GLOBAAL BEKEKEN

Een lezer gaf een citaat door uit Dertig jaren domineese. Herinneringen en vertellingen van mw. M.J. de Vrijer-Struijs, echtgenote van prof. dr. J.A. de Vrijer, die op 15 mei 1969 (Hemelvaartsdag) overleed. Over de intrede in Odijk:

In die tijd was zo’n intreedag voor de domineese een hele geschiedenis, want niet alleen dat de ouders, broers, zusters en vrienden kwamen, maar ook al de ringdominees met vrouwen of dochters moesten zo’n gehele dag je gast zijn. Zo stonden wij op zaterdagavond tevoren om half twaalf met ons allen in de kelder te kijken naar de opgemaakte hammen en ossentongen, 200 broodjes en 7 tulbanden, omdat ik maar bang was dat er niet genoeg zou zijn. Ds. J. W. Berkelbach van der Sprenkel (de bevestiger, red.), die meer zulke feesten meegemaakt had, moest mij geruststellen. Een onvergetelijke dag werd het die 30e september.
Maar ik moet beginnen met iets te belijden, wat in mijn herinnering altijd voor mijzelf een schaduw wierp op die dag, waarin mijn man het ‘Ja, ik van ganser harte’ sprak in Gods huis om in Zijn Naam de hem toevertrouwde schapen en lammeren te weiden en te hoeden en waar door de bevestiger en vele ambtsbroeders de handoplegging plaatsvond. Terwijl ik boven alles uit in een innige, geestelijke sfeer moest zijn, werd ik helaas nog meer geabsorbeerd door de gedachte aan de vele huishoudelijke plichten, die die dag meebracht, zodat het een warwinkel van broodjes, ham, tulbanden, koffie, thee, limonade in mijn hoofd was.
Ik denk dat het voor mijn straf was, dat de schoonmaakster die reusachtige pan kalfssoep, die ik met zoveel zorg had klaargemaakt, en waarin zij alleen maar had behoeven te roeren, totaal liet aanbranden. Die was oneetbaar. (...) Ook zie ik altijd nog voor mij, hoe wij ’s middags aan die lange, gedekte tafels zaten en er vele vriendelijke toespraken waren, en die oude dominee (ook uit een kleine plaats met dito traktement), bij zijn toespraak zo’n lekker stuk ossentong van de ene kant van zijn wang naar de andere kant liet verhuizen, want het was té jammer om de maaltijd te onderbreken.

***

In Kerk op Dordt schreef Peter Dillingh over ‘Verborgen verleden’. Hij deed dit naar aanleiding van de autobiografie met een wel heel uitgebreide titel van de ‘Kruisdominee’ Abraham Verheij:

‘Levensgeschiedenis of Gods wonderlijke leiding met Zijn volk hier op aarde, beschreven uit eigen ervaring, beginnende van mijn geboorte, en den weg dien de Heere mijnen God met mij heeft gehouden, zoowel in den weg der natuur, als in dien der genade.’ Zo luidt de titel van de autobiografie van Abraham Verheij (1821-1913). Hij werd geboren in Ameide. (...)
Na de lagere school stuurden zijn ouders hem naar Schoonhoven: een broer van zijn moeder zou hem opleiden tot zilversmid. Toen hij vijftien jaar was, gaf hij zich over ‘aan de lusten en begeerten van mijn bedorven hart, en diende de wereld met zooveel genot dat ik nimmer daarin voldaan was.’ Maar op zijn negentiende werd hij bekeerd. Hij maakte zich los uit zijn oude vriendenkring en sloot zich aan bij de Afgescheidenen.
In 1849 opende Abraham Verheij een eigen zilversmederij in Schoonhoven, gespecialiseerd in broekgespen en klein zilverwerk. De zaken gingen goed, maar het liefst wilde hij predikant worden. In 1860 werd hij opgeleid door ds. G.W.K. Hugenholtz, predikant van de Kruisgemeente in Rotterdam. Begin september 1860 ging Verheij naar Dordrecht om voor het eerst op zondag in een kerkdienst voor te gaan, in de Kruisgemeente aan de Kuipershaven. Het volgende jaar bracht deze gemeente een beroep op hem uit. Op 12 mei 1861 werd Verheij door ds. C. van den Oever bevestigd. (...)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen