de Dordtse LEERREGELS XVII

Nu komt art. 13, dat wijst op de schone en dierbare vruchten, die uit het op goede gronden verzekerd zijn van zijn verkiezing voortvloeien. Het artikel spreekt van het gevoel en de verzekerdhei4 der verkiezing. En dat wil immers zeggen, dat het levend bewust zijn en het persoonlijk verzekerd zijn van zijn verkiezing in de weg van de levende beoefening des geloofs door de bediening des Geestes in het hart van Gods volk wordt gewerkt. En dat dan meer hebbelijk, of dadelijk, statehjk of standelijk, zwakker of sterker, met meerdere of mindere klaarheid voor eigen zielsoog, al naar de mate des geloofs. Uit die verzekerdheid nu vloeien gezegende vruchten voort van godzaligheid. Allereerst toch werkt zij ware verootmoediging voor de Heere.

Neen, genade maakt geen grote mensen. Integendeel genade maakt klein en nederig, arm en ledig in zichzelf. Vervolgens brengt zij tot een zoet bewonderende aanbidding vanwege Gods onuitsprekelijke grote barmhartigheden over zich, waardoor ze wel uitroepen: O, waarom was het toch op mij gemimt. Zij werkt ook temeer een heihge afkeer van de zonde en een nauwe wandel voor de Heere in nieuwigheid des levens; een aankleving aan en nauwere samenleving met de Heere in zahge vereniging met Hem in de hefde en in de verborgen omgang des harten voor en met Hem. O, hoe meer ze door Gods lieve Geest ingeleid worden in dat wonder van die eeuwige verkiezende hefde, hoe meer zij ook weer, zij het onder vallen en opstaan en naar weg en staat, gebracht worden tot de levende beoefening van de hartehjke wederhefde tot Hem. Dit zeggen dan ook de woorden van het artikel, dat Gods kinderen dagelijks meer oorzaak nemen om zichzelf voor God te verootmoedigen, die diepte van Zijne barmhartigheden te aanbidden, zichzelf te reinigen, en Hem, Die hen eerst zo uitmuntend heeft Hefgehad, wederom vuriglijk te beminnen. Het is er dus ver vandaan, zoals het artikel vervolgt, dat zij door deze leer van de verkiezing en door de overdenking darvan, in het onderhouden van Gods geboden, vertragen, of vleselijk zorgeloos zouden worden. Neen, zegt de Catechismus in Zondag 24, want het is onmogelijk, dat zo wie Christus door een waar geloof is ingeplant, niet zou voortbrengen vruchten der dankbaarheid. En God geeft hem een hart en lust om te willen, waar Hij met het einde ook de middelen heeft besloten. Als het anders was, zou het strijden met de aard van het nieuwe leven, met het zaügmakend werk des Geestes, strijden met de verdiensten van Christus, strijden dus, zo met de verwervifig als met de toepassing der zaligheid, strijden tenslotte met de eeuwige verkiezende liefde des Vaders. Zo onmogelijk als het is, dat de zon geen licht, het vuur geen warmte, een goede boom geen goede vrucht zou voortbrengen, even onmogelijk is het, dat Gods volk niet zou wandelen in de zahge sporen der genade. En hoe meer zij nu krijgen te zien, dat de grond hunner zahgheid geheel buiten hen hgt in de vrije verkiezing des Heeren in Christus, des te meer staan ze er ook naar om door de bediening des Geestes in gelovige aankleving der ziel, in de weg der Evangehsch'e preciesheid, naar de wille Gods te leven en te wandelen, tot Zijn verheerlijking. Zo handhaaft het artikel de waarheid Gods en stopt de mond van de vijanden der verkiezing, die schimpen, dat zij zorgeloze mensen zou maken. Wel wordt er misbruik gemaakt van deze zo dierbare leer, maar dat komt op het eigen hoofd van wie zo doen terecht. Zo vergaat het de vals gerusten op de berg van Samaria, evenals de praters voor en tegen, die evenals de antinomianen in de wegen der uitverkorenen niet begeren te wandelen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen