NOG EENS DE RECORDER.

De verwanning in de winter en de verlichting des avonds van het kerkgebouw zijn werken van strikte noodzakelijkheid.

Die moeten er zijn in die bepaalde gevallen, anders kan er geen kerkdienst gehouden worden, maar de recorder is heel wat anders. Die hoort heel niet bij de dienst. Men onderscheide de zaken dus goed. Maar - is dat electriciteits-verbruik, waarvoor ook mensen des Zondags in het werk moeten blijven, dan ook al niet onnodig werk-verrichten, waar het door ander soort verlichting toch vervangen kan worden? Ligt dat niet in dezelfde lijn van het niet-noodzakelijke als de recorder, en dan toch maar de recorder afkeuren, als die des Zondags de preken opneemt en die soort van arbeid goed achten? Dat gaat echter toch niet op. Want in de dagen van het N. Testament, bij de uitbreiding van het christendom, was de aardolie, bijv. in Italië al wel in gebruik tot verlichting des avonds. En zo ook in de huisbijeenkomsten des avonds bijv. in Rome. Aan dat gebruik van olie tot verlichting des avonds was ook al vervoer des Zondags van over zee verbonden.

Maar we lezen nergens, dat de godsdienstige samenkomsten in die dagen daar geen gebruik van mochten maken, vanwege die Zondagsarbeid.

Ditzelfde geldt ook voor vele andere zaken, die des Zondags in huis en daar buiten worden gebruikt, wat alles valt onder de verschijnselen van de menselijke samenleving, maar waarmee het gebruik van de recorder des Zondags om de kerkdienst op te nemen niet vrij te pleiten is. Immers deze uiterlijke handelingen en omstandigheden worden dienstbaar gesteld aan de verwezenlijking van de kerkdiensten des Zondags, maar de recorder is geen noodzakelijk middel tot verwezenlijking van die kerkdiensten zelf.

En in elk geval wordt met die opwerping toegegeven, dat het kwaad des Zondags plaatsgrijpt, dat de kerkdiensten opgenomen worden, en dus de Sabbath ontheiligd wordt door dat euvel.

Nog weer een andere bedenking, die ons gewerd, luidt: Wat is het verschil of de preken in een boek worden geschreven, of dat het op de tape staat. Hierop is het antwoord, dat er toch zeker nog wel een groot verschil bestaat tussen een preek, die geschreven is en in een boek door de druk opgenomen, en een kerkdienst opgenomen op de recorder. Aan het laatste kleeft al, dat er verboden Zondagsarbeid aan verbonden is. Maar verder dient in aanmerking genomen te worden het al of niet geoorloofd gebruik van een en ander. Een rechtzinnige en recht stichtelijke geschreven of gedrukte preek mag gelezen worden, zowel des Zondags tussen de kerkdiensten thuis, als in de dagen der week. Die kan vanzelf ook voorgelezen worden in de kerk, en ook thuis bij de huisgodsdienstoefeningen en in de ziekenkamer en bij ouden van dagen, die niet meer opkomen kunnen tot de samenkomsten van Gods volk. Dat is alles naar de heilige instellingen des Heeren, een middel tot werking en bevordering van de godzaligheid, als de Heere meekomt.

Maar niet alle middel mag zo maar naar het goedvinden van de mens aangewend worden. Zo verbiedt God in het tweede gebod, om gebruik te maken van beelden in de kerken als boeken der leken.

En daar vielen in de dagen der hervorming ook al onder de toneelvoorstellingen, die men veel beter geschikt achtte om de hervorming te verbreiden, en het Woord Gods begrijpelijk voor te stellen, dan de eenvoudige verkondiging van het Woord. Maar onze godzalige Vaderen hebben, dat afgewezen, omdat het doel het middel niet kan heiligen. En zo is het ook in onze dagen, waarin hoorspelen, lekespelen, rythmisch zingen, knielbanken, jazband, en dergelijke instellingen meer, jeugdkerken, toneelopvoeringen, enz., radio kerkdiensten en televisie-uitzendingen enz., aangewend worden.

Het is echter altemaal 'n Evangelie naar de mens. Het gewone, zo zeggen deze mensen is zo dodig, en afgezaagd, er moet wat leven inzitten, alsof het vlees en niet de Geest het zal moeten doen. En zo is het nu toch ook met die recorder. Het is wat nieuws, en het is een levendige voor­ stelling, meent men. Maar er wordt niet gevraagd of de Heere er Zijn hoge goedkeuring over geeft. Neen, men heeft zeker niet met vasten en bidden zich afgezonderd, om de mond des Heeren te vragen over dit nieuwe gebruiksmiddel, en dan gewacht tot de Heere een duidelijke aanwijzing zou gegeven hebben, want dan had men zeker niet zo roekeloos de heilige geboden Gods er mee geschonden als nu het geval is. Ja, Hij zou ook wel van de recorder op de rustdagen en het weergeven er van in de dagen der week kunnen vragen: Wie heeft zulks van uwe hand geëist? Tevergeefs eren zij mij, lerende leringen, die geboden van mensen zijn, Jes. 1:12; Matth. 15:9; invoerende gebruiken, die van mensen zijn, tegen de heilige geboden Gods in. En het is ook hier maar een schijnrede van wijsheid in eigenwillige godsdienst, CoU. 2:23. Zie maar eens naar de grond waaruit het opkomt. Het begint al met overtreding van het sabbathsgebod. Het gaat voort in het ontheiligen en lichtvaardig gebruik maken van Gods heilige Naam, en is dan ook al niet anders dan een vorm van eigenwillige godsdienst, en een terzijde laten van de rechte door God Zelf ingestelde middelen, wat men dan nog met een vroom voorgeven van een zegen genieten onder de recorder in de huiskamer, wil trachten goed te praten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen