Geduld

Geduld is een schone zaak. Mooi is het als een juf in de klas het nog eens rustig uitlegt wanneer een kind het niet in één keer begrijpt. Mooi als er een beetje rek zit in de omgang met elkaar, dat als de ander of jijzelf tegenvalt, het niet meteen over is.

Een kort lontje

Geduld is mooi, maar het zit niet in onze genen. En ook niet in onze volksaard. Een paar jaar geleden wees een onderzoek uit dat wij Nederlanders een kort lontje hebben, licht ontvlambaar zijn en als iets of iemand niet helemaal is zoals we willen, zijn we er zomaar klaar mee.

Geduld zit niet in onze genen. Wel in die van God. Hij is er vol van. Als er één niet zomaar klaar met ons is als we tegenvallen, dan Hij. Je moet er toch niet aan denken dat God een kort lontje zou hebben? In veel psalmen wordt God aanbeden als lankmoedig. Dat is een ouderwets woord voor geduld, maar laat treffend zien wat het is. Lankmoedig is letterlijk: lang van moed. God houdt de moed er lang in. Daar getuigt Zijn omgang met Israël van. De houding van het volk was vaak om moedeloos van te worden. Nog maar net heeft Hij hen bevrijd uit Egypte, om voor Hem te leven, of het gemopper begint en er wordt gedanst voor een zelfgemaakte god. Toch geeft God niet op. Hij komt telkens bij hen terug, houdt de moed erin.

Langere adem

Laten we ook eens denken aan het geduld van Jezus met Zijn leerlingen. Wat begrepen ze vaak weinig van Hem en hoeveel moeite neemt Hij niet om het steeds opnieuw uit te leggen. En als Zijn sterven dichtbij komt, zegt er één: U kunt op mij rekenen. Maar wat valt hij tegen. Net als alle anderen. Daar zou je toch geen energie meer aan besteden. Maar na Pasen zoekt Jezus hen op en vertrouwt Hij Zijn werk aan hen toe. Hij houdt de moed erin.

De vrucht van de Geest is geduld. Dit waar God zo vol van is, kan ook ons eigen worden. Niet via de genen maar via de Geest. Ook wij kunnen iemand worden die lang de moed erin houdt, al valt een ander nog zo tegen. Wij kunnen het leren door elke dag bij Zijn geduld te beginnen. ‘God, wat houdt U het lang vol met mij, U geeft het niet zomaar op.’ Wie zo leeft vanuit Gods geduld, wordt zelf ook geduldig. Je wordt geduldiger met jezelf en met je zwakheden. Als je terugvalt in een zonde of als je weken niet gebeden hebt, als je tegenvalt als christen, dan kun je zomaar denken: het wordt ook niks met mij. Maar als God geduld heeft met mijn zwakheden, mag ik het hebben met mezelf. Je wordt geduldiger naar anderen, ook als ze tegenvallen. Als we ons te binnen brengen dat God met die ander net zoveel geduld heeft als met ons, dan krijgen we een langere adem.

Oefenen

Dat gaat niet vanzelf. Het is een strijd van Geest en vlees. Het is ook oefenen: me steeds meer bewust worden wanneer ik mijn geduld verlies en klaar ben met iemand en op dat moment de Geest aanroepen. ‘Laat Uw geduld in mij zijn.’ Zo rijpt de vrucht.

We leren ook geduld te hebben met God. Niet dat Hij tegenvalt. Maar wij kunnen de moed wel eens verliezen. Wordt het nog wat met het Koninkrijk en met Zijn beloften? Het wachten duurt lang. Voor we er erg in hebben, worden we ongeduldig en hebben we het zomaar een beetje gehad. De vrucht van de Geest is dat ik lang van moed ben, de moed erin houd totdat Hij komt.

Ds. T.L.J. Bos is predikant van de hervormde gemeente te Waddinxveen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen