I. OVERGEGEVEN TOT DE KRUISDOOD.

Toen gaf hij Hem dan hun over, opdat Hij gekruisigd zou worden. Johannes 19:16

Pilatus heeft vele pogingen aangewend om Christus los te kuimen laten. Hij is van Christus' onschuld ten volle overtuigd geweest. Het was echter de Joden om Zijn kruisdood te doen. Daarom mocht het niet baten, als Hij door Pilatus tegenover Bar-abbas werd gesteld. Men eiste de loslating van Bar-abbas en de kruisiging van Jezus. Ook met geen geseling van Christus namen de Joden genoegen. Pilatus heeft Hem na de geseling aan de Joden voorgesteld met de purperen mantel en de doornenkroon, zeggende: Ziet, de Mens! Maar als Hem de overpriesters en de dienaars zagen, riepen zij, zeggende: Kruis Hem, kruis Hem! Aan deze oiu-edelijke eis kon PUatus geen gevolg geven. Pilatus zeide tot hen: Neemt gijlieden Hem en kruist Hem, want ik vind in Hem geen schuld. De Joden vonden echter wel schuld in Hem. Daarom hebben zij gezegd;

Wij hebben een wet, en naar onze wet moet Hij sterven, want Hij heeft Zichzelf Gods Zoon gemaakt. Daarop heeft PUatus Hem bij vernieuwing met zich in het rechthuis genomen.

Welk een vernederende gang toch voor de Middelaar! Hij was de waarachtige God, de Schepper van iiemel en aarde, maar er werd met Hem gehandeld als met een gewoon mens.

Pilatus kon Hem laten geselen en bespotten. Hij kon Hem uitbrengen tot de Joden en Hem ook weer met zich in het rechthuis nemen. Pilatus was Zijn rechter, die met Hem kon handelen zoals hij wüde. En toch werd Pilatus slechts als instrument in Gods hand gebruikt. Als hij Christus weer met zich in het rechthuis heeft genomen, heeft hij aan Hem gevraagd: Vanwaar zijt Gij? Maar Jezus gaf hem geen antwoord. Hier bleek het toch weer, dat hij met geen gewoon mens te doen had. Christus gaf maar antwoord wanneer Hij wüde.

Pilatus heeft tot Hem gezegd: Spreekt Gij tot mij niet? Weet Gij niet, dat ik macht heb U te kruisigen en macht heb U los te laten? En daarop heeft Jezus geantwoord: Gij zoudt geen macht hebben tegen Mij, indien het U niet van boven gegeven ware.

Er was dus hier sprake van een aan Pilatus geschonken macht. De kruisiging van Christus geschiedde niet slechts onder de Goddelijke toelating, zoals de Groninger richting heeft gesteld. De kruisdood van Christus was in Gods eeuwige raad bepaald. Petrus heeft op de Pinksterdag gepredikt: Deze, door de bepaalde raad en voorkennis Gods overgegeven zijnde, hebt gij genomen en door de handen der onrechtvaardigen aan het kruis gehecht en gedood.

En Christus Zelf heeft aan de Emmaüsgangers de vraag gesteld: Moest de Christus niet deze dingen Ujden en alzo in Zijn heerlijkheid ingaan?

Pilatus heeft Jezus dan ook niet los kunnen laten, al was het voor zijn eigen volle verantwoording dat hij de Onschuldige heeft overgegeven tot de kruisdood. Van toen af zocht Pilatus Hem los te laten, staat er. Maar de Joden riepen: Indien gij Deze loslaat, zo zijt gij des keizers vriend niet. Voor dit woord is PUatus gezwicht. Op de rechterstoel gezeten, heeft hij log een keer tot de Joden gezegd: Ziet, uw Koning! Maar zij riepen: Neem weg, neem weg, kruis Hem! Zal ik uwe Koning kruisigen? 20 heeft PUatus nog gevraagd. Maar de overpriesters antwoordden: Wij hebben geen koning dan de keizer.

Toen gaf hij Hem dan him over, opdat Hij gekruisigd zou worden. PUatus wUde om Jezus niet in ongenade bij de keizer vaUen. Dan moest het recht maar verkracht worden. Om mensengunst en om eigenbehoud moet hier de Onschiüdige, ja de Zoon van God dan maar tot de kruisdood veroordeeld worden. Welk een verschrikkelijke zaak! Maar welk een verschrikkelijke zaak was het ook, als de Joden hier hun Koning verwierpen en opeiüijk uitriepen dat zij geen koning hadden dan de Keizer. De Heere was Israels Rechter, Wetgever en Koning. Maar Israël maakte met deze uitroep zelf een eind aan de theocratische regering. Israël heeft zijn Koning verworpen.

Gods raad werd echter volvoerd. Christus moest gekruisigd worden. En door de rechter moest Hij tot die kruisdood worden overgegeven. De Joden hadden hun doel bereikt. Maar God had ook Zijn doel bereikt. PUatus gaf Hem niet alleen over tot de kruisdood, maar God de Vader gaf Hem hier tot de kruisdood over. En Christus gaf Zichzelf vrijwUhg over. Zo zegt de apostel, dat Hij is overgeleverd om onze zonden.

Het ging nu met Hem naar Golgotha toe. Zij namen Jezus en leidden Hem weg. We gaan het weer overdenken, hoe Hij op Golgotha die vervloekte kruisdood is gestorven. Een opgehangene was Gode een vloek. Christus heeft ons verlost van de vloek der wet, een vloek geworden zijnde voor ons; want er is geschrei ven: Vervloekt is een iegelijk, die aan het hout hangt.

Geen verlossing was er geweest van de vloek der wet, als PUatus Christus hier niet tot de kruisdood had overgegeven. Geen verlossing was er geweest, als God niet door deze weg Zijn eeuwige raad tot de zaligheid der Zijnen had wUlen volvoeren. Dit is de weg waarin al Gods deugden samenstemmen in de verlossing des zondaars.

Hier wordt gena van waarheid blij ontmoet;

De vrede met een kus van 't recht gegroet. De schuldige zondaar wordt van de rechtmatige eis der wet verlost. Christus werd overgegeven tot de vervloekte kruisdood in de plaats van hen, die eeuwig de vloek en de straf hadden moeten dragen. Laat ons dan eens zien wat deze overgave van Christus tot de kruisdood ons te zeggen heeft. Overgegeven zijnde tot de kruisdood, kon Christus met eerbied gesproken aan de vloek en de straf niet meer ontkomen. Ze leidden Hem weg naar Golgotha.

Daar zou Hij gekruisigd worden. Daar zou Hij de straf op de zonden dragen.

In de weg die Christus heeft moeten gaan, moeten we echter de weg zien die wij aUen hadden moeten gaan. Wij üggen onder de vloek der wet en ontkomen alzo niet aan de eeuwige straf. Zo vonnist de wet ons tot de eeuwige dood. Dat is het oordeel waaronder wij allen liggen besloten. Dat is het oordeel waarvan wij onszelf niet bevrijden kunnen. Maar we zien het van nature niet, hoe dit ontzaglijke oordeel op ons rust. We doen ook geen moeite om er aan te ontkomen. 7x> hggen we daar nu geworpen op het vlakke des velds, waar geen oog medelijden met ons heeft. Straks zuUen we als de rijke man onze ogen opendoen in de hel, zijnde in de pijn. Dan zullen we het eeuwig weten waar wij onszelf door de zonde aan overgegeven hebben. Zo zegt die overgave van Christus ons, waar wij aan overgegeven zijn. Maar zo ziet die zondaar, die hier in dit leven ontwaken mag, zich onder dat oordeel liggen. Dan gaat het met hem op de dood aan; dan wacht hem een eeuwige straf.

Geen zondaar zal 't gewis verderf ontkomen, Als in 't gericht door God wordt wraak genomen.

Een verzondigd leven ziet hij achter zich liggen. Over alle-roepstemmen heeft hij heengeleefd. Dan is er nu voor hem geen doen meer aan. Maar waar hij nu ziet waar hij aan overgegeven is, daar kan hij geen rust meer vinden. Zo gaat hij als een door onweder voortgedrevene over de wereld heen. Met elke voetstap die hij op aarde zet, ve'rzwaart hij slechts de schuld en dus ook het oordeel over zich. De natuurlijke mens heeft er altijd zoveel tegen in te brengen als hij tegen de zonden wordt gewaarschuwd. Wat mag er dan nog wèl en wat is dan nog wèl geoorloofd? zo vraagt hij zich af. Het was echter te wensen voor hem, dat hij eens niets meer kon doen zonder zich te bezondigen. Zo wordt het voor een mens die zich om eigen schuld ziet overgegeven tot de dood. Die kan geen voetstap meer op aarde zetten, of die voetstap brengt hem nader tot het oordeel.

(Wordt vervolgd)

V.

M.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen