VAN DER GROE TEN ONRECHTE VAN EENZIJDIGHEID IN DE LEER-VOORSTELLING BETICHT.

Een soort halve Pelagianen, die niet weten van de grond van 's mensen diepe verdorvenheid door de zonde, en van zijn dodelijke vijandschap tegen God en tegen het Evangelie; en die dus ook niet verstaan kunnen hoe een zondaar door de Wet geheel verslagen en verbrijzeld word in zijn binnenste voor de Heere, spreken daarom van een zachte ên vriendelijke eis des Evangelies, als alleen, onder een algemene prediking en bewerking des Geestes op het verstand, genoeg toereikende en geschikt, om des mensen hart naar Christus gewillig te maken, en hem de beloften der genade oprecht gelovig te doen aannemen, ter verkrijging van de zaligheid....

Alleen wilden wij, zo vervolgt hij op p. 83, al zulke mensen wel eens ernstig vragen, wat toch een zondaar bij Christus doen zal, en wat hij met de belofte van Zijn genade zal aanvangen, indien hij tevoren, eer hij tot Christus en tot de beloften komt, zijn geestelijke noden, zonden en ellenden, niet met een ware en smartelijke verlegenheid gevoelt, en daaronder niet ten enenmale vermoeid en verslagen is? Ja, maar zij willen, dat men des mensen hart, tot een genoegzame verslagenheid en heilige gewilligheid zal brengen alleen, of meest door het Evangelie op zichzelf, en door het voordragen (aanbieden) van deszelfs dierbare en liefelijke

beloften. Doch wij antwoorden dat het nooit Gods weg was, en dat het ook de aard van het Evangelie niet is, zo iets aan enig zondaar te doen, zonder de htilp en de verbrijzelende kracht van de Wet-

De Wet moet door overtuigende werking des Geestes, eerst des zondaars ziel doorwonden, en het Evangelie moet de smartelijke wonde, welke de Wet in het harte gemaakt heeft, dan wederom genezen en helen. Dit is Gods eigen weg, om de arme zondaars tot ware gelovigen te maken.

Maar het andere is een weg, die de dwaze mensen hebben uitgevonden, om er velen in de wereld tot waan-gelovigen en geveinsden te maken.

Het is er juist mee als in het natuurlijke met iemand, die gezond is naar lichaam en die noch geneesmeester, noch geneesmiddelen nodig heeft; evenwel zoekt men hem aan het gebruiken van geneesmiddelen te helpen....

Maar niet anders is het ook, zo vervolgt hij op p. 87, in 't geestelijke. Laat vrij de dierbare verdiensten van de Heere Jezus en Zijn bloedig lijden en sterven, hetzij ook nog zo krachtig en beweeglijk, uit de beloften des Evangelies een onboetvaardig mens aan zijn verstand worden voorgedragen; schildere men hem Christus met Zijne weldaden, ook nog zo heerlijk, voortreffelijk en beminnelijk af; verzekere men hem, dat alles 't zijne is, zodra hij 't slechts, met een verslagen gemoed, oprecht gelovig, uit de hand van Gods genade, om niet alzo begeert te ontvangen en aan te nemen, ja, bidde en smekemienhem op het allervriendelijkste en houde bij hem aan, door allerhande ernstige beweegredenen, dat hij het zich toch laat welgevallen om het te doen. Ziet echter maar eens wat gij bij hem zult vorderen zolang als God Zelf hem niet eerst door een geestelijke overtuiging van de Wet de last zijner zonden en het gewicht van toorn, vloek en verdoemenis, waarlijk en met kracht op zijn hart drukt en hem daardoor zodanig verlegen maakt, dat hij geheel radeloos en verslagen, eindelijk in gelove neder valt aan de voeten van Christus. Gewisselijk, gij ziilt veeleer de hemel en de aarde van hare plaatsen bewegen, eer gij het hart van een onboetvaardig zondaar zult kunnen bewegen om in een oprecht geloof tot Christus te komen, om zich van Hem in Zijn eigen weg te laten zaligen, al gebruiktet gij daartoe al de beloften des H. Evangelies. Hierom worden ons de beloften in het Evangelie ook doorgaans zo voorgedragen, dat zij tevens de vereiste hoedanigheden in de mens aanwijzen, die ze oprecht gelovig zal aannemen en ontvangen. Het zijn de treurigen en de ongetroosten, de armen van geest, de kranken en de gewonden, de vermoeiden en de heiasten, de hongerigen en de dorstigen, en de verbrijzelden, de blinden, de verlorenen, de machtelozen, aan welk God Zijne beloften doet in Zijn Woord. Dienvolgens moeten allen, die deze beloften oprecht gelovig zullen aannemen, dan nu immers, ook zodanige zijn, niet alleen in hun staat, maar ook in een waar gevoelen, waardoor zij zich als zulke ellendigen ook voor God gedragen; of anders nemen zij de beloften maar onoprecht en geveinsd aan, en verblijden zich daarmede gelijk de waan- en tijdgelovigen, van welke wij tevoren gehandeld hebben. En hierin heeft altijd des satans bedrog, en der mensen arglistigheid gelegen, dat zij de beloften des Evangelies plegen aan te nemen en daarmede te werken eer zij nog eens de gepaste voorwerpen voor ze konden zijn, en alvorens zij hun geestelijke noden en ellenden, waar de beloften alleen op doelen, rechtgrondig bij zichzelf kenden of gevoelden, wat veel mensen tegenwoordig evenzo doen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen