Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Globaal bekeken

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Globaal bekeken

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Uit de nieuwsbief van Maarten en Marita Dekker, werkzaam namens de Gereformeerde Gemeenten in Nazareth:

Misschien vragen jullie zich af waar we op dit moment zitten. Nof haGalil, welk hotel is dat? Of zouden we in een kibboets zitten? Nee hoor, we zitten gewoon thuis. Maar de naam van Nazareth-Illit is vervangen door Nof haGalil. De burgemeester en zijn aanhang vonden dat de naam Nazareth-Illit teveel herinnert aan Jezus van Nazareth. Dus moet de naam na ruim 60 jaar wijken voor een naam zoals die van een hotel. Het blijkt op internet dat er inderdaad een hotel in aanbouw is met de naam Nof haGalil in Tsafed. Veel hotels en kibboetsen hebben het woord ‘nof’ in hun naam, want het betekent ‘uitzicht’ Dus wij wonen nu in de stad:

Uitzicht op Galilea. Het Arabische Nazareth blijft wel zo heten. Het zal voorlopig nog wel veel uitleg vragen als we zeggen dat we in Nof haGalil wonen. We zullen toch iedere keer moeten uitleggen dat Nof haGalil vroeger Nazareth-Illit heette, maar dat de naam vanwege de christelijke klank vervangen is. Wie weet, geeft het goede aanknopingspunten voor een gesprek.

In Protestants Nederland schreef prof. dr. ir. Aart Nederveen in zijn rubriek ‘Uit de kerkbank’ over ‘ongelijktijdigheid’:

Pas was ik in een kerkdienst waarin het heel gewoon is dat predikanten Nadere Reformatoren of Engelse Puriteinen citeren. Over hedendaagse theologen zul je ze nooit horen. Maar die ene keer was dat toch anders. Op de Paasmorgen ging de preek over 1 Korinthe 15. Al luisterend had ik al wat onverwachte gedachtes opgemerkt en ik was er – eerlijk is eerlijk – aangenaam door verrast. Ik vroeg me af: waar heb ik dit eerder gehoord?

In mijn studententijd heb ik zo’n beetje alle meditaties gelezen van de vermaarde hervormde theoloog Van Ruler. Thuisgekomen kostte het me dan ook niet veel moeite om de meditatie uit mijn boekenkast te halen die ik net in bewerkte vorm had gehoord. Toen ik begreep wat er gebeurd was, moest ik glimlachen.

Terwijl Van Ruler allang vergeten is door het hervormde kerkvolk in de PKN, gaan zijn meditaties nu predikanten in afgescheiden kerken inspireren. Maar juist in die kerken werd vroeger vaak gewaarschuwd tegen dergelijke moderne theologen.

Dit kun je volgens mij het beste kerkelijke ongelijktijdigheid noemen. Tussen kerken kan tientallen jaren tijdsverschil zitten. Afhankelijk van je eigen tijdzone kun je dan de ander veel te modern vinden, of juist hopeloos ouderwets. Dit fenomeen is op wereldschaal alleen nog maar groter. (...) Neem de belangstelling voor Abraham Kuyper in Amerika, Zuid-Korea en Japan. In Nederland zijn we nauwelijks meer met hem bezig. (...) Maar elders in de wereld is dat anders. Voor christenen die komen uit een achterstandspositie zoals in Azië helpt het neocalvinisme om een gezond christelijk zelfbesef op te bouwen (...)

Dit soort ongelijktijdigheid wordt meestal negatief ingekleurd. In beide kampen. (...) Maar in deze tijd na Pinksteren geloof ik liever in een werk van de Geest.

Het is goddelijke ironie dat de groten in de geschiedenis van de kerk nooit helemaal afgedankt raken.

Niet dat ik dat zelf altijd kan meemaken. In mijn studententijd las ik na elkaar een boek met preken van Augustinus over het Johannesevangelie en het bekende boek van de Engelse Puritein Thomas Boston ‘De viervoudige staat’. De preken van Augustinus waren na 1600 jaar nog steeds heel leesbaar. Zijn toverstaf om mensen in beweging te brengen lijkt niet gebonden aan tijd en plaats. Met Boston had ik een heel andere leeservaring. Ik heb het uitgelezen, maar zijn bevindelijke wiskunde wilde mijn ziel maar niet raken. Evengoed frons ik mijn wenkbrauwen als ik lees dat de Bijbelverklaring van Matthew Henry in het Chinees of Russisch wordt vertaald. Is dat niet een beetje christelijk kolonialisme? Maar dan hoor je weer de verhalen van voorgangers die zielsgelukkig zijn met de bijbeluitleg van Matthew Henry.

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 19 september 2019

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's

Globaal bekeken

Bekijk de hele uitgave van donderdag 19 september 2019

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's