ELIA WEDEROM BIDDENDE OP DE KARMEL

Daarna zeide Elia tot Achab: „Trek op, eet en drink, want er is een gemis eensovervloedigen regens. Alzoo toog Achab op om te eten en te drinken. Maar Elia ging op naar de hoogte van Karmel en breidde zich uit, voorwaarts ter aarde; daarna leidde hij zijn aangezicht tusschen zijne knieën, enz.

(I Koningen 18:41-'46)

We lezen soms met aandacht de geschiedenis van anderen, maar hebben we ook wel eens stilgestaan bij onze eigen afmakingen? Hebben we ooit ons zelf leren kennen? Hebben we ook leren kennen onder het vonnis des doods te liggen? Hebben we ook te doen gekregen met een gesloten hemel? Geen regen en geen dauw. Is ons aardrijk van binnen ook zo dorstig gemaakt tot bezwijkens toe ? Kennen we ook dat^gemis van^de regen des Heiligen Geestes? Zijn we ook toeschouwers geweest van dat brandende Brandoffer en dan toch nog te missen die dierbare en onmisbare regen? Er zijn zo vele mensen die alles tegelijk wordt aangeboden en alles tegelijk aannemen. Zo maar zonder dat ze ooit als een verslagen en arme zondaar vpor God geworden zijn. Nooit ging het vuur van Gods heilig recht over hun altaar en toch menen velen de regen reeds te hebben ontvangen. Dat nemen ze aan op grond dat de Schrift zegt dat Christus volkomen genoeg gedaan heeft. Dat zijn mensen die schijnen zelf de Hemel te kunnen ontsluiten en de regen af te doen dalen. Doch let er eens op dat de vruchten bij die mensen nooit gezien worden. En als er bij Gods arme volk regen mag komen, dan zal straks het aardijk zeker zijn gewenste vruchten voortbrengen van geloof en bekering. Als de regen des Geestes afdaalt, dan zal het land zijn volle garve biên. O, Gods arme volk dat onder het oordeel ligt, kan maar niet indenken dat ooit bij hun dat oordeel opgeheven zal worden. Ze zijn nog nooit zo onvruchtbaar geweest als juist in deze tijd. Al die Baaisprofeten leren zij van binnen kennen en die moeten omgebracht worden. Het vonnis des doods moet voltrokken worden en er moet erkend: , , de Heere is God." Dan krijgen we onze onbekeerlijke staat wel in te leven. Dan wordt er een roepen geboren: , , Hoe kom ik ooit tot God bekeerd." Dan worden we in onszelf een afgekeurd schepsel. Dan zullen we ook niet eten en drinken en vrolijk zijn. Waar moeten we dan heen en wat moeten wij gaan doen? Zelf wist Achab het niet, maar hij kreeg een boodschap van Elia. Trek op, eet en drink, want er is een geruis eens overvloedige regens. Elia voorspelt aan Achab dat er regen op komst is en daarom mag Achab gaan eten en drinken. Dat heeft Elia niet gezegd in de morgenstond, maar eerst pas nu het avond is. Na al het gebeuren op de dag komt het troostwoord tot Achab: , , Trek op, eet en drink, want er is een geruis van een overvloedige regen." Wat dat inhoudt? Wel, dat Gods toorn is afgewend, dat het oordeel ten einde is, dat land en volk spoedig zullen herleven door de komst van de regen.

De Heere is God in Israël. Achab hoorde het geruis niet maar mocht de blijde tijding vernemen van Elia. Elia had andere oren dan Achab. Elia beluisterde met een profetisch oor het geruis vsn een zeer overvloedige regen. Wat een aangename klank moet dat voor Elia wel geweest zijn. Een bevestiging op al zijn arbeid. Hij beluisterde Gods stem in het rijk der natuur en wel de stem van Gods genade voor een al verbeurd hebbend volk. De regen heeft ook een stem. En die stem is Elia niet vreemd. Neen, voor die stem heeft hij een open oor. Die stem is hem zeer liefelijk, die stem is hem welkom. Die stem doet zijn ziel van vreugde opspringen. En al is de regen nog verre weg, toch beluistert Elia dat de regen op komst is. Zijn geloof wordt er door verlevend en bekrachtigd. Hij hoort in het geruis eens overvloedige regens. Het is maar niet een klein buitje wat er op komst is, maar een overvloed van regen. God heeft voor een schuldig Israël een overvloed van regen willen vergaren. De regen is reeds van de hemel afgezonden, ook al ziet Achab er nog niets van. Elia heeft de stem des regens vernomen. Vandaar zijn vrijmoedige opdracht aan Achab om te eten en te drinken. Achab deed was Eha hem had gezegd. Alzo toog Achab op om te eten en te drinken. Wat een veranderingen in het leven en wel op een dag. Wat kan er toch veel gebeuren tussen de morgen- en de avondstond. Er zijn dagen genoeg dat er schier niets bijzonders gebeurt. We zouden zeggen elke dag is bijna hetzelfde. Het kan wel eens afwisselend zijn in het leven, maar bijzondere gebeurtenissen zijn er niet elke dag. En als we dan denken hoeveel dagen dat er al ellende in Israël geweest zijn, elke dag ma^r weer die brandende zonnestralen, elke dag droog weer. Telkens maar weer geen teken van regen. Wij zouden zeggen: De Bilt meldt zeer droog. Elke morgen was het weerbericht hetzelfde. Elke dag dus diep in de ellende. Lediger de voorraadschuren, armer het volk. Bijna drie en een half jaar achteruitgaan. Steeds achteruitgang. De inkomsten minder en de uitgaven groter. Geen wonder dat de mensen dan armer worden. Zijn er onder lezers misschien ook

nog van zulke mensen die daar geen vreemdeling van zijn. Zij leven in een uitterende weg en er komt niets bij. Alles raakt op. Het loopt met dat volk verkeert af, zo denken zij. Ze kunnen het niet vasthouden, ook wat ze gehad hebben. Het loopt uit op een omkomen. Er is bijna geen levensteken op de akker van het hart te vinden. Alles wijst er op dat men de ondergang tegemoet gaat. En dan maar geen verandering te bespeuren. Dag in dag uit dezelfde klacht. Hoe benauwd is het leven onder een gesloten hemel en een vertoornd Rechter. Wie zou dan kunnen denken dat er op een dag zoveel veranderingen kunnen plaats grijpen? Zulke grote dingen zouden gebeuren? En toch is het op Karmels hoogte gebeurd. EÜa heeft getriumfeerd. En Elia heeft Achab gezegd er is een geruis van een overvloedige regen. Zo krijgt het Sion Gods hier op aarde ook zulk een dag te beleven dat er een vuur antwoord van de Hemel komt, dat het ganse offer verteert, en dat ze een profetische boodschap krijgen dat er een overvloedige regen op komst is. Dat God in Christus voldaan is en dat Zijn volk uit mag zien naar een overvloedige regen des Heiligen Geestes. Die regen komt toch eerst pas na de voldoening van Christus. Dan wordt ons priesterwerk ter verzoening wel geheel afgekeurd en ons altaar wel afgebroken. Dan komt er eerst pas plaats voor die Grote Priester. In zijn offer heeft de Heere alleen behagen. Daardoor wordt Hij verzoend. Daardoor wordt de regen des Geestes verworven. Met sterke roeping en tranen heeft Christus zichzelf geofferd en is verhoord geworden. Hij ook geeft Zijn volk dat zucht onder het oordeel de blijde boodschap dat er regen op komst is. Doch de regen is er nog niet. Daar moet Elia voor bidden — en wel op de Hoogte des Karmels. En Christus de meerdere Elia zal opvaren ten Hemel om de Vader ie bidden om de verworven regen. Het Priesterwerk ter vernietiging der vijanden is afgelopen, doch het Priesterwerk tot zegen voor Israël moet nog geschieden. Elia zal moeten bidden om de regen die niet gemist kon worden.

A.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen