Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Niet somberen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Niet somberen

Door het geloof werd Mozes (...) door zijn ouders verborgen (...). En zij waren niet bevreesd voor het bevel van de koning. Hebreeën 11:23

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

We leven in een onzekere tijd. De MH17 wordt neergehaald, een andere MH verdwijnt spoorloos en een Duits toestel crasht door toedoen van een vreemde piloot. Dat zijn gebeurtenissen die ons angstig maken.

Er gebeurt nog meer in de wereld om ons heen en we stellen ons de vraag: wat staat mij te wachten? We denken aan wat ons lichamelijk allemaal overkomen kan door bijvoorbeeld ebola, besmet rundvlees, kippenziekten, teken en de ziekte van Lyme.
We leven in een onzekere tijd. Waar kunnen we nog echt blij mee zijn? Als nieuw leven zich aankondigt? Als een nieuw kind of kleinkind wordt verwacht? Maar al die prenatale onderzoeken dan? Kan dat eigenlijk wel, mag dat, moet dat?

WIJZE OUDERS
In Exodus 2 lezen we over Amram en Jochebed. Ze hebben een zoon en een dochter, Aäron en Mirjam. Een aantal jaren later is moeder Jochebed weer in verwachting. Kunnen ze daar blij mee zijn? Ja, als het een meisje is. Maar prenataal onderzoek bestaat in die tijd (gelukkig?) nog niet.
In het geloof ga je met veel dingen anders om. Dat lees je over anderen én over hen in Hebreeën 11. Ze zijn niet angstig of onzeker, wel behoedzaam en wijs. Ze laten zich niet meeslepen door de vrees van de dag. Dat mogen we toch ‘geloof’ noemen?
Hoe is dat bij ons in een wereld vol angst en onzekerheid? Als onze baan op de tocht staat of als ons huis onder water staat, als ik op school een paar punten te kort kom of als mijn relatie zich in zwaar weer bevindt? Als de gemeente al maar slinkt en als het steeds moeilijker wordt om ambtsdragers te vinden, hoe is het dan met ons geloof ?

LEERZAAM
Van de ouders Amram en Jochebed kunnen we veel leren. Geloven is niet wegkijken van de gevaren die je omringen. Tegelijk moeten we ons er ook niet door laten verlammen. ‘Zolang God kinderen in ons midden zendt, / Heeft Hij Zich nog niet van ons afgewend.’
Uit dit geloof hebben de ouders van Mozes geleefd en gehandeld. Daar kunnen we een voorbeeld aan nemen. Niet de ‘waarzeggers van deze tijd’ kunnen ons rust brengen. Futurologen, trendsetters, planologen of headhunters zijn daar evenmin toe in staat.
Het nauwgezet luisteren naar het profetische Woord van God kan dat wel. Ongetwijfeld hebben Amram en Jochebed de verhalen gekend. Geven wij ze ook door aan onze jongeren? Wat weten zij nog van de profetieën en over tekenen der tijden en bazuinen die nú al klinken?

REDDING
Eens kreeg Abram te horen over moeiten en zorgen voor zijn nageslacht. Ze zouden vreemdelingen worden in een vreemd land. Maar na vierhonderd jaar zou er redding komen (Gen.15:13-14). Hebben Amram en Jochebed zó hun dagen en jaren geteld? Hebben ze dat gedaan zoals later hun eigen Mozes zou zingen? (Ps.90:12) Zagen zij daarom iets bijzonders in dit kind? Het is nu inderdaad ongeveer vierhonderd jaar later. Hoe het precies zal gaan, weten zij niet. Maar dat er iets in de lucht hangt... Je bent nooit te jong of te oud om te leren.

VERLANGEN
Wij weten ook niet hoe het in de wereld en in de kerk verder gaat bij alle onzekerheid van vandaag, bij alle rusteloosheid in het kerkelijke leven en bij alle vermoeidheid na weer een seizoen kerkenwerk. Zal Hij nog wel geloof vinden op de aarde?
De tekenen der tijden zijn vaak sombere en negatieve dingen: rampen, oorlogen, ziekten, generatieconflicten, vervolging, blinde haat, Israël en het brandende Midden- Oosten. Toch zegt de Bijbel: ‘uw verlossing is nabij’ (Luk.21: 28).
Vanuit dit vertrouwen hebben deze ouders geleefd. Somberen mag er voor een kind van God niet bij zijn. Vaak gebruikt Hij kinderen om de vlam van dit geloof brandend te houden. Hij gebruikte Izak, Mozes, Simson, Johannes de Doper, totdat Het Kind kwam, Dat voorgoed verlossing zou brengen.
Naar Zijn tweede komst gaat ons verlangen uit. Of verbergen we dat? Amram en Jochebed deden dat, maar hielden het niet lang vol. En wij?

Geloof is kijken naar wat komt,
Hoewel er weinig zicht is,
Je steekt een kaars aan in de nacht,
Omdat je iets van God verwacht,
Een wereld, waar het licht is.
Geloof is kijken naar wat komt,

Zoals toen, lang geleden.
Er werd een kind van God verwacht,
Een kind van licht, een kind vol kracht,
Een kind, dat zorgt voor vrede.


Ds. P. Vermaat uit Veenendaal is emeritus predikant.

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 5 juni 2015

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's

Niet somberen

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 5 juni 2015

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's