit kind mij door Gods genade is geschonken, en ik ook zeker ben dat het U zeer goed bevalt, belijd ik voor U dat ik niet waard ben dat ik een kindje zou wiegen, of de luiers zou wassen, of dat kindje óf de moeder zou verzorgen. Hoe ben ik – zonder de minste verdienste – tot deze hoge waardigheid gekomen, dat ik nu zo zeker ben dat ik, zowel Uw schepsel, als Uw liefste wil mag dienen en gehoorzamen? O, hoe graag wil ik dat doen, ook als het nog geringer en verachtelijker zou zijn. Nu moet u mij vertellen: als een man naar huis ging en thuis de luiers waste of een ander verachtelijk werk deed voor zijn vrouw en kinderen, en iedereen zou hem bespotten en uitlachen en hem voor een doetje of domkop houden – en hij dat tóch allemaal deed om al de genoemde redenen én vanwege het Christelijk Geloof, lieve mensen, wie denkt u dat er hier het beste spotten kan? God lacht hem vriendelijk toe met alle engelen en schepselen in de hemel en op aarde, niet omdat hij luiers wast, maar omdat hij dit doet in geloof.

***

De Armeense genocide (volkerenmoord) honderd jaar geleden is vandaag overal in beeld. Wie bedacht het woord? Trouw meldt:

Jurist Raphael Lemkin, bedenker van het woord genocide
Het begrip genocide werd in 1944 door de Poolse jurist Raphael Lemkin gelanceerd. Dat deed hij in zijn boek over het nazibestuur in fascistische landen, ‘Axis rule in occupied Europe’, waarin hij de massamoord op Joden analyseerde als het ‘systematisch en planmatig vernietigen van een bevolkingsgroep’. Lemkin, zelf van Joodse afkomst, was erin geslaagd de Holocaust te ontvluchten en naar de Verenigde Staten uit te wijken. Een groot deel van zijn familie overleefde de Holocaust niet. Lemkin merkte al eerder, toen hij de Armeense genocide van 1915 bestudeerde, dat er geen woord was voor deze specifieke misdaad. Hij ging daarom op zoek naar een begrip dat het proces van vervolging en vernietiging van een aanzienlijke categorie mensen door andere mensen onder regie van een staat omvatte. Uiteindelijk kwam hij uit bij ‘genocide’, een samentrekking van het Griekse ‘genos’, dat ‘volk’ betekent en het Latijnse ‘cide’ dat ‘moord’ betekent.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen