Elia'S verhuizing naar Zarfath 1

Toen geschiedde het woord des Heeren tot hem, zeggende: Maak u op, ga henen naar Zarfath, dat bij Sidon is, en woon aldaar; Zie Ik heb daar een weduwvrouw geboden, dat zij a onderhoude. Toen maakte hij zich op en ging naar Zarfath.

1 Koningen 17:8—10a

Ook voor • het zieleleven wordt kennis gemaakt met uitdrogende beken. De inwendige bhjdschap verdwijnt. Het wordt een treuren en klagen. De sappen verdrogen, zie Ps. 22.

Mijn kracht is als een scherf, van sap beroofd. Mijn tong kleeft in mijn mond, door dorst gekloofd.

Gij zult eerlang mij, door den dood, het hoofd in 't stof doen bukken.

O neen, dan is het geen ruim water scheppen. Dan wordt het steeds dieper buigen. Nieuwe toevoer van de Hemel blijft uit en met het oude kunnen ze het niet stellen. Het is een steeds armer worden. Steeds minder worden, 't Loopt op een onmogelijkheid uit. Och wat kan die geloofsstrijd fel zijn. Zij smachten al meer van dorst. Zij zoeken water en er is geen. Het wordt een treurend volk. Eenzaam zijn ze en verschoven. Ja, de ellende drukt hen neer. De vraag rijst wel eens op in de ziel: Is het te vergeefs God te dienen, Ps. 73. De nood kan toch zo hoog oprijzen. De ziel kan toch zo laag neerbuigen, Ps. 42. Doorpriemende gedachten rijzen menig­ maal in de ziel op: Waar is nu uw God? Is dat Gods weg en Gods handehng met Zijn kind of knecht? O, verborgen zielen. God kent u, en zorgt voor U! Zalig is de man die de verzoeking verdraagt, want als hij beproefd zal zijn, zal hij de kroon des levens ontvangen. De levensbron zelf kan nooit uitdrogen. De volheid in Christus is onuitputtelijk, voor dorstigen, behoeftigen, voor armen uit gena. Eha's God leeft nog. Kent gij die ook? Eha's leven bestaat nog. Beleeft gij het ook? Eha's redding van uit de zware beproeving gebeurt nog. Daarom beiproefde zielen, houdt moed. Er is een kroon des levens, verworven door Christus voor al de Zijnen.

Mijn onbekeerde medereiziger naar de eeuwigheid. Wat heeft deze tekst tot u te zeggen? Nog moogt gij Gods Woord beluisteren. Eens komt ge op uw doodsbed. En als u dan sterft zoals u geboren zijt, dan schiet er geen andere profetie over, dan voor u het eeuwig verderf. Eeuwig te moeten hongeren en dorsten. Nooit een druppel van verkwikking zal u dan geschonken worden. Ach, mocht ge leren inzien, dat uw volle beken ook uitdrogen. Soms wel plotseUng. Dan is het uit met uw lachen, zingen, dansen, springen, reizen, vermakehjkheden, enz. Nooit, nooit, nooit meer enige toevoer! Voor eeuwig dan afgesneden van enige hoop op redding. Alle beloften blijven dan voor goed voor u verborgen. Maar alle bedreigingen op de zonden zullen dan toegepast worden. Dan zult gij moeten drinken en blijven drinken uit de volle beek van Gods eeuwige gramschap. Dan zult ge smaken dat ontzettende eigen verwijt; verloren om eigen schuld. Och, ge leeft nog. Sta eens stil. Overdenk toch eens: Hoe is mijn weg? hoe is mijn leven? Hoe en wat zal mijn einde zijn? Uw ogen mochten eens open gaan voor uw diepe jammerstaat eer het te laat is. En gij die meent met EUa te wonen aan de beek Krith. Onderzoek u eens nauw of het maar geen nabijkomend werk is. Gij wordt misschien altijd gespijzigd? Gij drinkt misschien altijd uit een volle beek? Gij hebt misschien altijd zielevreugd? Weet het dan, dat de beek Krith uitdroogde. En als ge dan nooit hier kennis maakt met een uitdrogende beek, wat zal het dan tegenvallen als u van uw volle beek nederstort dn de leegte en diepte van eeuwige kommer en ellende. Hebt gij u de beloften maar niet toegeëigend? Zijt ge ooit wel een verslagen en oprecht zondaar geworden? Zo niet, dan leeft ge toch nog buiten God en buiten Christus. Och, dat dan toch uw gewaande volle beek eens opdroogde. Hoe anders is het toch met degenen, die hier een oog in hun diepe val gekregen hebben, die een oog buiten zichzelf op Christus gekregen hebben. Hoe anders is het voor hen, aan wie de Vader Zijn eeuwig welbehagen aan geopenbaard en verklaard heeft. Aan die schrijft Jacobus: Acht het voor grote vreugde mijne broeders, enz. Voor die is het geen wanhopige zaak. En al schijnt het een weg tegen Gods beloften in te zijn, de uitkomst zal evenwel niet falen. Gods goedheid zal uw druk, eens verwisselen in geluk. Hoop op God. Christus heeft gehongerd en gedorst. Zijn zijde is doorstoken geworden. Hij heeft de beek van Gods gramschap geledigd en een eeuwige beek van wellust aangebracht. Straks zult gij alle uitdrogende beken te boven zijn. Dan moogt ge zijn waar Christus is en ook Eha reeds jaren is aan de fontein des eeuwigen levens. Niet meer in de eenzaamheid. Niet meer uitzien naar de raven maar eeuwige verzadiging van vreugde voor het aangezicht Gods.

Elia krijgt een nieuwe opdracht van de Heere.

Hij moet gaan verhuizen van de beek Krith naar Zarfath. Toen geschiedde het woord des Heereh tot hem. Dat was nadat hij vele dagen gewoond had aan de beek Krith. Dat was toen de beek uitdroogde, waarover ik u in het vorige artikel geschreven heb. Ook voor Eha bleek het: Als de nood op het hoogst is, is de redding nabij. Hebt u dat ook wel eens ervaren? 't Gebeurt meermalen in het leven van Godskinderen dat ze niet meer weten hoe het nu verder moet. Zowel in het natuurlijke als in het geestelijke leven. Gelukkig als we dan onze noden de Heere mogen voorleggen. En zeggen: Heere, u weet toch waar ik woon. Gij weet toch van mijn behoefte. En al staat het niet in Gods Woord vermeld, toch zal Elia het de Heere wel in verzuchting bekend gemaakt hebben dat de beek uitdroogde. Gods voorzienigheid gaat ook over onze woonplaats. maar Hij wil ook daarin erkend worden. Hoe laag het soms kan aflopen, de Heere beschaamt nooit. Hij zorgt voor de Zijnen en komt nooit over tijd. Als alles opgeteerd is geeft de Heere uitkomst. Nimmer heeft Hij de Zijnen afgewezen, noch hun gebed gehoor ontzeid. Vele dagen heeft Elia aan de beek Krith vertoefd, 't Is toch niet te lang geweest voor Eha. Daar heeft hij zeker voor zichzelf wel iets mogen leren. Daar leefde hij in de eenzaamheid maar zeker in de gunst en in de gemeenschap met zijn God. Gewis dan is het nog niet zo slecht, Elia zal deze woonplaats niet licht vergeten. Hij heeft deze woonplaats ook niet uit zichzelf verlaten. Hij was zelfs niet van plan om te vertrekken. De Heere gaf hem een nieuwe opdracht: Maak u op, ga henen naar Zarfath.

Men kan wel eens merken dat het op een einde loopt, maar zo lang de Heere zwijgt en geen nieuwe plaats aanwijst, moet men blijven. Zo was het ook met Elia.

T.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen