FEEST VAN HERKENNING

In de kerkdienst gebeurt heel wat: schriftlezing, verkondiging, woorden van de andere kant klinken. En de gemeente antwoordt in lofprijzing en (smeek)gebed. Er loopt een lijn van boven naar beneden en een lijn in omgekeerde richting. Het is belangrijk om dit goed te onderscheiden.

Ds. J.E. de Groot uit Ede is emeritus predikant.

In 1970, toen ik begon met preken, belde iemand vanuit de gemeente waar je mocht voorgaan je 's zaterdags op met de vraag welke psalmen je wilde laten zingen. Dat waren altijd vijf psalmen uit de berijming van 1773. Er was op dit punt volstrekte eenheid in alle hervormd-gereformeerde gemeenten.

Later veranderde dat. Nu krijg je aan het begin van de week per mail uitgelegd hoe de gang van zaken in de betreffende gemeente is en krijg je het verzoek of je uit de bundel(s) en berijmingen wilt laten zingen die men gewoon is. Deze week verschijnt Weerklank, een nieuw liedboek voor de gereformeerde eredienst. De samenstellers hopen dat er nu een ‘hernieuwde eenheid’ zal ontstaan. Zal dat lukken? Of is deze eenheid er meer rondom het heilig avondmaal?

OP DE PROEF GESTELD

De Emmaüsgangers zijn bijna thuis. Ze waren eerst bedroefd, maar gaandeweg werden hun harten brandend. Dat gebeurde door die Derde, Die hen de Schriften uitlegde. Maar is nu alles opgelost? Of is er meer (nodig)? Zeker. Dat wordt hier duidelijk. Als ze vlak bij huis zijn, doet Christus alsof Hij verder wil gaan. Hij doet ‘alsof ’. Daar heb je weer iets van dat raadselachtige, weer iets van dat verborgene dat er vanaf het begin van de wandeling al was. Hij wil ons zalig maken, maar doet alsof Hij ons wil passeren. Hij wil ons verhogen maar slaat ons soms eerst terneer. Wonderlijk! Waarom is dat? Het is om ons te testen en ons gevoel van urgentie ten opzichte van Hem op de proef te stellen. Hij wil ook zien of wij Hem nu verder wel weer kunnen missen.

NAAR BINNEN

De Emmaüsgangers kunnen dat niet. Daarom dringen ze sterk bij Hem aan om mee te gaan, hun huis binnen. Ze doen net als Jakob die zei: ‘Ik zal U niet laten gaan, tenzij U mij zegent.’ (Gen.32:26) Ze zeggen: ‘Blijf bij ons, want het is tegen de avond en de dag is gedaald.’ Dat is dat bekende lied geworden dat velen zo graag zingen: ‘Blijf mij nabij, wanneer het duister daalt. De nacht valt in, waarin geen licht meer straalt. Andere helpers, Heer, ontvallen mij. Der hulpelozen hulp, wees mij nabij’ . En (ver)hoort Hij? Ja, Hij gaat mee naar binnen, net als bij Zacheüs. Wat een gebedsverhoring is dit. Daarbinnen wordt de maaltijd aangericht. En dan gebeurt het. Wat dan? De Gast wordt Gastheer. Christus neemt het initiatief. Hij neemt het brood, spreekt de zegen uit, breekt het en geeft het hun. Het is heel bijzonder.

Is dit een ‘gewone’ maaltijd? Of denken we meer aan het heilig avondmaal? Sommigen zeggen van niet, want we horen niet van de wijn en niet van ‘vergeving van zonden’. Er wordt ook geen lofzang gezongen.

Toch is er een lijn naar de viering van het heilig avondmaal, want het gaat hier om Christus Die de hongerigen voedt. Als deze Gastheer de littekenen van Zijn doorboorde handen laat zien, mogen we denken aan de verzoening van zonden. Dan komt er vrede in ons hart en (Ps.16) verzadiging van vreugde.

Ik denk aan die avondmaalsviering in Peru. Broeder Eleazaro bleef aan de tafel zitten toen de viering al was afgelopen. Ik vroeg hem waarom hij dat deed. Hij zei: ‘Het is nergens zo goed als hier. Het is mij goed nabij God te wezen.’ Op zo'n moment ervaar je de band met Christus, maar ook de verbondenheid met allen die Hem vrezen, wereldwijd zelfs.

HERKENNING

De Emmaüsgangers gaan Hem nu herkennen en kennen (vs.31a). We zien hier een proces: eerst is er het gemis, dan zijn er de brandende harten door de opening van de Schriften, daarna volgt de ervaring aan de tafel. Zo gaan ze Hem herkennen. Ze gaan Hem kennen en de kracht van Zijn opstanding. Wat een zegen is dat, ook al gaat Hij dan (lichamelijk) weer weg (vs.31b). Wellicht is dit de kern. Christus trekt verder, het gaat naar Hemelvaart. Tegelijk geldt dat voor ons de Schriften en het heilig avondmaal blijven. We hebben aan Zijn Woord en sacrament genoeg. Verder zijn er geen opzienbarende dingen nodig. We leven elke dag van genadebrood. Dat is bijzonder genoeg. Toch? Dan kunnen we verder en komen we Thuis.

Of is deze eenheid er meer rondom het avondmaal?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen