BIDDEN IN NAMIBIË

Bij het afscheid van de hervormde gemeente IJsselstein ontvingen wij een cheque voor een reis naar Namibië. De keuze viel op dit land omdat ds. Willem-Henri den Hartog en zijn vrouw Ditteke voor de GZB in 2008 vanuit deze gemeente naar het Afrikaanse land zijn uitgezonden.

Ds. M.J. Tekelenburg is predikant van de hervormde gemeente te Reeuwijk.

NAMIBIë

In Namibië werkt ds. Den Hartog bij een theologisch instituut, dat onder andere afstandsonderwijs aanbiedt aan veel mensen van veel verschillende kerken.

Namibië ligt ten noorden van Zuid-Afrika, waar het tot 1990 toe behoorde en waar ook apartheid was. Het land heeft 2,3 miljoen inwoners en is twintig keer zo groot is als Nederland. Er zijn uitgestrekte natuurgebieden met veel wilde dieren. De politieke situatie is stabiel en dat trekt bedrijvigheid aan. Het land weet dat goed te benutten.

Windhoek, de hoofdstad van Namibië, kent veel christenen en kerken. Van de 340.000 inwoners bezoekt zestig procent op zondagmorgen een kerkdienst. De aanwezigheid van zo veel christenen in het openbare leven is merkbaar.

BIDDEN

Graag wil ik iets delen over wat wij merkten van het gebed.

Verschillende keren zagen en hoorden wij wanneer wij buitenshuis aten of op een terras zaten, mensen hardop samen bidden rond de maaltijd. Dat is mooi en indrukwekkend om te zien. Er is een vrijmoedigheid in bidden, waar je in Nederland best naar kunt verlangen.

We brengen een bezoek aan oorspronkelijke bewoners van het land, de San people, ook bekend als Bushman. We zien hen in hun geringe kleding en horen hoe zij leven en wonen. Ze wonen vooral in het noordoosten van het land en gaan veelal traditioneel gekleed.

Er zijn nog ongeveer honderdduizend San in zuidelijk Afrika en zij leven verspreid in kleine gemeenschappen. Hun geschiedenis wordt getekend door voortschrijdend verlies van land en een strijd om te overleven. Ze zijn erin geslaagd een emancipatiebeweging in gang te zetten om hun cultureel erfgoed veilig te stellen en daarmee de gemeenschappelijke culturele identiteit te versterken. Ik kan het niet laten te vragen naar hun geloof. Via een tolk hoor ik erover. Vervolgens vertel ik aan hen iets over wat ik geloof. Aan het eind van de ontmoeting informeert iemand van ons of zij aan ons iets willen vragen. Een vrouw uit hun midden verzoekt of ik voor hen wil bidden. De vraag verrast me. Ik doe het. Het is indrukwekkend om samen, met deze voor mij onbekende mensen, God aan te roepen.

IN DE GEVANGENIS

Wij logeren een week bij de familie Den Hartog en mogen met hen mee naar hun werkzaamheden. Zo gaan we met Willem-Henri mee naar de gevangenis van Windhoek. Vanuit het theologisch instituut NETS geeft hij daar onderwijs. We maken op een luchtplaats een les mee over het gebed en de Heilige Geest.

Willem-Henri vraagt aan de circa 25 mannen die de les volgen, of God gebeden verhoort. Verschillende gevangenen reageren. Een man vertelt dat God zijn gebed om innerlijke rust heeft verhoord. Daarop is de lichamelijke situatie van de man ook verbeterd.

Een paar mannen vertellen dat zij op diezelfde luchtplaats eens per week in een groepje samen bidden. Dat gebeurt in een hoek waar op dat moment een aantal mannen een of ander spel aan het spelen is. Ze nodigen andere mannen uit om daaraan mee te doen. Bijzonder om te weten dat gevangenen ook zo hun tijd doorbrengen. Bidden zij onderwijl ook voor ons?

VOORBEDE

Op een zondagmorgen maken wij met Ditteke en Willem-Henri den Hartog een Afrikaanse dienst mee van de AME-kerk. Hier zijn ze lid. Bewust hebben zij zich aan deze gemeente verbonden om zo werkelijk bepaald te worden bij de Afrikaanse cultuur. De dienst duurt drie uur en kent veel spontane momenten. De familie Den Hartog en wij zijn de enige blanken in de dienst.

Wij mogen ons voorstellen. Ik sluit aan bij een lied dat zojuist is gezongen. Daarin klinken de woorden: God bless Africa and her sons and daughters (God zegene Afrika en haar zonen en dochters). In het lied gaat het ook over de geschiedenis van Afrika en de slavenhandel. Zulke woorden zijn op zo'n moment bijzonder. In de korte toespraak zeg ik dat ik met hen meebid voor Afrika en haar zonen en dochters. Ik vraag hen ook te bidden voor Europa en haar zonen en dochters, omdat wij dat gebed ook nodig hebben. Tijdens de reis las ik een interview met een Zuid-Afrikaan. Hij was geschrokken toen hij in Nederland de kerkelijke gemeente had bezocht van waaruit de zendeling was uitgezonden, door wie zijn opa tot geloof was gekomen. Wat was er overgebleven van die zendende gemeente? Wat is er gebeurd in Nederland, vroeg hij zich af. Wij hebben wellicht minstens zoveel gebed nodig als de christenen uit Afrika.

In die dienst, na de verkondiging, word ik uitgenodigd om te bidden voor de vele gemeenteleden die voor in de kerk neergeknield liggen en om voorbede vragen. Wij zouden ook voorgangers uit andere landen die bij ons te gast zijn, kunnen vragen zo mee te doen in de dienst van de gebeden.

REGENSEIZOEN

Er zijn nog meer ervaringen te noemen rondom het gebed. Ik noem ten slotte deze. In november start doorgaans in Namibië het regenseizoen. De afgelopen jaren is er te weinig regen gevallen. De natuur smacht naar regen. Onderweg in de auto horen we via de christelijke radiozender, die 24 uur per dag uitzendt, een vrouw een indrukwekkend gebed om regen uitspreken.

We hadden net met Willem Henri en Ditteke gesproken of men in Afrika ook aanvechtingen kent in het geloof. In Europa leven we immers in een cultuur waar twijfel een grote plaats inneemt. Dat lijkt in Afrika anders te zijn. In dat uitgesproken gebed proeven we de aanvechting wel. Het gebed via de radio is aangrijpend. De vrouw kan niet begrijpen dat God de dieren, die door Hem geschapen zijn, zo laat vermageren en smachten naar water. Ze kan niet begrijpen dat God de dieren dit aandoet en spreekt dat zo naar Hem uit.

Inmiddels heeft het geregend in Namibië. Laten wij met hen meebidden om de regen op het land en laten zij met ons meebidden om de regen van de Geest.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen