DE BESTAANSGROND DER GEMEENTEN. (Vervolg).

Ook art. 36 D.K.0. dat zegt, dat hetzelfde zeggen de classis heeft over de kerkeraad als de Part. Synode over de Classis en de Gen. Synode over de Particuliere, kan naar zuiver kerkrechtelijke beschouwing en handeling geen enkele vorm van hiërarchie insluiten, waar dat hetzelfde zeggen over de mindere vergadering van de meerdere, als vanzelfsprekend weer geheel en al ondergeschikt is aan de belijdenis en daarmede aan de H. Schrift.

Dat „hetzelfde zeggen over" van de meerdere vergadering over de kerkeraad vervalt dus geheel en al bij gebleken afval van de ware leer en dienst des Heeren en bij verkrachting van de door God vereiste regering der kerk door het kerkverband, zoals in de vier genoemde punten naar voren is gebracht.

En deze vier punten waren het ook in 1953 evenals bij de oude ICxuisgemeenten, waar het over ging. Het ging ook nu weer over de handhaving of opzij zetting van de vier bekende punten:

1. De afwijzing of aanvaarding van de leer van het algemeen, onvoorwaardelijk aanbod van genade, als kernpunt van het verschil ten aanzien van de leer.

2. Het opzij zetten van of blijven bij de Dordtse Kerkenordening in de regering der kerk.

3. Het onverzwakt handhaven of verkrachten van de leer der drie stukken in de bediening des Woords en der Sacramenten. 4. De heerschappijvoering van de meerdere vergaderingen over de plaatselijke gemeenten.

Hier ging het er nu ook weer over of die aloude leer en dienst, die zuiverheid in leer en leven gehandhaafd zou blijven dan wel of de vervalsing van de leer en de verwatering en verwereldlijking van leven

verder door zou breken. Wat dan te doen, als een meerdere vergadering of een synode besluiten gaat nemen te dien opzichte tegen Gods Woord in. Dan geldt wat Ds G. H. Kersten zo zegt in zijn „De tucht in de Kerke Christi", pag 6: Zodra ze handelen naar eigen inzien en wülekeur vervalt hun gezag: zijn ze ambtsdragers uit. Daarom hebben we steeds te vragen: „Wat is het bevel des Konings? Hoe wU Hij dat we handelen? Wat immers zowel geldt voor meerdere als mindere vergadering.

En daarom zal op de vraag of besluiten van kerkelijke vergaderingen, bijv. Synode-besluiten, die tegen Gods Woord indruisen, ook bindend zijn, het antwoord zijn: Neen, zeker niet. Want dan zou de willekeur en het heerschappijvoeren over de erve des Heeren haar recht van bestaan krijgen. Art. 31 van de D.K.O. zegt dan ook uitdrukkelijk, dat een besluit van een kerkelijke, en dus ook van de synodale vergadering niet bindend is, als het strijdig is met het Woord Gods, of ook als het ingaat tegen de artikelen van de Dordtse Kerkenordening zelf. Men kan dus maar niet zeggen: Een synode heeft het besloten en' dan zal het wel goed zijn. Neen, art. 31 bindt ook een Synode in haar besluiten. Ze moeten overeenstemmen met Gods Woord, en doen ze dat niet, danj missen ze hun geldingskracht.

En zo moeten dan ook de kerkeraden mede oordelen of de besluiten, die op de Synode genomen worden, ook naar den Woorde Gods zijn, en als ze bevinden, dat ze dat niet zijn, dan mogen ze ook niet aanvaard worden.

De gronden voor die weigering O'm zulke besluiten te aanvaarden zijn:

1. Schriftuitsprafcen als Handelingen 4:19 en 5:26, waar de Apostelen tegenover het Joodse Sanhedrin uitspreken, dat men Gode meer gehoorzaam zijn moet, dan de mensen. Naar deze regel hebben ook de Reformatoren gehandeld in hun, verzet tegen Rome. Ze hebben de besluiten van de Roomse hiërarchie verworpen, zonder verder ook maar een besluit van een concüie of kerkelijke vergadering af te wachten.

2. Verder mogen we, zoals art. 7 van de Ned. Geloofs Belijdenis uitdrukkelijk vaststelt, geen kerkelijke conciliën, decreten of kerkelijke besluiten gelijk stellen met de Goddelijke Schriftuxe, waarom verworpen moet worden wat met deze onfeilbare regel niet overeenkomt.

3. Desnoods, zo raadt Voetius, de grote Canonicus, of leraar in het Ger. Kerkrecht aan moet een plaatselijke kerk uit het kerkverband uittreden, liever dan tegen Gods Woord en het geweten te handelen. Zo zijn de lijnen van het kerkrecht zoals het gehanidhaafd moet worden, zal ér werkelijk gehandeld worden volgens de H. Schrift en de belijdenis, en zuiver iiaar de Kerkorde.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen