NADER ONDERZOEK

(vervolg)

Tot die zo bezwaard gemaakte en in zichzelf verloren geraakte zielen komt nu, zo leert hij op p. 166, het Evangelie tot rechtvaardigmaking in Christus hunner schuldverslagen zielen. Ten tweede (dus na de ware ontdekking aan eigen zonde), zo zegt hij daar, „tot de rechtvaardigmaking in de consciëntie, eer die haar volkomenheid ten opzichte van ons heeft, behoort het zaligmakend werk van de veriichting onzes verstands in de kennis van Christus, de H. Geest, als een Geest des geloofs, door middel van het Evangelie werkt.”

De H. Geest doet dit door middel van het Evangeüe zijnde dit Gods weg van de beginne af geweest, aan de tot het gebruik huns verstands gekomen uitverkorenen, om hierdoor voorwerpelijk te openbaren Zijnen gansen raad en ' Verbond.... opdat ze, als redelijke schepselen, door Zijn bovennatuurlijke, krachtdadige en onmiddellijke bewerking, in en door dit middel, langs verscheidene trappen, zouden gebracht worden, om dit Woord opzichzelf niet alleen aan te nemen en als waarachtig en Goddelijk en goed toe te stemmen; maar ook Christus Jezus Zelf, daarin ontdekt en geopenbaard, uit geloof tot geloof te onmhelzen en tot zaligheid op Hem te berusten.

Op hert betrekt hij dus als van zelf ook, als hij op p. 168 aanwijst, dat de H. Geest met Zijn bestraling van het Woord voor ons openlegt de verzoeningsweg. . . . mitsgaders hoe deze Christus in het Goddelijk Evangelie geoffreerd en aangeboden wordt tot wijsheid, rechtvaardigmaking, heiligmaking en volkomen verlossing; alsmede hoe Hij als de enige Middelaar, zo volstrekt noodzakelijk, zo gepast in alle opzichten, zo algenoegzaam, om allen, die tot God door Hem komen, volkomen te zaligen; alsmede van Zijn bereidwilligheid en toegene­ genheid, als zullende niemand die tot Hem komt verwerpen, en hoe zij op de aUerplechtigste wijze geroepen worden, om tot Hem te vlieden, te komen. Hem te omhelzen en aan te nemen, als de Heere hunne gerechtigheid, met verwerping en volkomene verloochening van hun eigene gerechtigheid als schade en drek, om dus te kopen zonder geld, en de wateren des levens om niet te drinken.

Het spreekt dus vanzelf, dat dit alles ziet op de recht ontdekte, schuldverlegen zondaar. Dat wil dan dus ook zeggen, dat Christus in het Goddelijk Evangelie maar alleen geoffreerd en aangeboden wordt tot wijsheid, rechtvaardigmaking, heiligmaking en verlossing, aan de ware missenden van deze dierbare goederen en weldaden. De bekendmaking van het schuldig gemis en de plaag van het hart door de Wet zal altijd maar weer voorafgaan aan enig aanbod van genade. En daar betrekt het Evangelie zich nu ook maar op.

Het is een blijde boodschap, maar voor de arme en verslagene van geest. Het is maar betrokken op de komende, op hen, die het gevaar kennen, waarin ze zijn, om daaruit tot Hem te vlieden met verloochening van zichzelf, zoals hij ook op p. 186 onder 5 leert, dat de belofte des Evangelies maar alleen is voor hem, die door genade gelooft.

Het aanbod in het EvangeHe betrekt zich dus op de gelovenden, dat zijn de ware missenden, en de Geest past het toe in het hart. Uitgesloten blijven, zij die niet geloven.

In gelijke geest spreekt Comrie ook in de Eigenschappen des geloofs. Hoor maar. Op p. 14 van de 5e druk, 1778, luidt het al: Onderzoek uzelven in des Heeren tegenwoordigheid of gij ook ooit wezenlijk aan uw verloren staat zijt ontdekt geworden, en dat gij duidelijk en klaar gezien hebt, dat gij geen deel aan Christus had, maar tot die tijd toe geleefd hebt buiten God en Christus, onder de toom van God en de vloek van Zijne Wet. Geliefden! als het Evangeüe gepredikt wordt en Christus op dit Witte Paard uittrekt, overwinnende en opdat Hij overwinne. Zijne pijlen, die in het harte treffen, vallen soms zo dicht als een regen in de vergadering; die wordt gewond, die wordt benauwd, een ander roept, hoe zal het met mij gaan, enz.

Maar het gaat niet diep genoeg in; bij de een is het maar een morgenwolk, bij de ander een zeeziekte, bij een ander nog weer een ziekte, die zij genezen kunnen, en met loze kalk toe kunnen pleisteren, en daarom blijven ze buiten.

Maar, als God Zijn werk begint. Hij ontbloot de ziel tot de fundamenten. Hij doet ze zichzelf zien in haar afgescheiden staat, en dit doet, dat ze het leven niet langer in haar eigen hand kunnen vinden, en daarom roepen ze: het is buiten hope, het is buiten hope. Zo gij dit ondervonden hebt. het spreekt goeds ten uwen opzichte, maar mist gij het, weet toch, dat gij tot nog toe buiten zijt. En wat verder op p. 15 zegt hij: Wij beleven wonderlijke tijden.

De mensen komen tot de grootste zaken van het Christendom zo gauw, met zo weinig strijd en worsteling, dat ik moet zeggen: Hoe hebt gij het zo gauw gevonden? Hoe zijt gij zo schielijk tot Jezus, tot Vervonds-onderhandeling en geloofs-verzekerdheid gekomen? Heeft het u menig gebed gekost? Hebt gij uw machteloosheid leren kennen. . . . Ondertussen, die bevindelijk van hun machteloosheid zijn ontdekt geworden, hebben niet te vrezen, terwijl zij het geloof tot vereniging niet hebben kunnen oefenen, totdat God het hun gaf, derhalve is uw geloof niet nagebootst, maar Gods eigen maaksel.

Op. p. 17 geeft hij nog de goede raad:

1. Sta naar een diepe en ziel-indringende overtuiging, dat gij nog niet met Jezus verenigd zijt, leg uw ziel open voor de overtuiging des Geestes, en zijt nimmer tevreden totdat gij van alles ontbloot wordt, en alle droggronden u ontnomen worden. Óp p. 21 voegt hij daar nog aan toe, dat Jezus Zich aan geen anderen ontdekt, als aan de verbrokenen van hart en verslagenen van geest, enz.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen