Johannes in de kerker

r' Jol '• nnes, in de gevangenis géhoord hebbende de werken van Christus, zond twee van zijn discipelen; En zeide tot Hem: Zijt Gij Degene, Die komen zmi, of verwachten wij een ander?

Eri Jezus antwoordde en zeide tot hen: Gaat heen en boodschapt Johannes weder, hetgeen gij hoort en ziet: De blinden worden ziende, en de kreupelen wandelen; de melaatsen worden gereinigd, en de doven horen; de doden worden opgewekt, en de armen wordt het evangelie verkondigd.

En zalig is hij, die aan Mij niet zal geërgerd worden.. Mattheüs 11 : 2-6

II.

Denk eens aan Thomas: Eerst zien en dan tasten. O, nog eens. Wie van 's Heeren kinderen zijn niet aan bestrijding onderhevig geweest? Ga de ganse rij der bijbelheiligen maar na. Hier is Job, die geroemd had in het weiverzekerde geloof: „De Heere heeft gegeven, de Heere heeft genomen, de Naam des Heeren zij geloofd". En daarna? Welk een duistere woBc over zijn ziel, toen hij klaagde: „Ga ik voorwaarts, ik zie Hem niet, en achterwaarts, ik merk Hem niet". Hoe is het mogelijk, zegt ge, dat ge van de lippen van zulk een man, die geroemd heeft: „Ik weet, mijn Verlosser leeft", de vervloeking van zijn geboortedag verneemt. Waar was het geloof van Abraham, toen hij in Egypte zijn vrouw voor zijn zuster uitgaf? Van Izaak, die ter wille van het wildbraad aan Ezau de zegen wilde geven? Hoe roept de kerke Gods in bedruktheid uit: „De Heere heeft mijner vergeten en verlaten". Ja op een andere plaats: „Mijn weg is voor de Heere verborgen en mijn recht gaat van voor mijn God voorbij".

En zal ik hierbij voegen het woord van Jacobus: „Zalig is de man, die de verzoeking verdraagt, want als hij beproefd zal geweest zijn, zal hij de kroon des levens ontvangen". Geen enkele van de bijbelheiligen of ze zijn beproefd en verzocht, maar niet overmocht. Soms wel door de verzoekingen een ogenblik gewankeld, doch door die weg echter 'hebben ze de gloriekroon ontvangen. Door worstelen en met strijden tot de zaligheid gekomen.

Dit is ook de weg van de Doper geweest. Ook hij heeft zijn dagen of ogenblikken van zwakheid gekend. Ook deze is door verzoekingen geschud.

O gewisselijk, hij was een merkwaardige verschijning. De Elia, door Maleachi aangekondigd. Een brandende en lichtende kaars. De heraut, die Koning Jezus aankondigde. Hij moest echter minder worden en Christus moest wassen. Hij was de Koning niet, niet de Bruidegom, maar de vriend des Bruidegoms. Hij was uit de aarde aards van beneden. Koning Jezus was van boven uit de hemel.

In welk een droeve toestand kwam hij. Hoe kort duurde zijn bediening. In de gevangenis werd hij geworpen. Tien maanden zuchtte hij reeds in de kerker. Is dit de weg Gods met hem? Door lijden en weldra de dood? Ja, heraut is Johannes, wegbereider, voorloper tot zijn ster vensure toe. Maar een weg, deze weg, die ingaat tegen vlees en bloed!

Is het wonder, dat duisternis over zijn ziel komt? En dat te meer als we daarbij bedenken, dat het gehele geestelijke leven van Johannes zich bewoog in en om de profetie van Maleachi. Immers in Maleachi 3 : 1—4 wordt hij een Ëlia genaamd, een Boanerges, zijn bediening een bediening van wet en gerechtigheid, de heraut, die spreekt van de komst van de Messias, als Diegene, Wiens wan in Zijn hand is om Zijn dorsvloer te doorzuiveren.

O, let hier wel op. Johannes verwachtte een Messias, Die aanstonds Zijn dorsvloer zou doorzuiveren en alle ergernissen uit Israël wegnemen. Zeker, als een Lam had Johannes Hem aangekondigd, maar tegelijk verwachtte hij, dat de Heere Jezus de ongelovigen en de goddelozen verderven zou. O, Johannes kon het niet vatten, dat de Heere Jezus eerst komen zou in het suizen ener zachte stilte. Hij zag Hem tegemoet als Diegene, van Wie Maleachi voorzegd had: „Wie zal de dag Zijner toekomst verdragen? En wie zal bestaan als Hij verschijnt? "

En hoedanig was nu de openbaring van Christus? Ging Deze niet het land door, goeddoende? Was Zijn prediking niet aanlokkelijk? , , Komt herwaarts tot Mij, allen, die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven".

Deze werken van Christus hoort Johannes. Zie, dit is het, dat Johannes niet verklaren kan. De grote genade, die afvloeit van de gezegende lippen van Koning Jezus. In de plaats van de wan en het vuur, gaan genade en. barmhartigheid voor Hem heen.

Met andere woorden: Zo heeft Johannes harde gedachten van Christus, hoewel aangekondigd als een zondedragend Offerdier.

O, hoe vele discipelen heeft Johannes dus nog. Hoewel van Hem getuigende, dat Hij is de Verlosser en Zaligmaker van zondaren, op Wiens lippen genade is uitgestort, nochtans harde gedachten van Hem koesterende, alsof Zijn hand verkort was en Zijn oor zwaar was geworden om te horen.

Of erkent ge Hem niet als een volkomen Zaligmaker, Die loutere genade en barmhartigheid oefent? En dat jegens zondaren? Wat verhindert u dan, dat ge u door Hem niet laat zaligen? Is het niet dit, dat het u aankleeft, dat Hij moet komen in storm, vuur en aardbeving, om te verbranden in u, wat ge meent dat nodig is? Maar weet het: dit is niet Zijn komst! Hij komt in het suizen van een zachte stilte. Hoe heeft dat ook Elia zelf ondervonden.

O, Johannes was er geheel door in de war gebracht. Hij zat ook in de gevangenis, en vandaar tenslotte zijn vraag: Zijt Gij Degene, Die komen zou, of verwachten wij een ander?

O, hoevele malen hebt ge mogelijk deze vraag voor uzelf gesteld, discipelen van Johannes, die zuchten onder het juk van Mozes, die een Christus vewachten. Die het recht zal handhaven. O ja, dat doet Hij, maar zo geheel anders dan gij verwacht. Als zondedragend Offerlam zal Hij het recht in de plaats der Zijnen vervullen; als een schaap, dat ter slachting geleid wordt, dat stom is voor het aangezicht zijner scheerders. De ganse wet zal Hij in haar tweeërlei eis doen. Liefde tot God en tot de naaste. Liefde betrachten en daardoor het recht der wet vervullen. O, dit was Johannes

in de kerker te machtig. Dit kon deze Boanerges niet doorgronden.

Maar hij zou getroost worden, eer hij stierf. Hoe Koninklijk is het antwoord, dat Jezus hem gaf. Het is niet maar kortaf ja of neen. Niet: Ik ben het. Die komen zal. Hij bestraft ook de twijfelmoedige Johannes niet, maar antwoordt hem naar de wetten Zijner eeuwige wijsheid en liefde, zeggende: „Gaat heen, boodschapt Johannes weder hetgeen ge hoort en ziet".

Welk een woord! Het getuigt van de diepe nederdaling van Christus. O, wat is Zijn woord dierbaar en onderwijzend. Had de Heere Jezus niet gesproken (Johannes 5): „Ik kan van Mijzelf niets doen. Indien Ik van Mijzelf getuig, Mijn getuigenis is niet waarachtig. Er is een ander, Die van Mij, getuigt, en Ik weet, dat de getuigenis, welke Hij van Mij getuigt, waarachtig is. De werken, die Mij de Vader gegeven heeft, om die te volbrengen, dezelve werken, die Ik doe, getuigen van Mij, dat de Vader Mij gezonden heeft. En de Vader, Die Mij gezonden heeft. Die heeft Zelf van Mij getuigd".

A.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen