HOPENDE EN UITZIENDE

Hopende: Zo mochten we dus de vorige keer reeds iets zeggen over het 10e vers van Hooghed 1, waar we de Bruidegom tot de bruid horen zeggen: Uwe wangen zijn liefelijk in de spangen, uw hals in de parelsnoeren. We hebben reeds opgemerkt, dat hier gedoeld wordt op de leiding en beteugeling die de bruid nodig heeft. Zo moet ze geleid en beteugeld worden door de zuivere genademiddelen en door het toezicht waaronder ze kerkelijk is geplaatst. Dit ligt helemaal in de lijn van wat we aan de hand van de vorige verzen hebben overdacht. Immers hebben we de bruid horen vragen waar Christus de kudde weidt en legert op de middag. En de Bruidegom heeft haar de weg duidelijk aangewezen. Ze moest uitgaan op de voetstappen der schapen en haar geiten weiden bij de woningen der herders.

En in deze gang nu is de Bruidegom haar gaan prijzen en heeft Hij tot haar gezegd, dat Hij ze vergeleek bij de paarden aan de wagens van Farao. En nu zegt Hij dat haar wangen liefelijk zijn in de stangen en haar hals in parelsnoeren.

Uitziende: De Bruidegom wil dus dat Zijn bruid in een geordende kerkelijke weg leeft En vriend, nu zullen er wel zijn, die het üefst hebben dat we daar maar niet over praten. We moeten van hen maar ineens op bevinding overslaan, want dat kerkeüjke leven daar nemen ze het zo nauw niet mee. Ze willen dus maar het üefst dat we nu ineens gaan spreken over die wegen van kruis en beproeving, van strijd en innerlijke ontdelcking waardoor de bruid door de Bruidegom geleid en beteugeld wordt. Maar ja, mensen die niets wülen weten van een zuivere kerkelijke gang, die weten niet van wegen van vernedering en ontdekking, al hebben ze er ook de mond vol over.

Ik durf dat met vrijmoedigheid van hem te zeggen. We hebben daar al meer met elkander over gesproken, maar het is niet ondienstig dat we daar gedurig op terugkomen. Men kan over een donkere tijd spreken, waarin er wemig werkmg is van Gods Geest, maar men heeft er geen erg in dat men in zijn eigen bandeloosheid een duidelijk bewijs ervan geeft hoe donker dat de tijd is en hoe weinig dat Gods Geest meer werkt. Men kent de gang van de bruid niet, die zwart uit de wijngaard is gekomen.

Hopende: In zo'n weg wordt men dus door God vernederd. We dragen allemaal een hoogmoedig bestaan om. En dat openbaren we wel in het bijzonder als we ons boven de genademiddelen steUen. We kunnen dan de schijn geven, dat we zoveel gevoel hebben van het verval van Gods kerk, maar we zoeken het verval altijd nog bij een ander.

Een mens verraadt zich wel. Maar God laat Met Zijn ordinantiën niet spelen en niet spotten. We hebben ons aan Zijn inzettingen te onderwerpen.

Dus daar zal dat trotse hoofd voor moeten buigen. En als men in zijn dwaasheid de inzettingen des Heeren eens enigermate veracht, dan weet de Heere met de bruid wel zulk een weg te houden, dat ze vol beschaamheid haar dwaasheid daarin voor God en mensen zal moeten erkennen. Dan heeft de Heere die trotse nek wel weten te buigen. En al die mensen die daar niet van weten, die kunnen net zoveel over vernedering praten als ze maar willen, maar ze zitten boven op de Libanon. De bruid wordt door Gods Woord geleerd en geleid.

En het is de Geest Die ze uit dat Woord onderwijst. En Die weet ze wél tot onderwerping aan dat Woord te brengen. We zijn immers zo hovaardig, dat we onze meningen en inzichten boven dat Woord durven te verheffen. Maar deze hovaardij gedoogt de Koning van Zijn kerk toch niet bij Zijn bruid. Ik geloof vriend, dat ik daar wel enige ondervmding van heb. En in die weg heb ik mensen ontmoet, die deze ondervinding van mij niet wilden overnemen, daar zij veel meer kennis hadden van de diepe dalen van vernedering, vertwijfeling en bestrijding, maar ik zou ze echt toch wel eens in de klemmen willen zien zitten waar God me wel eens ingebracht heeft. Ik ben er zeker van, dat er dan andere vruchten zullen gezien worden.

Dus zo ziet ge, dat als we aan de hand van de tekst spreken over de leiding en beteugeling van de bruid in de weg van de Goddelijke inzettingen, dat we dan gelijk spreken over die leiding en beteugeling inwendig, waar de bruid niet vreemd van blijft.

Uitziende: Ik heb me al wat dikwijls aan het juk van Koning Jezus willen onttrekken, maar dan moesten altijd de kastijdingen ertoe dienen om mijn hals te vaster onder dat juk te brengen. Als er ooit een bandeloos en teugeloos paard is, dan ben ik het wel. Maar Koning Jezus zegt tot Zijn bruid, dat ze Zijn juk op zich moet nemen, want Zijn juk is zacht en Zijn last is licht. In deze weg is er rust te vinden voor de ziel.

Hebt ge er wel eens erg in gehad, dat dit de weg is die Christus aanwijst om rust te vinden voor de ziel?

Hij zegt eerst: Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven. En dan zegt Hij er gelijk overheen: Neemt Mijn juk op u, en leert van Mij, dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en gij zult rust vinden voor uwe zielen. Dus rust is er te vinden, als men het juk op zich neemt.

Hopende: Men zou denken dat men juist vermoeid zal worden. Maar ik weet er bij ervaring wat van, dat er voor vermoeiden alleen in deze weg maar rust te vinden is. Ik moet altijd maar weer het gebit, het juk, de teugels en de leidsels aanvaarden om rust te kunnen vinden voor mijn ziel.

Als ik er onderuit wil, dan gaat het niet goed. Maar dan gebeurt het toch ook wel eens, dat de Koning gaat zeggen: Uwe wangen zijn liefelijk in spangen, uw hals in de parelsnoeren. We zullen proberen er de volgende week nog wat van te zeggen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen