STEMMEN UIT AMERIKA OVER HET ONDERWIJS. (Vervolg).

Zagen we hoe Ds Pieneman opwekte om eigen scholen te hebben, niet anders was het ook met Ds N. H. Beversluis, die té Grand Rapids, 29 aprü 1909 in een schoolrede zijn gehoor bepaalde bij Efeze 4b: Voedt ze op in de lering en vermaning des Heeren.

De leraar sprak daarbij over:

1. Wiens zijn onze kinderen?

2. Hoe is daarom onze verhouding tot onze kinderen?

3. Hoe hebben we onze kinderen te be-• schouwen?

4. Hoe betoont Zich de Heere omtrent onze kinderen?

5. Welke verplichting vloeit daaruit voort voor ouders?

Nadruk laat Ds Beversluit o.a. op het volgende vallen:

Een souverein recht heeft God op ons en onze kinderen. En dit souvereine Gods - recht behoren wij te eerbiedigen, ook in het stuk van opvoeding en onderwijs.... Hiertoe, ouders, hebt ge u met de doop uwer kinderen plechtig verbonden voor God en Zijn gemeente; namelijk, om ze in deze leer te onderwijzen en te doen en te helpen onderwijzen, 't Is de eis des Heeren: „Voedt ze op in de lering en vermaning des Heeren.”

Al verder luidt het: Het is een zaak van groot belang welke beginselen de jeugd worden ingeprent. Die zetten in het algemeen een stempel op al, wat zij naderhand doen. Zien we, dat mensen uitnemende zorg dragen hun paarden, koeien, honden, vogels, enz. in welgedane en voordelige toestand te brengen, van hoeveel méér belang is het, dat vooral christenouders zich bevlijtigen, het welzijn hunner kinderen te behartigen. Immers,

aan het recht betraehten van deze plicht is beide, het tijdelijke en eeuwig belang der kinderen verbonden. Dooir het nalaten en verwaarlozen van deze plicht der verzorging onzer kinderen laden wij de schuld van hun eeuwige rampzaligheid op ons. Daarom is en blijft het de dure roeping van elk christen, ook anderen tot het wèl volbrengen van deze plicht op te wekken en te vermanen en tezamen naar de maatstaf en regel van Gods Woord de middelen te beramen en te gebruiken, welke ons met de onmisibare zegen des Allerhoogsten daartoe kunnen dienstig zijn.

Houdt ook, zo luidt het wat verderop, vooral rekening met de vraag, waar, in welke omgeving ademt de ziel van mijn kind?

Leringen wekken, maar voorbeelden trekken. Niet minder gewichtig is de vraag: Hoe wordt mijn Mnd opgevoed?

De Heere zegt: „De vreze des Heeren is het beginsel der wijsheid."

In de opvoeding en het onderwijs der jeugd behoort dus de vreze Gods in het voorgestoelte. Daar waar ge uw kind gebracht hebt, vader en moeder, is daar iets van de vreze Gods te vinden? .. Worden uw kinderen daar al vroegtijdig toewerkt, zover dit op des opvoeders weg ligt, tot boetvaardigheid en schuldbelijdenis voor de Heere? Worden ze gewezen op en bekend gemaakt, naar de mate hunner bevatting, met de Ohristus der Schriften, Die van de Vader gegeven is tot een verzoening der zonden en een heüiger des harten, zodat al vroegtijdig de allerellendigste doodsstaat des mensen hun wordt ingeprent en een tegengif gegeven wordt tegen het snelwerkend vergif van de bijna alomgevierde voorwerpelijke leer?

Ja, is in de bearbeiding van uw kroost door opvoeders het einddoel: de zaligheid van uw kinderen, de eer en de heerlijkheid Gods, door Zijn eigen formeersel Hem toegebradht?

En de bedenking: „Ik kan er niets aan doen; als de Heere zelf niet werkt, dan kan het toch niets baten, " antwoord hij weer:

Ik zou dezulken wel eens willen vragen, hoe zij er ooit toe hebben durven komen, de doopbelofte voor hun kinderen af te leggen. Ze wisten toch, dat ze er niets van zouden kunnen volbrengen?

Zoudt ge door u te onttrekken, ook niet schuldig maken aan het verachten van de dag der kleine dingen?

Waar dan ook, zo besluit hij, een gemeente is, die deze beginselen belijdt, een school sticht om de kinderen der gemeente naar deze beginselen op te voeden, daar behoort elk lid der gemeente zijn kinderen te ibrengen uit kracht van de afgelegde doopbelofte in die gemeente.

Zeker behoort het als zijn heilige plicht te achten, de inrichting, de school daartoe op zovele wijzen als mogelijk te steunen. Voornamelijk ook door gebed.

Zie dat is al dezelfde taal, als die van onze Vaderen en die ook al vastgelegd is in de Dordtse Kerkenordening. Zo was het ook al bij Ds Ledeboer. Deze zegt ook zo emstvol in zijn: „Een spiegel des tijds", 3e druk, uitg. Fa B. de Kier, 1904, op p. 40 onder no 4: De scholen zijn verbasterd; waar wordt toch de Gereformeerde Leer geleerd? Hare tucht gehandhaafd? Zijn de meesters daaraan verbonden of ontbonden? Welk op-en toezicht heeft de kerk op de scholen? Is er afscheiding in de kerken, het moet ook in de scholen zijn. En onder no. 7 zegt hij daar ook, wat ook voor het onderwijs op de scholen geldt: De grondslag der Gereformeerde Leer, Gods vrijmacht, 's mensen oriinaoht en onwü, wordt geloochend, waarmede de Gereformeerde kerk ophoudt, de Geref. kerk te zijn.

Zijn we voor de Heere schuldig met de zonde van nalatigheid in dit zo gewichtig onderdeel van de praktijk der godzaligheid, en kunnen we het verhelpen, dan mochten we daartoe verwaardigd worden, opdat het niet zij, dat genade meer besproken dan beoefend wordt.

(Wordt vervolgd).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen