BOEKBESPREKING

Ds. J.M.J. Kieviet

Tot Mijn gedachtenis. Over het avondmaalsformulier.

Uitg. De Banier Apeldoorn; 360 blz.; € 22,95.

Met enige regelmaat verschijnt er een boek(je) over het heilig avondmaal. Meestal meditatief en stichtelijk van aard. De christelijke gereformeerde ds. J.M.J. Kieviet uit Renswoude voegde aan deze rij een geschrift toe. Hoe moeten we Tot Zijn gedachtenis typeren? Het laat zich nog het best lezen als een pastorale uitleg van het avondmaalsformulier, zoals ds. P. den Butter in het woord vooraf terecht opmerkt.

De auteur volgt het avondmaalsformulier op de voet en voorziet het van passend en helder commentaar. Daarbij wordt overtuigend duidelijk dat de theologie die het formulier ademt, een voluit gereformeerde en bijbelse theologie is. De auteur staaft zijn betoog veelvuldig met treffende citaten uit de belijdenisgeschriften, de puriteinen en (veel van) Kohlbrugge.

Hier is een pastor aan het woord, die niet alleen vertrouwd is met het gereformeerde leer (en haar liefheeft), maar ook weet wat in de harten van gemeenteleden leeft. Ds. Kieviet geeft in de uitleg geestelijke leiding. Dat geeft dit boek een meerwaarde. Dikwijls is het net of de auteur met zijn lezer in gesprek is, waarbij hij de eerlijke vragen niet omzeilt. Wanneer het bijvoorbeeld gaat over de beleving van de nood in het onderzoek van het hart, merkt hij op dat we hierin zuiver hebben te onderscheiden. Het kenmerk van de ware nood is immers dat ze zichzelf niet laat troosten door de nood zelf. Een belangrijke opmerking. Zijn er immers ook niet die zich rijk rekenen met hun armoede? Het is de farizeeër die zich vertoont in de gestalte van de tollenaar.

Hier en daar valt wellicht iets meer te zeggen of schrijven. Wanneer ds. Kieviet ingaat op de bekende formulering over het onwaardig eten en drinken (nog altijd een zin die te vaak een eigen leven leidt), volgt hij mijns inziens terecht de uitleg die de Kanttekeningen op 1 Korinthe 11:27 geven. De vraag is echter of daarmee alles is gezegd en of hierin de context van het gemeenteleven in Korinthe niet meer valt te honoreren. Gaat het bij de rechte verhouding tot de HEERE óók niet om de rechte verhouding tot de naaste? Het laatste punt is namelijk de zaak waarop het in Korinthe misgaat en waar Paulus in alle ernst de vinger bij legt. Het formulier geeft zelf ook alle aanleiding om deze zaken dicht bij elkaar te houden, doordat het spreekt over het onderscheiden van het lichaam des Heeren. Daarbij voeg ik graag toe: het mag een brandende vraag voor ons zijn of de vermaning uit de Korinthebrief geen ongekende actualiteit heeft wanneer we letten op de kerkelijke versplintering en soms ook nare (lees: hoogmoedige) bejegening van elkaar binnen de gereformeerde gezindte. Een ieder onderzoeke zichzelf.

Later schrijft de predikant van Renswoude opnieuw over dit oordeel en voegt er terecht aan toe dat je jezelf ook een oordeel kunt hóren. Dat is een buitengewoon waardevolle opmerking waarmee we eerlijk tot onszelf moeten inkeren. Beseffen we dat voldoende? Met alle vrome of minder vrome bedenkingen en bezwaren die we kunnen hebben, terecht of onterecht, íedere zondag wordt Christus in de verkondiging tot ons uitgebracht. Dan vallen de levensgrote beslissingen. Gaan we mét Hem of zónder Hem de kerk uit? Onder de verkondiging gaat er immers een deur open of dicht. Aangrijpend. Taal en stijl van het boek doen vermoeden dat de inhoud ervan eerst heeft gediend als stof voor gemeente- en of bezinningsavonden. Dat maakt dit geschrift voor deze momenten ook zeer geschikt, of voor de persoonlijke bezinning rondom de bediening van het heilig avondmaal.

C.H. HOGENDOORN, KATWIJK AAN ZEE

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen