NIEUWE BLOEI IN DE STAD

Mensen van eind twintig die terugkeren bij de kerk, omdat ze iets missen. De dertiger die door de Bijbel te lezen tot geloof is gekomen. Die man van eind veertig met van alles op zijn kerfstok, die in de kerk genade vindt. Dat stel van middelbare leeftijd, dat uit teleurstelling drie jaar lang kerkloos is geweest, maar nu de kerk toch weer een kans geven. Deze mensen zoeken iets en vinden het bij God. Ze haken aan bij een jonge gemeente die in het spoor van Christus probeert te gaan. Ze gaan naar een kerk waar men zich verzamelt rondom dat vreemde Evangelie van Jezus Christus.

BLOEI

Ik hoor het ook in andere kerken met een protestantse achtergrond, zowel bij bestaande kerken als bij nieuwe kerkplekken. Een Alpha-cursus die opeens vol zit, mensen die komen aanwaaien, mensen die meegenomen zijn en blijven komen, kerken waar eindelijk weer het kinderwerk bloeit, waar volwassenen worden gedoopt. Ik weet van diverse gemeenten die opnieuw zijn gaan bloeien na decennia van neergang. En elk jaar start er ergens in Rotterdam wel een nieuwe gemeente vanuit een protestants kerkverband.

Dat is niet hele verhaal. Er zijn ook katholieke kerken – die hebben het veelal moeilijk. Er zijn evangelische kerken – die zijn veelal vrij stabiel. En er zijn vele, vele migrantenkerken – die niet zelden bloeien. En onder de protestantse kerken is het evenmin allemaal groei en bloei. Er sluiten ook kerken, er haken gemeenteleden af, er zijn gemeenten met ieder jaar een teruglopend aantal betrokkenen, er zijn nieuwgelovigen die het niet volhouden. Soms worden projecten gestart die toch niet blijken aan te slaan. Er is soms allerlei gedoe waar mensen niet van opknappen, maar op afknappen. In sommige kerken hebben de leden vooral de houding van kritische consument aangenomen.

WOORDEN EN DADEN

Wellicht ligt het aan mijn optimistische insteek, maar ik meen meer opgang dan neergang te zien. Vooral bij die kerken met een sterk missionaire en/of diaconale insteek. Woorden en daden. Dat lijkt me overal belangrijk en ook voluit naar het Nieuwe Testament, maar zeker in Rotterdam is het van belang om met daden te laten zien wat je met je woorden zegt.

Wat ik de afgelopen jaren onder mijn eigen neus heb zien gebeuren, heeft die hoopvolle kijk bevorderd. In 2011 begonnen we met vijf mensen na te denken over een mogelijk nieuwe gemeente vanuit de Prinsekerk (ongeveer vijfhonderd meter vanaf de achterzijde van Centraal Station). In 20i2 konden we starten met het initiatief dat inmiddels de naam Noorderlicht had gekregen met hulp van IZB, enkele gemeenten en enkele christelijke ondernemers. We probeerden een frisse start te maken, zodat mensen die langs zouden komen, aangenaam verrast zouden worden. Allereerst door de inhoud – dat het Evangelie van Jezus Christus werkelijk goed nieuws is voor een jonge Rotterdammer en dat het alles met zijn eigen leven te maken heeft. Vanaf het begin proberen we de boodschap te vertalen naar het leven van elke dag.

Niet alleen wat betreft de inhoud (zowel via de zondagse preek als via kringen gedurende de week), maar ook wat betreft muziek proberen we aan te sluiten bij de diversiteit aan mensen die er zijn (van psalm tot opwekking, van Sela tot Engelstalige liederen, van luisterliederen tot stilte). Wat betreft de vorm denken we na wat mensen zou helpen om zich thuis te voelen en de boodschap van genade niet alleen te horen, maar ook te voelen in het welkom, de sfeer, de manier van omgang, de ontmoeting na de dienst en door de week, etc. Die genade vertaalt zich ook naar inzet voor mensen in de wijk die het niet breed hebben of weinig mensen om zich heen hebben. We proberen namelijk niet alleen mensen te verwelkomen, maar ook naar hen toe te gaan. En we spraken af te bidden en te blijven bidden. Zonder God en zijn Geest zou het immers een kansloze onderneming zijn.

GROEI

Tot onze vreugde groeide onze startende gemeente iedere maand met (jonge) mensen die betrokken raakten. De oorspronkelijke doelstelling – een zelfstandige gemeente – werd werkelijkheid. Noorderlicht werd een zelfstandige wijkgemeente binnen de hervormde wijkgemeente van Rotterdam-Centrum. De groei zette zich door. Sinds 2017 groeit de gemeente zo’n beetje elke week (in 2017 had ik het voorrecht om met zo’n 75 mensen een kennismakingsgesprek te hebben omdat zij betrokken waren geraakt bij Noorderlicht). God voegt mensen toe! Deze onverdiende zegen stemt ons enorm dankbaar.

Dit jaar zitten er wekelijks zo’n 350 mensen in de zondagse dienst en velen zijn ook betrokken bij een groep, kring, team of commissie. Het gros van deze mensen is tussen de 20 en 35 jaar, maar gelukkig komen er langzaamaan ook andere leeftijden bij. Ruim een derde van de mensen die betrokken zijn geraakt bij Noorderlicht, heeft geen kerkelijke achtergrond of was al langere tijd niet meer betrokken bij een kerk.

NIEUW PROJECT

De verrassende groei heeft ertoe geleid dat we zijn gaan nadenken over de toekomst. Wat mogen we doen met wat ons is toevertrouwd? We denken dat het goed zou zijn om op meerdere plekken in de stad gemeenten te stichten. We denken daarbij vooral aan leegstaande kerkgebouwen, waarin we een nieuwe start kunnen maken. Daarbij zijn we geïnspireerd door het verhaal uit 2 Koningen 4 waar God lege kruiken vult. Dit voornemen wordt al concreet. Er zijn volop voorbereidingen om dit najaar te starten in een andere wijk. We hopen dan met ongeveer veertig Noorder-lichters een nieuwe gemeente te beginnen met als thuisbasis de Oranjekerk. Dat zal als een project beginnen, maar dat heeft als doel dat het ook zal toegroeien tot een zelfstandige wijkgemeente. We doen dit niet omdat het een hype zou zijn om nieuwe gemeenten te stichten – al gebeurt het verrassend vaak in een stad als Rotterdam – maar omdat nieuwe gemeenten vaak beter in staat zijn om nieuwe mensen te bereiken met het Evangelie. Gelukkig zijn allerlei mensen – vooral twintigers – erg gemotiveerd om hier de schouders onder te zetten.

LEVENDE GEMEENSCHAPPEN

Voor mij persoonlijk is het enorm bemoedigend om in deze stad te werken. Ik vind het een voorrecht om met zoveel diverse mensen te werken. Ik voel me geroepen om te zoeken naar wegen waardoor bestaande kerkgebouwen gevuld kunnen worden met nieuwe, levende geloofsgemeenschappen. Dat is spannend. Zullen er genoeg arbeiders zijn voor de oogst? Zullen we als nieuwe en bestaande gemeenten het Evangelie trouw zijn? Zullen gemeenteleden (zowel nieuwkomers als oudgedienden) het volhouden om te leven in het spoor van Jezus Christus? Zullen we de Geest niet uitblussen? Zullen we betrokken zijn en blijven op al die mensen die niet meekomen in ‘de vaart der volkeren’ en die berooid of eenzaam achter blijven? Zullen mensen zich afkeren van de goden van deze tijd en gaan openstaan voor de God van de Bijbel? We weten het niet. Maar we werken zeker niet zonder hoop en bemoediging aan onze missie in deze stad. En we bidden dat de hemel opengescheurd wordt en de Geest uitgestort zal worden. En dat zal blijken dat God veel volk heeft in deze stad.

Ds. N. de Jong is voorganger van Noorderlicht, een laagdrempelige dochtergemeente van de Prinsekerk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen