HET ONDERSCHEID TUSSEN WEZEN EN BEDIENING VAN HET GENADEVERBOND

In het jaarboekje van 1952 hebben we een uiteenzetting gegeven van „Genadeverbond en Sacrament", in aansluiting aan „Wet en Evangelie" in dat van 1951 en aan het artikel over de Roeping in het jaarboekje van 1950.

Daarbij aansluitend merken we thans op, dat het genadeverbond is de uitvoering in de tijd van het verlossingsverbond en daarmede dus de uitvoering van Gods raadsibesluit, inzake de verlossing van Gods gekenden in Christus, als het Hoofd des verbonds.

In die eeuwige raad zijn de gekenden des Heeren aan Christus als een loon op Zijn arbeid gegeven, en is Hem toegezegd, dat ze Hem daadwerkelijk in de tijd, beginnend in de stonde der minne of de geestelijke inlijving in Hem, in de wedergeboorte, persoonlijk geschonken en toegebracht zullen worden. Ook voor Zijn gekenden zijn Hem de beloften van leven en zaligheid, saam te vatten in de belofte des verbonds, geschonken. Door de vervulling van deze belofte van 's Heeren wege, die haar aanvang weer neemt in de geestelijke inlijving in Christus in de wedergeboorte, worden zij daadwerkelijk in het wezen van het genadeverbond gebracht. Zal nu dat wezen des verbonds verwerkelijkt worden, zullen de verkorenen in het genadeverbond overgebracht worden, dan geschiedt dat naar Gods eigen ver or dinering middellijk door het Woord met de bediening er van en de Hei" llge Geest in Zijn zaligmakende bediening Die bediening of openbaring des verbonds zoals ze uit-en inwendig is, is ingesteld en dient dus om de uitverkorenen in het wezen van het genadeverbond te brengen en te bewaren.

De uitwendige bediening des verbonds is echter weer breder, of strekt zich tot meer mensen uit dan het wezen van het verbond. Want ze betrekt zich zowel op verworpenen en onbekeerden, als op verkorenen en herborenen; en zij bedient de sleutel van insluiten in-en uitsluiten uit het koninkrijk der hemelen in de ambtelijke bediening van Woord en Sacrament in de samenkomsten der gemeente. Zondag 31. Zij leert en predikt de twee verbonden, zowel het werkverbond met de val en bondsbreuk en de doodstaat van de mens van nature met de noodzakelijkheid der wedergeboorte, als het wezen en de weldaden van het genadeverbond, en richt zich daarbij dus tot meerderen dan tot hen, die in het igenadeverbond zijn, wat dan zijn de ware gelovigen.

De uiterlijke bediening van het Verbond, splitst zich in die van het Woord, en die van de Sacramenten. Tot die door het Woord behoort de uitwendige roeping vóór de wedergeboorte, die dus komt tot elk onherborene, die er onder zit. Vervolgens is ze middel in de krachtdadige roeping in de wedergeboorte, en eindelijk dient ze ook als uitwendige bediening binnen het leven der genade. Voorzover deze uiterlijke bediening zaligmakend is, dient ze dan tot werking en versterking van het geloof, zoals die van de Sacramenten dient tot versterking er van.

De uiterlijke middelen die de Heere aanwendt bij de bediening van het genadeverbond zijn dus Woord en Sacrament.

Het Woord omvat de Wet en het Evangelie. En het Evangelie is weer hoorbaar en zichtbaar; hoorbaar in de prediking, en zichtbaar in de sacraments-bediening.

In de prediking wordt, onder vooropstelling van de Wet en de doodstaat van nature, verkondigd door het Evangelie dat er voor lien, die in waarheid, dat is door zaligmakende genade, zich bekeren en geloven, genade is, of anders gezegd, dat de belofte van zaligheid toekomt aan hen, die zich bekeren en geloven. De prediking sluit dus in-of uit, en is daarmede voorwaardelijk van aard.

In de Sacramenten wordt dezelfde Waarheid betekend en verzegeld, dat n.1. de beloften der zaligheid toekoimt aan hen die geloven en zich bekeren. Dit komt al heel duidelijk uit in het Avondmaalsformulier, waar daar al aanstonds na opsomming van de instelling wordt overgegaan tot de voorbereiding tot het Avondmaal en daarin dan allereerst wordt aangewezen de rechte zelfbeproevtng naar de drie stukken, ellende, verlossing en dankbaarheid.

Waarna vervolgens de sleutelen van het hemelrijk worden toegepast ten opzichte van de ware boetvaardigen en de goddelozen. Treffend luidt het daar ten aanzien van de ware boetvaardigen: Allen dan, die alzo gezind zijn, die wil God gewisselijk in genade aannemen, en voor waardige medegenoten van de tafel Zijns Zoons Jezus Christus houden. Maar ook volgt daar direct op, ten opzichte van de onherborene: Daarentegen, die d(it getuigenis niet in hunne harten gevoelen, die eten en drinken zichzelven een oordeel. Waarom wij ook naar het bevel van Christus en van de Apostel Paulus, allen die zich met deze navolgende zonden besmet weten vermanen van de tafel des Heeren zich te onthouden; verkondigen him, dat zij geen deel hebben in het rijk van Christus.

Ook hier dus, de belofte alleen toegezegd en toegekend aan hen, die door genade geloven. Zo is het ook in het Doopsformulier voor volwassenen. Bij de kinderdoop komt het op hetzelfde neer, maar is de zaak zo omschreven, dat wie onder de eerste Adam begrepen is, onder het vonnis des doods ligt, en wie onder de tweede Adam, begrepen is zalig zal worden, of m.a.w., dat de laatsgenoemden de belofte toekomt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen