WEEK VAN HET LEVEN

Vanuit deze overtuiging slaat een aantal organisaties de handen ineen. Het resultaat is de Week van het Leven. Deze vindt plaats van 7 tot 12 november en is geïnitieerd vanuit het platform Zorg voor Leven. Waar staat het gesprek over abortus in Nederland? Waar liggen mogelijkheden om het maatschappelijk gesprek van nieuwe impulsen te voorzien?

STAND VAN ZAKEN

Een goed beeld van de stand van zaken in het debat over abortus geeft de debatavond die de Vereniging ter Bescherming van het Ongeboren Kind (VBOK) op 26 september organiseerde in samenwerking met het Nederlands Dagblad. De christelijke politiek toont zich als vanouds strijdvaardig voor de bescherming van het ongeboren leven.

Daarnaast klinkt ook het vertrouwde geluid van pleitbezorgers van de zelfbeschikking van de vrouw. Aan de macht zijn mannen en vrouwen die leven alsof na de invoering van de abortuswet de inzichten en ontwikkelingen tot stilstand zijn gekomen. Net alsof het niet de bedoeling van de wet was dat bij elke ontstane noodsituatie van de vrouw een zorgvuldig besluit genomen zou moeten worden met inachtneming van de bescherming van het ongeboren leven.

Onophoudelijk slaat men op het aambeeld van de vrijheid van de vrouw. Dat gebeurt zozeer dat zelfs een rechtsfilosoof als Andreas Kinneging de vrijheid van de vrouw typeert als een afgod van deze tijd. Deze vrijheid is een verworven goed en waag het niet om eraan te komen.

NIEUWE GENERATIE

Aan tafel zat ook Charlotte Lockefeer van de Teldersstichting, de denktank van de VVD. Zij vertegenwoordigt naar mijn idee een nieuwe generatie van mensen die zonder historische euforie naar de Nederlandse abortuspraktijk kijkt. Om daar vervolgens het hare van te vinden.

Vanuit de beginselen van haar eigen partij ontmaskert ze abortus als een liberale dwaling en ze schuwt het niet om abortus moord te noemen. Ze staat niet alleen. Nieuwe onderzoeken tonen aan dat jongeren veel genuanceerder denken over de abortuspraktijk dan de gevestigde orde.

De VBOK, als vertegenwoordiging van mensen en organisaties die opkomen voor de rechten en positie van het ongeboren kind, legt in het debat graag het gewicht aan de andere kant van de weegschaal. Tegenover de absolute waardering van de vrijheid van de vrouw trekt ze de aandacht richting de bescherming van het kwetsbare, nog niet geboren kindje. Een kind is een geschenk.

De praktijk wijst uit dat veel vrouwen spijt hebben van een abortus, al dan niet versterkt door lichamelijke of psychische klachten. Hulpverleners hebben er – en dat doen ze graag en met liefde – hun handen vol aan. Hoezo is vrijheid het hoogste goed?

Bieden we in Nederland wel goede voorlichting en eerlijke informatie? Dreigen ontwikkelingen als de abortuspil- via-de-huisarts en de NIP-test, abortus niet tot de gewoonste zaak van de wereld te maken?

POLITIEK

Minister Schippers stuurt in hoog tempo wetsvoorstellen naar de kamer die de mogelijkheden voor abortus verruimen en normaliseren. Tegelijk heeft ze ook een evaluatie van de wet afbreking zwangerschap aangekondigd.

Christelijke politieke partijen als de ChristenUnie en de SGP zetten zich ook in deze verkiezingstijd in voor het ongeboren menselijk leven. Een van de terechte speerpunten is dat een moeilijke financiële situatie, geen goede huisvesting of het idee van een compleet gezin niet automatisch zou moeten leiden tot een abortus.

De maatschappij kan hierin helpen en de overheid doet er goed aan betere voorlichting en eerlijke informatie te bieden. Dat laatste wil zeggen: ze moet zowel de positieve als de negatieve gevolgen van het afbreken en het uitdragen van een zwangerschap benoemen. Daarbij is vooral het informeren over alternatieven voor een abortus van belang. Een vrouw kan daardoor perspectief gaan zien en hoeft zich niet genoodzaakt te voelen om over te gaan tot een abortus.

Keuzegesprekken voor twijfelende vrouwen moeten niet in een abortuskliniek, maar bij onafhankelijke organisaties zoals bijvoorbeeld Siriz worden gedaan. Ook dat is onderwerp van het politieke gesprek.

PUBLIEKE CAMPAGNE

Op basis van de geschetste ontwikkelingen vindt het platform Zorg voor Leven dat het tijd wordt voor de Week van het Leven. Het doel van deze week is om door een publieke campagne en allerlei activiteiten abortus en onbedoelde zwangerschap opnieuw onder de aandacht brengen. De verschillende activiteiten zijn opgenomen in de agenda op www.weekvanhetleven.nl. Mensen kunnen bijvoorbeeld op zondag 6 november als gemeente nadenken over het ongeboren leven aan de hand van de VBOK-bijbelschets of op dinsdag 8 november aanwezig zijn bij het ‘Uur van het licht’ dat de SGP in Den Haag organiseert.

Steun van velen, op welke manier dan ook, is noodzakelijk. Samen kunnen we ongeboren kinderen een stem geven.

Arthur Alderliesten is directeur van de VBOK.

VIJF IMPULSEN

Er is een vijftal impulsen aan te wijzen om opnieuw het gesprek over abortus te gaan voeren.
1. Voorvechters van abortus wijzen er graag op dat in Nederland minder abortussen plaatsvinden dan in ons omringende landen. Maar Nederland legt zich toch ook niet neer bij ruim zeshonderd verkeersdoden per jaar? Eén op de zeven afgebroken zwangerschappen, zelfs twee op de drie onder tieners, komt neer op één abortus per zeventien minuten. Dat is een blijvend motief om ons in te zetten voor de ongeboren kinderen die niet bij machte zijn hun eigen stem te laten klinken.
2. Een nieuwe generatie staat op. Die kijkt genuanceerd naar abortus en graaft zich niet bij voorbaat diep in de loopgraaf in om verworven vrouwenrechten rücksichtslos te verdedigen.
3. Er is een voorzichtig toenemend besef vanuit onderzoeken en de hulpverleningspraktijk waar te nemen dat abortus een ingrijpende, onomkeerbare ingreep is die behoorlijke lichamelijke en psychische gevolgen kan hebben.
4. Veel Nederlanders vinden niet elke reden voor een abortus acceptabel. Steeds meer mensen vinden dat er alternatieven moeten komen voor problemen op het gebied van financiën of huisvesting.
5. Het wordt een breder gedeelde gedachte dat het in Nederland niet langer taboe mag zijn om het over abortus te hebben. Dat effent de weg voor de vraag op welke manier een vrouw in haar noodsituatie het best wordt geholpen. Het kan niet anders dan dat voor- en tegenstanders op zoek willen naar een antwoord en daarmee het gesprek over abortus een stap verder brengen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen