HOE GROTE LIEFDE!

Ziet, hoe grote liefde ons de Vader gegeven heeft, namelijk dat wij kinderen Gods genaannd zouden worden. 1 Johannes 3:1a.

Het is dus de - weldaad vaai een geestelijk kindschap, wiaianover de apoistel (hier spreekt. Dit is een uitnemenid igrote weldaad en in het saheniken vian zulk een grote weldaad openbaart God Zijn eeuwiige, onuitsprekelijike en onbegrijpelijke liefde. Daaroim horen we ide .apoistel hier zeggen: Ziet, hoe igrote liefde ons de Vader gegeven heeft-Dezulken, ; die van nature in geen rechte verhouding tegenover hun Maker staan, maar niet andens dan haters Gods zijn, worden door Hem tot Zijn kinderen aangenomen.

Deze 'aanneming is om Christus' wil en steunt dus op Zijn Borglwerk. Zijn gerechtigheid wordt de doem-en vloekwaiardige zondaar toegerekend tot zijn verzoening met God. Als idat niet geschiedde, kon God hem niet als Zijn kind aannemen.

Zo geschiedt die aannemiimg tot kinderen in de vernieuwing van de zondaar naar Gods Beeld. Hij wordt herschapen naar het BeeJd Des'gfenen Die hem geschapen heelit. En dat omidat God hem de ongerechtigheid niet toerekent. Hij rekent hem de gerechtigheid van Christus toe.

Buiten zulk een toerekening van Ohrisitus' gerechtigheid zou er nooit een hartvernieuwende of herschepperude daad Gods kunnen plaatsvinden. Diaairom noemt David die mens gelukzalig, die God de lonigerechtigheid niet toerekent-Hij wordt dus uit genade zalig, zooder enig werik van, hemzelf. Ziet, hoe igr'ote liefde ons de Vader (gegeven heeft, n.1. dat wij kinderen Gods (genaamd zouden warden.

Van een kind des duivels wordt men uit genade tot een kind Gods gesteld. Het is eeuwige Goddelijfee liefdie die Hem naar de zondaar doet oanizien, aJjs hij naar God niet omjziet, raaiar ^als een kind des tooms en der vervloekinig isledhts de wil des vleses en der gedachten volbrengt. Hij zou noodt naar God gevraagd of gezocht hebben.

Hij zou slechts de - maat der ongerechtigheid vol igemiaaikt hebben en .alzo zich al zondigende in het eeuwige verderf hebben neergestort. Maar Goddelijke liefde stelde hem van een erfwachter der eeuwige rampzaligheid tot een erfigenaam der eeuwige gelukzaligheid. Dat geschiedde alleen naar dat vrijmiachtige welbehagen.

We behoren van nature toit het volk Gods riet. We leven van God en Zijn volk gescheiden. Maar God doet ons uit vrije genade behoren tot dat volk dat Hij, Zich ten erve verkoren heeft. Weet, dat de Heere God is, zo horen we de dichter van de 100e Psalm zeggen; Hij heeft ons gemiaakt, (en niet wij), Zijn volk en de schapen zijner weide.

Welk een igrote liefde dan toch! Een liefde die te igroter is, om^dat die weldaad aan vijanden en goddelozen wordt bewezen.

Ja, een liefde die lonetndig groot is, daar God om zulk een weldaad te kunnen schenken aan igoddelozen. Zijn eigen geliefde Zoion in de dood heeft moeten overgeven. Is het dan een wonder dat de apoistel uitroept: Ziet, hoe grote Liefde ons de Vader gegeven heeft?

Het betaamde Hem, om Welke alle dingen zijn, en door Welke alle dingen zijn, dat Hij vele kinderen tot de heerlijkheid leidende, de overste Leidsimian himner zalig-*' heid door lijden zou heiligen. Zo steunt de weldaad van de aamieming tot kinderen op Christus' verdiensten.

Maar daarop steunt ook d, e schenking des Geestes, Die ons de door Christus verworven zaligheid deelachtig maakt.

Zovelen als er door die Geest geleid worden, zijn immers alleen maar Mnderen Gods? Die Geest herschept en vernieuwt de zondaar naar Goids Beeld. Die Geest overtuigt, ontdekt en ontgrondt hem. Hij leidt hem tot Christus en doet die Persoon gepast, o^nmisibaar en dierbaar worden voor de ziel. Maar die Geest igeeft ook getuigenis in het hart van de toerekening van Christus' gerechtigheid en van het geestelijk kindschap. Overmits igij kinderen zijt, zo heeft God de Geest Zijns Zolor^ uitgezonden in uwe harten. Die roept: Abba, Vader!

Welk een dierbare weldaad is het, oim zo van dat geestelijk kindschap dat getuigenis des Geestes in het hart te mogen ontvangen. Dat doet de zir^l weten, dat ze niet alleen weer in een rechte verhouding tegenover haar Maker staat, daar de schuld is verzoend len alle misdaden zijn weggenoimen, maar dat God nu zelfs haar Vader in Christus ^geworden is.

Zo mag ze zien in welk een tedere liefde • rijke verhouding God nu tegenover haar staat, als een Vader tegenover Zijn Mnd. Zo' behaagt het die Geest de ziel steeds dieper in te leiden in dat wondere mysterie van het werk der zaligheid. Gewis, bij velen is er dienaangaande nog maar eengeringe geestelijke kennis. Dat eindigen en zich volkomen verliezen in de Oorsprong van de zaliigh^eid wordt dan nog zo zeer gemist. In het bijizonder in deze tijd kunnen we daarin zien, hoe Gods Geest maar weinig meer werkt in Zijn Kerk, niet alleen in de levendmaking van dode zondaren, imaar ook in de vermeerdering van de geestelijke kennis.

Wat wordt die Geest daartoe ook weinig recht benodigd! Maar het blijikt daaruit ook, hoe onwetend we evenals de discipelen van die iOnm, isibare leiding des Geestes zijn-We weten maar niet, hoezeer wij Hem van node hebben, om in het doen wegvallen van al oinze verkeerde meningen en gronden, de nevelen voor ons te doen opklaren, opdat de verborgenheden van het werk der verlossing zich voor ons zullen ontdekken.

Dan zullen we bemerken welke wateren er uit het heiligdom vlieten, daar die Geest ons steeds verder door die wateren zal doen doorgaan, zodat zij niet slechts zullen raken tot aan de knieën of tot aan de .lenden, maar we niet meer zullen kunnen blijven staan, om dan met de apostel uit te roepen; Ziet, hoe grote liefde ons de Viad'Or .gegeven heeft, namelijk dat wij kinderen Gods genaamd zouden worden.

Dan smaakt de ziel Vaderlijke liefde.

Dan vindt ze rust aan het Vaderhart. Dan is de verloren zoon weer bij de Vader terug. Dat is igeen irubeeiding; dat is volle werkelijikheid. Het is die Goddelijke Persoon des Geestes Die de zied zulk. een wetenschap (geeft. Die geeft haar dat veirzekerende en troostvolle getuigenis, met alleen van de kwijtschelding van schuld en straf, maar ook van dat geesitelijk kindschap.

Zo zijn wij dan niet meer vreemdelinigen en bijwoners, maar medeburgers der heiligen en huisgenoten Gods. Neen, .dat is geen vermetelheid, om zo iets van zichzelf te getuigen. De naam van kinderen Gods komt ons alzo toe in volle kracht en met het hoogste recht. De Vader Zelf, zegt de apostel, heeft ons dat recht gegeven, om kinderen Gods genaamd te worden.

Wie kan die liefde peilen? Wie kan dat wonder uitspreken? O welk een grote zaak: een kind Gods te mogen zij.n. Welk een wonderlijke zaak: vrij en soeverein, ter onderscheiding van zoveel anderen, niet beter of waardiger, tot zulk een uitnemend voorrecht te zijn verheven. De eeuwigheid zal er voor nodig zijn, om het uit wonderen.

Dat zal een eeuwig zwemmen zijn in die w.ateren van die Goddelijke liefde. Wie kan er tooh woorden voor vinden, om te zeggen Wiat het inho-udt uit eeuiwige liefde tot .kinderen Gods te zijn gesteld?

Maar och, dat men zich dan ook .als Mnderen Gods gedragen mocht! Ben Ik dan een Vader, waar is Mijn eer? En ben ik een Heere, waar is Mijn vreze? zegt de Heere der heirscharen.

Dat is het wat de apostel juist op het oog heeft, als hij hier zo wijst op dat uitnemend igrote voorrecht van een Mnd Gods genaamd te worden. In zijn brief vinden wij een krachtige aansporing tot een wandel lin ware Godzaligheid en kinderlijke vreze. We hoipen daar nog verder naar te mogen luisteren.

V.

M.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen